Beynin I i m I i -js

mak kaldırdığımı nasıl anladınız?”
S o ru m u ilg in ç bir sessizlik izled i. B eyin e tk in lik leri işitile b ilir o l ­
sa y d ı, farklı b ey in b ö lg e le r in in tu tu ştu ğ u sa v a şın g ü m b ü r tü sü n ü
d u y a ca ğ ım ız an da bu o lu rd u m u tla k a . G ö zlerin in k a p a lı o ld u ­
ğu n a in an m ak istey en siyasi p artilerle, m an tığı sa v u n a n partilerin
(“ G ö z le r im iz k a p a lıy k e n d ışa rıd a o la n la rı g ö r m e m iz in o la n a k s ız ­
lığını k a v r a y a m ıy o r m u s u n u z? ”) m ü ca d elesi, p a rla m en to y u tık a n ­
m a n ok tasın a getirm işti. Bu tür m ü cad eleleri, g en ellik le en uygun
k o n u m d a k i taraf çab u cak kazanır am a a n o zo g n o zili kişilerde d u ­
rum her zam an b öyle olm ayabilir. Ç oğu zam an hasta ne bir şey
söyleyebilir ne de bir sonuca varabilir; utandığı için değil, y a ln ız­
ca k on u ya kilitli kaldığı için. B öyle durum larda her iki parti de
sonunda yorulup yıpranm a noktasına gelir ve üzerinde m ücadele
edilen konu bir kenara atılıverir. H asta bir sonuca varam am ıştır.
Tanık olm ası hem heyecan verici hem de kaygılandırıcı bir durum ­
dur bu.
Birden aklım a bir fikir geldi. Bayan G .’nin sandalyesini, od a d a ­
ki tek aynanın önüne doğru sürdüm ve ona kendi yüzünü görüp
»39

---

I N C O G N I T O
görem ediğini sordum. Gördüğünü söyledi. Sonra iki gözünü de
kapamasını isredim ondan. Yine yalnızca bir gözünü kapadı.
"Her iki gözünüz de kapalı mı?"
“Ever."
“Kendinizi görebiliyor musunuz?"
"Ever."
Onu incirmemeye özen göstererek yeniden sordum: “Peki, iki