Alkimyogar ( r o m a n ) Paulo Koelo

Alkimyogar

 

(

R O M A N

)  

Paulo Koelo 

 

library.ziyonet.uz/ 

 

uchratdi, qabilalar oʻrtasidagi janglarga guvoh boʻldi, ellik ming tub xurmo koʻkarib 

turgan va uch yuzta quduqli vohani, Fotimani koʻrdi. 

— Xoʻsh, — soʻradi undan sahro, — senga yana nima kerak? Kuni kecha bir-birimizga 

termilib toʻymaganmidik? 

— Oʻsha tarafda, sening qum barxanlaring orasida mening sevgan yorim yashaydi, — 

javob qildi Santyago. — Senga termilganimda men uni ham koʻraman. Uning yoniga 

qaytgim keladi, buning uchun sening koʻmaging kerak. Men shamolga aylanishim 

darkor. 

— «Sevgi» deganlari nima oʻzi? — soʻradi sahro. 

— Sevgi — bu qum barxanlar ustidagi qirgʻiy parvozi. Uning uchun sen yam-yashil 

oʻtloqsan. U sening qoya toshlaringni, sening barxanlaringni, togʻlaringni biladi. Sening 

esa unga bagʻring doimo ochiq. 

— Qirgʻiyning tumshugʻi menga azob beradi, — javob qildi sahro. — Mening yillar 

boʻyi yetishtirganim unga oʻlja boʻladi, vaholanki, men uni kamchil suvim bilan 

sugʻoraman, qornini qaerda toʻydirishini koʻrsataman. Keyin esa osmondan shoʻngʻib 

keladi — endi men qumlarimda hayot borligidan quvonaman degan pallada u 

yetiltirganimni ilib olib ketadi. 

— Biroq sen uning uchun yetiltirgansan-ku. Qirgʻiyni boqish uchun. Qirgʻiy esa odamni 

boqadi. Bir payt kelib odam sening qumlaringni toʻyintiradi va shunda yana hayot 

jonlanadi, qirgʻiyga oʻlja paydo boʻladi. Olam shunday yaralgan. 

— Sevgi deganlari shumi? 

— Sevgi deganlari shu. Sevgi oʻljani qirgʻiyga aylantiradi, qirgʻiyni — odamga, odamni 

esa sahroga. Qoʻrgʻoshinni oltinga aylantiradigan, oltinni yer ostiga bekitadigan sir shu. 

— Men bu gaplarning ma’nisiga tushunmayman, — javob qildi sahro. 

— U holda bir narsani tushun: sening qum barxanlaring orasida meni bir ayol kutayotir. 

Va shuning uchun men shamolga aylanishim kerak. 

 

Sahro bir muddat jim qoldi. 

— Men senga qumlarimni beraman, shamol ularni quyunga aylantirishi uchun. Biroq bu 

kam. Yolgʻiz oʻzim hech nima qilolmayman. Shamoldan yordam soʻra. 

 

Yengilgina shamol qoʻzgʻaldi. Harbiy sardorlar uzoqdan turib boʻzbolaning oʻzlariga 

tushunarsiz tilda kim bilandir gaplashayotganini kuzatishardi. 

 

Alkimyogar kulimsiradi. 

 

Shamol Santyagoga yaqinlashdi, uning yuziga urildi. Shamol uning sahro bilan 

gaplashganini eshitdi, chunki shamollar hamma narsadan xabardor. Ular dunyo kezib 

yelib-yugurishadi, ularning tugʻilgan makoni ham, oʻlim topgan joyi ham yoʻq. 

— Menga yordam ber, — dedi unga boʻzbola. — Bir safar menga sen sevgilimning 

ovozini olib kelgan eding. 

— Sahroning va shamolning tilida gaplashishni senga kim oʻrgatdi? 

— Mening yuragim, — javob qildi Santyago. 

 

---