Аплв1тот1 Jill. V b tk kaffTAlv grant bulalari

Toline. Temir yo‘l konduktori Jefri Smit nazorati ostida Exukaga yetkazilishi kerak. Yo‘l kirasi oldin-dan to‘langan, — deb yozib qo‘yilgan edi.

— Qoyilman inglizlarga! — dedi Paganel. — Odam bolasini posilka singari jo'natib, yana konvertga yoz-gandek, orqasiga adres ham yozib qo‘yibdilar. Men ularning shunday odati bor deb oldin ham eshitgan edim, lekin ishongim kelmagandi.

— Bechora! — dedi Elen. — Izidan chiqib ketgan

351

poyezdda ketayotgan bo‘lmasin yana? Ehtimol ota-onasi halok bo‘lib, yolg‘iz qolgandir?
— Unday bo'lmasa kerak, — dedi Jon Mangls. — Aksincha, mana bu plakat uning yolg‘iz o‘zi sayohat-ga chiqqanidan darak beradi.

— Uyg‘ondi, — dedi Meri Grant.

Rostdan ham bola uyg‘ondi. Uning ko‘zlari ochil-di, keyin kunduzgi yorug* nurdan qamashib yana yu-mildi. Elen uning qo‘lidan ushladi. Bola o‘rnidan tur-di-da, hayron bo‘lib sayohatchilarga qarab qoldi. Dastlabki daqiqa uning yuzida qo‘rquv aks etdi. Biroq Elenni ko‘rib o‘zini bosib oldi.
— Ingliz tilini tushunasanmi, azizim? — deb so‘radi Elen, boladan.
— Tushunaman, gaplashaman ham, — deb javob berdi bola, sayohatchilar tilida, lekin uning talaffuzi ingliz tilida gaplashadigan fransuzlarning talaffuziga o'xshardi.
— Isming nima? — deb so'radi Elen.

— Toline, — deb javob berdi bola.

— Toline degin! — dedi Paganel. — Yanglishmasam, mahalliy tilda bu «yog‘och po‘st-log‘i» degan ma’noni bildiradi, shundaymi?