Nr I vendimit Data palët faqe

KOLEGJI CIVIL I GJYKATËS SË LARTË

Pasi dëgjoi relatimin e gjyqtarit Artan Broci, dhe diskutoi çështjen në tërësi

V Ë R E N

Se vendimi nr.nr.2164, datë 23.11.2010, i Gjykatës së Apelit Tiranë është marrë në zbatim të gabuar të ligjit, e si të tilla duhet të prishet, ndërsa vendimi nr.5525, datë 23.06.20009, i Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë është marrë në zbatim të ligjit e si i tillë duhet të lihet në fuqi.

1. 
   RRETHANAT E ÇËSHTJES
   

Në datën 08.03.2007 në rrugën automobilistike Lushnjë - Fier, në vendin e quajtur “fshati Zhame”, është aksidentuar mjeti autoveturë me targë FR 4229 A i drejtuar nga shtetasi Klodian Laze dhe për pasojë ka vdekur shtetësja Ardenisa Merdanaj, vajza e paditësave Ramis e Majlinda Merdanaj.

Nga ana e Prokurorisë së Rrethit Gjyqësor Lushnjë për ngjarjen në fjalë është regjistruar procedimi penal në ngarkim të shtetasit Klodian Laze, i cili ishte në rolin e drejtuesit të mjetit, duke e akuzuar atë për kryerjen e veprës së “Shkeljes së rregullave të qarkullimit rrugor”, vepër kjo e parashikuar nga neni 290/1 i K.Penal.

Pas hetimeve të kryera nga ana e organit të Prokurorisë, çështja është dërguar për gjykim pranë Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Lushnjë, e cila me vendimin gjyqësor nr.156, datë 23.10.2007, e ka deklaruar fajtor drejtuesin e mjetit Klodian Laze dhe e ka dënuar penalisht atë për kryerjen e veprës penale të shkeljes së rregullave të qarkullimit rrugor me pasojë vdekjen e shtetases Ardenisa Merdanaj, vepër kjo e parashikuar nga neni 290/1 i K.Penal. Automjeti me targë FR 4229 A, i drejtuar prej shtetasit Klodin Laze, ka qenë i siguruar me policë sigurimi pranë Shoqërisë “Sigma” sh.a.

Pas aksidentit, Ramis e Majlinda Merdanaj si trashëgimtare ligjore të viktimës Ardenisa, kanë paraqitur kërkesën e tyre për dëmshpërblim pranë të paditurit “Sigma” sh.a më datë 22.11.2007, e cila, pasi ka konstatuar se dokumentacioni i paraqitur ishte i plotë, dhe rasti i dëmshpërblyeshëm ka vendosur ta pranojë kërkesën, duke ju ofruar paditësave shumën e dëmshpërblimit në masën 500.000 lekë për dëmin e pësuar si pasojë e aksidentit automobilistik.

Duke mos qenë dakord me masën e dëmshpërblimit, paditësit në datë 06.05.08 i janë drejtuar Gjykatës me padi duke kërkuar të llogaritet vlera e plotë e dëmshpërblimit.

Gjykata e Rrethit Gjyqësor Tiranë, me vendimin nr.5525, datë 23.06.2009, ka vendosur:

“Pranimin e kërkesë-padisë.

Detyrimin e të paditurit “Sigma” sh.a të dëmshpërblejë paditësit Ramis e Majlinda Merdanaj (për vdekjen aksidentale të vajzës së tyre Ardenisa Merdanaj me datë 08.03.2007, shkaktuar nga mjeti motorik me targë FR 4229) në shumën 1.729.008 (një milion e shtatëqind e njëzet e nëntë mijë e tetë) lekë.”

Gjykata e Rrethit Gjyqësor Tiranë ndër të tjera ka arsyetuar se: “(…) Gjykata konform nenit 224/a e vijues të K.Pr.Civile caktoi një ekspert vlerësues dëmesh shëndetësore, ... Eksperti në aktin e ekspertimit ... ka llogaritur se masa e dëmshpërblimit që duhet të përfitojnë trashëgimtarët e të ndjerës Ardenisa Merdanaj është në shumën 2.229.008 lekë ....

Eksperti shumës së mësipërme i ka zbritur shumën 500.000 lekë të cilën paditësit e kanë marrë prej të paditurit “Sigma” sh.a dhe ka konkluduar se detyrimi për dëmshpërblimin e paditësave nga i padituri për vdekjen në mënyrë aksidentale të vajzës së tyre Ardenisa Merdanaj është në shumën 1.729.008 (një milion e shtatëqind e njëzet e nëntë mijë e tetë) lekë. ...”

Gjykata e Apelit Tiranë, me vendimin nr.2164, datë 23.11.2010, ka vendosur:

“Ndryshimin e vendimit nr.5525, datë 23.06.2009, të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë dhe duke e gjykuar çështjen në fakt:

Rrëzimin e padisë të paditësave Ramiz e Majlinda Merdanaj si e pambështetur në prova e ligj.”

Gjykata e Apelit Tiranë ndër të tjera ka arsyetuar se: “(…) sipas Deklaratës noteriale nr.210 ... datë 17.01.2008 ... kanë rënë dakort me palën e paditur “Sigma” për marrjen e vlerës 500 000 lekë ... duke mos patur pretendime... ky deklarim konsiderohet si heqje dorë nga pretendimet. ...”

Kundër vendimit të Gjykatës së Apelit, kanë bërë rekurs paditësit Ramiz dhe Majlinda Merdanaj, të cilët kërkojnë nga Gjykata e Lartë, “Prishjen e vendimit nr.2164, datë 23.11.2010 të Gjykatës së Apelit Tiranë, dhe lënien në fuqi të vendimit nr.5525, datë 23.06.2009, të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë”, duke parashtruar shkaqet e lartëpërmendura.

2. 
   LIGJI I ZBATUESHËM
   

Nenet 625,640, 450 i K.Civil.

3. 
   KOLEGJI CIVIL I GJYKATËS SË LARTË VLERËSON
   

Se pretendimet e parashtruara në rekursin e paraqitur nga paditësve në padi përbëjnë shkaqe ligjore në kuptim të Nenit 472 të Kodit të Procedurës Civile që të motivojnë cënimin e vendimit nr.2164 datë 23.11.2010, të Gjykatës Apelit Tiranë.

Nga shqyrtimi në tërësi i kësaj çështje, të akteve të ndodhura në dosjen gjygjësore e të administruara gjatë gjykimeve nga gjykatat e faktit, objektit dhe shkakut të padisë, pretendimeve të palëve, të vendimeve të gjykatave, si dhe shkaqeve të rekursit, Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë vlerëson se arsyetimi dhe përfundimi i arritur nga Gjykata e Apelit është rrjedhojë e zbatimit të të gabuar të ligjit, prandaj vendimi i kësaj gjykate duhet të prishet dhe duhet të lihet në fuqi vendimi i Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë.

Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë vlerëson se rastin konkret kemi të bëjmë me një mosmarrëveshje tipike juridiko–civile, e cila bazohet në dëmin jashtëkontraktor, që rrjedh nga sigurimi i detyrueshëm i mjeteve motorike. Pala paditëse ka ngritur një padi klasike, objekti i të cilës është kërkim shpërblim dëmi jashtëkontraktor, të parashikuar nga dispozitat përkatëse të Kodit Civil dhe legjislacionit të posaçëm në fushën e sigurimeve. Çështja objekt gjykimi nuk ka të bëjë me një kërkim për shpërblim dëmi që rrjedh nga marrëdhëniet kontraktore.

Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë vlerëson si të pambështetur në ligj arsyetimin e Gjykatës së Apelit Tiranë, e cila ndër të tjera ka arsyetuar se: “(…) sipas Deklaratës noteriale nr.210 ... datë 17.01.2008 ... kanë rënë dakort me palën e paditur “Sigma” për marrjen e vlerës 500 000 lekë ... duke mospatur pretendime ... dhe duke hequr dorë nga padia...” Nga ana e Gjykatës së Apelit, ky deklarim konsiderohet si heqje dorë nga pretendimet ...”. Ky Kolegj ka arritur në këtë konkluzion duke analizuar si deklaratën noteriale të paditësit Ramiz i cili heq dorë nga padia me anë të kësaj deklarate para noterit ashtu edhe duke analizuar togfjalëshin “heqje dorë nga pretendimet”, të gjykatës së Apelit.

Kuptimi i padisë është dhënë në nenin 31 të K.Pr.Civile, ku shprehimisht është përcaktuar se: “Padia është e drejta e personit që bën pretendimin, për t’u dëgjuar, mbi themelin e këtij pretendimi, në mënyrë që gjykata ta shpallë atë të bazuar ose jo”. Nga sa më sipër, rezulton e qartë se padia është mjeti procedural me të cilin vihet në lëvizje një gjykatë.

Neni 31 i K.Pr.Civile, i cili përfaqëson interesin e ligjshëm, përcakton edhe pozitën e palëve në proces. Kështu, personi që, duke pretenduar se e drejta subjektive i takon atij, i drejtohet gjykatës për të kërkuar njohjen ose rivendosjen e kësaj të drejte të shkelur nga një person tjetër që e thërret në gjykim rregullisht, quhet paditës dhe gëzon legjitimimitetin aktiv. Ndërsa, personi të cilit i drejtohet kërkimi, duke pretenduar se është ky person që ka shkelur, cenuar apo mohuar të drejtën e paditësit, quhet i paditur dhe ka legjitimimitet pasiv.

Po kështu sipas nenit 201 paragrafi i dytë i K.Pr.Civile, parashikohet shprehimisht se: “Paditësi në çdo fazë të gjykimit mund të heqë dorë krejtësisht ose pjesërisht nga e drejta e padisë. Në këtë rast padia rrëzohet dhe paditësi nuk ka të drejtë të ngrejë përsëri po këtë padi. Heqja dorë nga e drejta e padisë përpara Gjykatës së Apelit sjell si rrjedhojë prishjen e vendimit të gjykatës të shkallës së parë dhe rrëzimin e padisë”.

Kjo është e vetmja dispozitë në të cilën parashikohet si një shprehje e parimit të disponimit mbi padinë, heqja dorë nga e drejta e padisë. Nga përmbajtja e nenit të mësipërm rezultojnë dy përfundime, që kjo e drejtë mund të ushtrohet ekskluzivisht nga paditësi, ose nga një person të cilit i është dhënë ky tagër i posaçëm shprehimisht nga paditësi dhe së dyti që heqja dorë nga e drejta e padisë mund dhe duhet të kryhet ekskluzivisht para gjykatës e cila po gjykon padinë, për të cilën kërkohet heqja dorë pjesërisht apo plotësisht nga e drejta e padisë.

Po kështu, nga ana tjetër, po sipas nenit 31 të K.Pr.Civile, pretendimet e paditësit janë themeli i padisë, apo i të drejtës subjektive e cila pretendohet se i është shkelur nga një person tjetër, dhe që thirret rregullisht para gjykatës. Heqja dorë nga këto pretendime pjesërisht apo plotësisht, do të nënkuptojë të njëjtin përfundim, si heqje dorë nga e drejta e padisë.

Nga interpretimi i mësipërm, Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë, vlerëson se Gjykata e Apelit, ka keqinterpretuar nenin 201 §2 të K.Pr.Civile, duke e konsideruar deklaratën noteriale të paditësit, të nënshkruar para noterit publik, si një heqje dorë nga e drejta e padisë, e cila është një e drejtë e cila mund të pretendohet personalisht para gjykatës dhe të paraqitet prej paditësit. Paditësja Majlinda rezultoi se nuk e ka shprehur vullnetin e saj para noterit, duke firmosur deklaratën noteriale dhe gjithashtu dhe nuk ka deklaruar para gjykatës së donte të hiqte dorë nga e drejta e padisë.

Rezultoi se vullneti i paditësve ka qenë paraqitja e padisë dhe se deklarata noteriale nuk është paraqitur prej tyre, por prej të paditurit, dhe për këtë shkak, nuk mund të jemi para rastit të heqjes dorë nga e drejta e padisë.

Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë vëren se një nga parimet themeltare të bashkëjetesës në shoqërinë njerëzore është ndalimi për t’i shkaktuar dëm tjetrit (alterum non laedere ose neminem laedere). Zbatimi i tij gjen rregullim të përgjithshëm në Kodin Civil dhe në veçanti në dispozitat mbi përgjegjësinë civile jashtëkontraktore të parashikuara nga nenet 608 e vijues të tij. Në bazë të kësaj përgjegjësie, e njohur si “përgjegjësia akuilane” (lex Aquilia de damno), cilido që shkel të drejtat dhe interesat e ligjshme të një tjetri detyrohet t’a dëmshpërblejë atë. Nëpërmjet dëmshpërblimit synohet pikërisht rivendosja e plotë e të dëmtuarit (restitutio in integrum) në gjëndjen e mëparshme (status quo ante), në të cilën ai do të gjendej nëse nuk ndodhte fakti i paligjshëm. Çdo subjekt i cenuar në të drejta dhe interesa të ligjshme personale e pasurore nga fakti i paligjshëm, edhe nëse nuk është ai vetë subjekti pasiv i atij fakti, ka të drejtën subjektive, legjitimimin aktiv, për të kërkuar (ius proprius) dëmshpërblimin e dëmit pasuror e jopasuror të pësuar. Ky legjitimim aktiv, në parim, nuk kushtëzohet me gëzimin e cilësisë së trashëgimtarit të një personi të dëmtuar, por vetëm me cilësinë e vetë paditësit si i dëmtuar nga fakti i paligjshëm.

Në rastin e shkaktimit të vdekjes nga fakti i paligjshëm, sikurse ka ndodhur në çështjen objekt i këtij gjykimi, kanë legjitimim aktiv për kërkimin e dëmshpërblimit jashtëkontraktor të dëmit pasuror e jopasuror të pësuar pjesëtarët e familjes së viktimës.

Në rrethana të tilla, gjejnë zbatim dispozitat mbi juridiksionin për shqyrtimin e mosmarrëveshjeve civile të parashikuara në Kodin e Procedurës Civile (Pjesa e Parë, Titulli i III-të, Kreu i II-të). Sipas nenit 36§1 të K.Pr.Civile janë në juridiksionin gjyqësor të gjitha mosmarrëveshjet civile e mosmarrëveshjet e tjera të parashikuara në këtë Kod e në ligje të veçanta. Për rrjedhojë, paditë që themelohen në dispozitat e Kodit Civil dhe në Dekretin nr.295, datë 15.09.1992 “Për sigurimin e detyrueshëm të mbajtësve të mjeteve motorike për përgjegjësinë ndaj personave të tretë” janë mosmarrëveshje civile që i përkasin ekskluzivisht juridiksionit gjyqësor. Mjafton vetëm shkaku i padisë i themeluar mbi këto dispozita për të detyruar gjykatën të marrë në shqyrtim çështjen dhe pas shqyrtimit gjyqësor të shprehet me vendim përfundimtar. Rruga jashtëgjyqësore e zgjidhjes së pretendimeve të subjekteve që përfitojnë nga Dekreti i sipërcituar është një formë e zgjidhjes së mosmarrëveshjeve që mund të lindin, por jo rrugë e detyrueshme për t’u shteruar prej tyre para se t’i drejtohen gjykatës (shih vendimin nr.311, datë 01.07.2010 dhe vendimin nr.99, datë 04.10.2009 të Gjykatës së Lartë).

Gjithashtu pretendimi i palës së paditur, dhe i pranuar nga Gjykata e Apelit se, me nënshkrimin e deklaratës noteriale, dhe parashikimin në përmbajtje të saj që paditësi heq dorë nga e drejta e padisë, detyrimi sipas nenit 511 të Kodit Civil është shuar, Kolegji Civil i Gjykatës së lartë nuk e gjen në mbështetje me këtë dispozitë dhe as me faktin e nënshkrimit të deklaratës.

Nga tërësia e neneve 58-529 të Kodit Civil, gjejmë të rregulluar institutin e shuarjes së detyrimeve që kanë lindur midis palëve si pasojë e detyrimeve që ato kanë midis njëri tjetrit. Në rastin konkret Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë thekson se “dëmi” nuk duhet nënkuptuar si “detyrim”, që ka lindur nga ligji. Ky Kolegj vlerëson se jemi para një rasti “dëmi”, i cili konstituohet në një lloj “detyrimi” me palë kreditore dhe debitore vetëm pasi të jetë vërtetuar që personi në mënyrë të paligjshme dhe me faj, i shkakton tjetrit një dëm në personin ose pasurinë e tij, me faj, dhe vetëm pas vërtetimit të këtyre parakushteve, detyrohet të shpërblejë dëmin e shkaktuar. Janë këto elementë që analizohen nga ana e gjykatës me vendimit, për të legjitimuar më pas shpërblimin e dëmit.. Në një rast të tillë, gjyqfituesi do të marrë cilësinë e kreditorit dhe gjyqhumbësi do të marrë cilësinë e debitorit.

Pavarësisht nga sa ky Kolegj arsyetoi si më sipër, falja si mënyrë mbarimi e detyrimeve nuk mund të zbatohet në të gjitha rastet. Duke patur parasysh parimet e përgjithshme të detyrimeve të parashikuara në Kodin Civil, kjo mënyrë nuk gjen zbatim kur me marrëveshje të palëve debitori shkarkohet nga detyrimi për të paguar pensionin ushqimor, dhe/ose për të paguar shpërblimin e dëmit të shkaktuar në rastin e dëmtimit të shëndetit apo vdekjes të personit apo për rastet kur marrëveshja paraprakisht përjashton ose kufizon përgjegjësinë e personit që ka kryer dëm me faj. Në këto raste ligji ka vënë kufizime sepse synohet t’i sigurojë kreditorit mjete të nevojshme për jetesë ose për përmirësimin e shëndetit, prandaj edhe nuk lejohet që këto detyrime të mbarojnë më anë të faljes, sepse humbet qëllimi dhe funksionimi i tyre. Parimet e përgjithshme gjejnë shprehje konkrete në nenin 610 të po këtij Kodi në të cilët është parashikuar se “Çdo marrëveshje që përjashton ose kufizon palët nga përgjegjësia për mosekzekutimin e detyrimeve është e pavlefshme”.

Nga ana tjetër, Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë, e vlerëson të drejtë vendimin e Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë. Neni 608 i Kodit Civil përcakton se “Personi që në mënyrë të paligjshme dhe me faj, i shkakton tjetrit një dëm në personin dhe pasurinë e tij, detyrohet të shpërblejë dëmin e shkaktuar”. Kështu, dëmi në pasuri apo në person i shkaktuar në mënyrë të paligjshme nga një person përbën faktin juridik të kategorisë së veprimeve njerëzore që vijnë ndesh me ndalesat ligjore, vërtetimi i së cilës passjell disa pasojave ligjore kundrejt pasurisë së dëmtuesit, duke u krijuar detyrime sikurse përcaktohet edhe në nenin 420 të Kodit Civil.

Kështu, neni 608 i Kodit Civil parashikon faktin juridik njerëzor të sjelljes së paligjshme dhe me faj të një personi që i shkakton dëm një personi tjetër. Nga ana e gjykatës së shkallës së parë, sipas parimit të një hetimi të plotë dhe të gjithanshëm është vërtetuar fakti i paligjshëm dhe lidhja shkakësore e tij me dëmin, duke lindur marrëdhënia e detyrimit, e drejta subjektive e personit të dëmtuar për të kërkuar dëmshpërblim dhe detyrimi i personit përgjegjës për ta shlyer atë.

Në thelb, me nenin 608 të Kodit Civil, Ligjvënësi parashikon mbrojtjen nga fakti i paligjshëm i të tretit të të drejtave të njeriut, posaçërisht të të drejtave subjektive (absolute a relative) të personalitetit dhe të pronësisë (reale), sikurse janë e drejta e jetës, shëndetit, personalitetit, dinjitetit, familjes, jetës private, pronës, etj. Në çështjen konkrete, gjykata e shkallës së parë ka vërtetuar se u janë cenuar paditësave drejtat nga fakti i paligjshëm, duke gëzuar në këtë mënyrë të drejtën subjektive, të kërkimit të dëmshpërblimit jashtëkontraktor.

Gjykata e Rrethit Gjyqësor Tiranë ka vërtetuar në mënyrë kumulative se ekzistojnë: Së pari, fakti i paligjshëm i shfaqur dhe i vërtetuar në botën objektive, dhe i vërtetuar me vendimin penal të formës së prerë; ekzistencën e dëmit; Së treti, që shkelja e kryer ka ndodhur me faj dhe me konceptin juridik të fajit kuptojmë tërësinë e qëndrimit psikik të dëmtuesit kundrejt veprimeve apo mosveprimeve të paligjshme të ndërmarra nga ai dhe pasojës së ardhur. Së katërti, në nenin 609 të Kodit Civil parashikohet se “Dëmi duhet të jetë rrjedhim i drejtëpërdrejtë dhe i menjëhershëm i veprimit ose mosveprimit të personit”. Kështu, Gjykata vlerëson se, në zbatim të nenit 609 të Kodit Civil për pranimin e përgjegjësisë civile jashtëkontraktore, vërtetohet lidhja shkakësore materiale ndërmjet sjelljes (veprimit a mosveprimit) së paligjshme e me faj dhe dëmit të shkaktuar.

Gjithashtu Kolegji civil i Gjykatës së Lartë vëren se Gjykata konform nenit 224/a e vijues të K.Pr.Civile caktoi një ekspert vlerësues dëmesh shëndetësore, i cili në aktin e ekspertimit ka llogaritur se masat e dëmshpërblimit që duhet të përfitojnë trashëgimtarët e të ndjerës Ardenisa Merdanaj duke i zbritur shumën 500.000 lekë të cilën paditësit e kanë marrë prej të paditurit “Sigma” sh.a.

Për sa më sipër Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë çmon se në përputhje me nenin 485/b të K.Pr.Civile duhet të vendos prishjen e vendimit të Gjykatës së Apelit Tiranë dhe lënien në fuqi të vendimit të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë.

PËR KËTO ARSYE

Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë, mbështetur në nenin 485/b të K.Pr.Civile.

V E N D O S I

Prishjen e vendimit nr.2164, datë 23.11.2010, të Gjykatës së Apelit Tiranë dhe lënien në fuqi të vendimit nr.5525, datë 23.06.2009, të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë.

Tiranë, më 16.10.2014

Nr.31003-00749-00-2011 i Regj. Themeltar

Nr.00-2014-3489 i Vendimit (525)

VENDIM

NË EMËR TË REPUBLIKËS

Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë i përbërë nga:

Majlinda Andrea Kryesuese

Admir Thanza Anëtar

Artan Broci Anëtar

Në seancën gjyqësore të datës 16.10.2014, mori në shqyrtim çështjen civile me nr.31003-00749-00-2011, që u përket palëve:

PADITËS: GJERGJ PAPULI.

E PADITUR: AGJENCIA E KTHIMIT DHE KOMPENSIMIT TË PRONAVE QARKU VLORË

PERSONA TË TRETË: BASHKIA SARANDË, ZVRPP SARANDË.

OBJEKTI:

Ndryshimin e vendimit të K.K.K.Pronave Bashkia Sarandë

nr.131/1, datë 24.10.1995, në lidhje me planvendosjen e shesheve

të kthyera si kompensim fizik brenda zonës Turizëm -Kanali i Cukës Sarandë,

rezervuar për kompensim ish pronarëve.

Baza Ligjore: Neni 153, 154 të K.Pr.Civile,

neni 20 i ligjit 9235/2004 ”Për Kthimin e Kompensimin e Pronës”.

Gjykata e Rrethit Gjyqësor Sarandë, me vendimin nr.23-2010-1570, datë 20.10.2010, ka vendosur:

“Ndryshimin e vendimit nr.131/1, datë 24.10.1995 të KKKPP Sarandë për kompensimin fizik të pronës me sipërfaqe 370 m2, ndodhur në bllokun 22, parcela 17, duke e përshtatur me studimin urbanistik të ri të miratuar me vendimin nr.3, datë 19.02.1999 të KRRT RSH në bllokun H7 parcela 17/a, sipërfaqe 370 m2, me kufizimet përkatëse. Shpenzimet gjyqësore palës së paditur”.

Gjykata e Apelit Gjirokastër, me vendimin nr.61, datë 08.02.2011, ka vendosur:

“Prishjen e vendimit nr.23-2010-1570, datë 20.10.2010 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Sarandë dhe pushimin e gjykimit të çështjes”.

Kundër këtij vendimi pala paditëse ka paraqitur rekurs dhe kërkon prishjen e vendimit të Gjykatës së Apelit Gjirokastër dhe lënien në fuqi të vendimit të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Sarandë, duke parashtruar shkaqet si më poshtë vijon:

• 
  Gjykata e Apelit ka vepruar në kundërshtim me dispozitat procedurale për sa i takon lajmërimit për datën dhe orën e seancës gjyqësore, pasi në kushtet kur gjykimi është shtyrë unë duhej të isha njoftuar për seancën e ardhshme me fletëthirrje; kjo ka bërë që të më cenohet e drejta për mbrojtje efektive dhe të mos zbatohet parimi i kontradiktorialitetit.
  
• 
  Çështja hyn në juridiksionin gjyqësor, pasi unë i jam drejtuar më parë AKKP dhe kjo e fundit më është përgjigjur se për këtë çështje kompetente është Bashkia.