Аплв1тот1 Jill. V b tk kaffTAlv grant bulalari

152

da qovjirab qolgan, nimjon alfafarga, ya’ni yow oyi bedaga qayrilib ham qaramadilar.
Glenarvanni tashvish bosa boshladi, chunki atrof hali ham qaqrab yotgan dasht bo‘lib, bu juda yomon oqibatlarga olib borishi mumkin edi. Talkav jim o‘tirardi, aftidan, u Guamini daryosining qurib qol-gan-qolmaganini aniqlamay turib, umidsizlikka tushishning hojati yo‘q, deb o'ylardi.
Shunday qilib, u yana yo'lga tushdi, shpor va qam-chin bilan qistoqqa olingan otlar zo‘rg‘a qadamlab yura boshladilar, ulardan bundan ortig‘ini kutib ham bo‘lmasdi.
Talkav o‘z hamrohlarini orqada qoldirib ketishi mumkin edi, agar shunday qilsa Tauka uni bir necha soatda daryo bo'yiga yetkazib borgan bo'lardi. Lekin u o‘z hamrohlarini dasht o'rtasida yolg‘iz tashxab ketish-ni o'ylamadi ham. Shuning uchun patagoniyalik uchar otining jilovini tortib borardi.
Tauka bunga bo'ysungisi kelmadi — u ikki oyoqlab turar, qattiq pishqirardi. Egasi esa uni sekin yurish-ga majbur qilishdan ko'ra ko'proq gap tushuntirar, erkalatardi. Axir Talkav ot bilan to‘g ‘ridan-to‘g‘ri so‘zlashardi-da, Tauka unga javob bermasa ham, lekin egasining hamma gapiga tushunardi. Patagoniya-likning dalillari juda muhim bo'lsa kerak, Tauka bir-pas «bahslashib» olgach, har qalay xo‘jayinining nasi-hatlariga ko‘nib, unga bo‘ysundi, ammo hali ham so'liqni chaynab borardi.
Ammo Tauka Talkavning maqsadiga tushun-ganidek, Talkav ham o‘z otining nima uchun buncha-lik sabrsizlik qilayotganini tushundi. Aqlli jonivor havoda namlik belgilari borligini sezgan edi; ot ochko‘zlik bilan havoni yutar, go‘yo hayotbaxsh suv-ga tiqmoqchi bo'layotgandek tilini chiqarib tamsha-nardi.
Patagoniyalik suvning yaqinligini angladi. U ham-rohlariga Taukaning bezovta bo'layotganini aytib, ularning ko‘nglini ko‘tardi. Ko‘p o‘tmay, qolgan ikkala ot ham suvning yaqinligini sezib qoldi va oxir-gi kuchini yig‘ib, Taukaning ketidan chopib ketdi.