Аплв1тот1 Jill. V b tk kaffTAlv grant bulalari

Ularning bu suhbati vaqtida otlar yurishini sekin-latib, qadamlab keta boshladilar.
— Biz uni topamiz-a, to‘g‘rimi? — dedi bir necha minut jim borgan Robert.
— Ha, topamiz, — dedi Glenarvan. — Talkav biz-ga uning izini topib berdi, men unga ishonaman.
— Talkav — ajoyib hindu, — dedi bola.

— Shubhasiz.

— Bilasizmi, nima, ser?

— Oldin ayt-chi, bilish-bilmasinmni keyin ayta-man.

— Men, atrofingizdagi odamlarning hammasini ham ajoyib odamlar demoqchiman: missis Elen, — men uni juda yaxshi ko'raman! — doim xotirjam ma­ yor, kapitan Mangls, janob Paganel, keyin «Dunkan»ning sodiq va jasur matroslari!
— Bilaman buni, o‘g ‘lim, — dedi Glenarvan.

— 0 ‘zingizning hammadan yaxshi ekaningizni ham bilasizmi?

— Yo‘q, bunisini bilmas ekanman.

— Bo‘lmasa bilib qo‘ymg, ser! — dedi Robert, Glenarvanning qo'lini shart tortib olib o‘par ekan.

Glenarvan sekin bosh chayqab qo‘ydi. U Robert bi­ lan yana gaplashgan bo‘lar edi, lekin Talkav orqada qolmanglar, tezroq yuringlar deb imo qilib qoldi. Orqada qolganlarni unutmasliek, vaqtni bekor o‘tkaz-maslik kerak edi.
Uchala chavandoz yana ot choptirib ketdilar. Lekin ko‘p o‘tmay, Taukadan boshqa ikki otning bir tarzda chopishga quw ati yetmasligi ko'rinib qoldi. Choshgohda otlarga bir soat dam berishga to‘g ‘ri kel-di. Otlar shunday holdan toygan ediki, jazirama issiq-