Аплв1тот1 Jill. V b tk kaffTAlv grant bulalari

0 ‘n minutdan so‘ng qayiq sohilga yetib keldi, yana chorak soatdan keyin sayohatchilarimiz irlandiyalik-ning fermasiga yetib bordilar.
Bu yerda hamma narsa yo'lga taxt qilib qo‘yilga.n edi. Elen o‘z xonasini ko‘rib, juda xursand bo'lib ket-di. Ayniqsa aravaning uzunligi bilan qadimiy g'ildiraklari juda yoqib tushdi. Juft-juft qilib qo‘shil-gan oltita ho‘kiz aravaga juda mos tushgan edi. Uchi ingichka qilib yo‘nilgan uzun tayoq ushlab olgan Ayrton yangi xo‘jayinining buyrug‘ini kutib turardi.
— Qoyil! — deb qichqirdi Paganel. — Buncha ham ajoyib ekan bu arava! Dunyodagi bironta pochta kare-tasi u bilan tenglasha olmaydi. Dunyoni kezish uchun bundan qulay vosita bo'lmasa kerak! Ana uyu, mana uy: xohlasang — yuradi, xohlasang — to‘xtaydi, bundan yaxshi narsa bo‘lishi mumkinmi? Bir vaqtlar buni yaxshi bilgan sarmatlar shunday arava bo‘lmasa sayohat qilishmas edi.
— Janob Paganel, — dedi Elen, — mehmonxo-namga tez-tez kelib turarsiz, deb umid qilaman.