Аплв1тот1 Jill. V b tk kaffTAlv grant bulalari

Robert unga kulib qaradi.

— Men qo'rqayotganim yo‘q, — dedi, u.

— To‘g ‘ri, o‘g ‘lim, qo‘rqishning hojati ham yo‘q, — dedi Glenarvan. — Ikki soatdan keyin tong otadi, qutulamiz... Barakalla, Talkav! Yasha, patago-niyalik botir do‘stim! — deb qichqirdi u, hindning gulxan ustidan sakrab o'tmoqchi bo'lgan ikkita katta bo‘rini miltiq qo‘ndog‘i bilan urib, cho'ziltirib qo'yganini ko‘rib.
Lekin shu payt Glenarvan o‘chayotgan gulxan yorug'ida bir gala bo‘ri zich bo‘lib ramadaga bostirib kelayotganini ko'rib qoldi.
Qonli fojianing oxiri yaqinlashib kelmoqda edi. Gulxan sekin-asta o‘cha boshladi. Shu paytgacha alanga yoritib turgan qirni zulijiat qopladi, bo‘rilar-ning ko‘zi yana cho‘g ‘ bo'lib yona boshladi. Bir necha minutdan so‘ng och yirtiqchlar galasi to‘siq ichiga bostirib kiradi.
Talkav miltig'idan oxirgi o‘qni otib, yana bitta bo‘rini o'ldirdi. Patagoniyalik butun o‘q-dorisini tu-gatib, qo'lini ko'kragi ustiga qovushtirganicha turib qoldi. Boshi quyi egildi. U allanarsani o'ylayotgandek edi. Quturgan bo‘rilar hujumini qaytarish uchun biror mardona, ko‘z ko'rib quloq eshitmagan usul ax-tarayotgan edimi? Unga savol berishga Glenarvanning yuragi dov bermadi.