90
Asarning mazmuni bilan tanishar ekanmiz, uning 7 bobi axloq
bilan bog’langan. Sharqdagi an’analarga muvofiq dunyoni tushunish,
fanlarning vazifalari va turlari haqida qisqacha to’xtalganligining
guvohi bo’lamiz. Asarda ta’kidlangan
axloq ilmining vazifasi
dunyodagi barcha narsalarni qanday bo’lsa, shundayligicha tushunish,
undagi mavjudotlarni qismlarga (analiz qilib) bo’lib ko’rsatishdir.
Kitobning birinchi bobida muallif har bir fanning o’ziga xos
xususiyatlari, uslub va asoslari borligini bildiradi. Tusiy fikriga ko’ra,
«nafs» axloq ilmining mavzusi sanaladi. «Nafs»da me’yorni
mukammallik darajasi, kuch va qudrat, kamolotga erishishning asosiy
yo’llaridan iborat deb izohlaydi.
Kitobning ikkinchi bobida «nafs» va «muloqot» haqidagi
tushunchalar berilgan. Tusiy fikriga ko’ra, insonning xohish-irodasi
uning mohiyatida yotadi va tug’ma xulq-atvorning kuchiga ega, ya’ni
o’zini boshqa hech qanday vositaga muhtoj emas deb hisoblaydi.
Tanada sodir bo’ladigan o’zgarishlar, barcha choralar va faoliyatlar
nafs
ta’siri ostida paydo bo’ladi.
Muallif
Ollohni mohiyat, Undan o’zga narsalarni esa tasodif deb
hisoblaydi. Ya’ni, agar mavjudligi boshqa mustaqil narsaga bog’liq
bo’lsa, unda bunday narsalar tasodif deb ataladi, agar u mustaqil
bo’lib, boshqa mustaqil narsaga bog’liq bo’lmasa, u mohiyat deb
ataladi. Ya’ni nafs tasodif bo’lmasa, u mohiyatdir.
Olim kitobning uchinchi bobida nafslarni sanab o’tadi. Uni
boshqa kuchlardan ajratib turadigan uchta turini ajratib ko’rsatadi:
o’simlik, hayvon va inson nafsi. Ushbu nafslarning
har biri alohida
ravishda bir nechta kuchga ega: tanavvul qilish, rivojlanish, o’sish va
ko’payish.
Kitobning to’rtinchi bobida Tusiy, insonni
oliy mavjudod
, ya’ni
hamma narsaning eng muhimi ekanligini ko’rsatadi. Keyin jonli
tabiat, jonivorlar va eng oliy mavjudod inson toifalarigacha nafsning
o’rnini belgilab beradi.
Kitobning beshinchi bobi nafsning
kamoloti va nuqsonlari
haqida bo’lib, har birining mavjudligi va o’ziga xos xususiyatlari
yoritilgan. Nosiriddin Tusiy so’zlariga ko’ra, insonning o’ziga xos
xususiyatlari bor, ularning mavjudligi tufayli boshqa jonzotlardan farq
qiladi. Bu xususiyat
muloqot
ning kuchidir. Nutqning quvvatini
anglagan kishi yaxshini yomondan ajratadi oladi.
Bu kuch orqali
91
insonning harakati yaxshi va yomon amallarga bo’linadi va nihoyat,
bu (yaxshi va yomon) amallar insonni abadiy baxtga (agar yaxshi ish
bo’lsa) yoki, aksincha (agar bu yomon bo’lsa) baxtsizlikka yetaklaydi.
Darhaqiqat, inson o’z qudrati bilan baxtli yoki baxtsiz bo’lishi
mumkin.
Nafs
ni to’g’ri va munosib shaklda qo’llash, insonni komillik
darajasiga ko’taradi.
Kitobning oltinchi bobida Tusiy inson nafsining kamolotini
tushuntirib, uni takomillashtirishni ilmiy va amaliy kuchga bog’liq
holda tasniflaydi. Ilmiy va amaliy kuchlar muloqotning tarkibiy
qismlari
sifatida, nazariy bilim ilmiy qudratning kamoloti va amaliy
bilim amaliy qudratning kamoloti ekanligini ta’kidlaydi.
Tusiy so’zlariga ko’ra, ilmiy qudrat kamolotga erishish, ilm-
fanni mafkuraga aylantirish, oliy mavjudot
darajalariga erishish va
ularning asl mohiyatini bilishdir. Nihoyat, barcha mavjudotlarning
mavjudligi manbai bo’lgan mutlaq mohiyatga erishish, tavhid
(birlik)ning vaqtini tushunishdir.
Shu
nuqtai nazardan Tusiy, nazariy hikmatni uch qismga bo’ladi.
Birinchisini
moba’d ul- tabia
(tabiatdan oldingi ilm), ikkinchisini
ilmu
riyoziy
(matematika ilmi), uchinchisini esa,
ilmu tabiiy.
Ammo birinchi ilmning usuli ikki fandan iborat bo’lib, birinchisi
Olloh-u taolo va uning farmoniga binoan vujudga kelgan uchqunlari
bo’lsa, ikkinchisi mavjudotlar va ularning turlaridir. Mavjudotlar
birlik
Do'stlaringiz bilan baham: