Аплв1тот1 Jill. V b tk kaffTAlv grant bulalari

413

Faqat bir yo‘l — aravani bo‘laklarga ajratib, chiqarib olish qolgan edi. Lekin hech qanday asbob bo‘lmagani uchun buni amalga oshirib bo'lmasdi.
Faqat birgina Ayrton bo‘sh kelmasdi — u nima qilib bo'lsa ham aravani chiqarib olmoqchi edi. U yana bir urinib ko'rmoqchi bo‘lgan edi, Glenarvan uni to'xtatdi.
— Bo‘ldi, Ayrton, bas endi! — dedi u. — Omon qolgan ho'kiz bilan otni ehtiyot qilishimiz kerak. — Hamon qolgan yo‘lni piyoda bosishga to‘g ‘ri kelar ekan, bulardan biri ayollarni olib ketsa, biriga oziq-ovqatlarimizni ortamiz. Ular bizga hali ko‘p yordam beradi.
— Xo‘p, ser, — deb javob berdi Ayrton va qiynal-ib ketgan jonivorlarni aravadan chiqara boshladi.
— Do'stlarim, — deb davom etdi Glenarvan, — endi manzilga yuringlar. Maslahatlashib, yuz bergan ahvolni muhokama qilamiz, nimalarga umid qil­ ishimiz, nimadan ehtiyot bo'lishimiz lozim ligini o‘ylashib, so‘ng biror qarorga kelamiz.