Alkimyogar ( r o m a n ) Paulo Koelo

Alkimyogar

 

(

R O M A N

)  

Paulo Koelo 

 

library.ziyonet.uz/ 

 

Shamolning nomi koʻp edi. Bu yerda uni «sirokko» deyishadi, arablar uni sersuv va 

qoratanli odamlar yashaydigan oʻlkalardan yeladi, deb oʻylashadi. Santyagoning yurtida 

esa uni «levantinlik» deyishadi, chunki bu shamol sahro qumlarini va mavrlarning 

jangovar hayqiriqlarini olib keladi, deb oʻylashgan. Ehtimol, qoʻylar uchun yaylov yoʻq 

uzoq mamlakatlarda odamlar bu shamol Andalusiyada tugʻiladi, deb hisoblashgan. Biroq 

shamol hech qaerda tugʻilmaydi va hech qaerda oʻlmaydi, shu boisdan ham u sahrodan 

qudratliroq. Chunki sahroda nimadir koʻkartirishga odamlar qodir; ular sahroda qoʻylarni 

ham koʻpaytira olishadi, biroq shamolni oʻz izmlariga sola olishga ularning qurbi 

yetmaydi. 

— Sen shamolga aylana olmaysan, — dedi shamol. — Sen bilan bizning aslimiz boshqa-

boshqa. 

— Notoʻgʻri, — javob qildi Santyago. — Men sen bilan birga dunyo kezganimizda, 

menga alkimyo sirlari ayon boʻldi. Endi menda shamol ham, sahro ham, okean ham, 

yulduzlar ham, Olamda bino boʻlgan hamma narsa jam boʻlgan. Bizni — senu meni bir 

qoʻl bino etgan va bizning qalbimiz ham bitta. Men senday boʻlishni xohlayman, har 

qanday kavakka kirishni, dengizlar ustida yelishni, xazinamni bekitib yotgan qum 

barxanlarini toʻzitishni, sevgilimning ovozini olib kelishni istayman. 

— Bir safar men sening Alkimyogar bilan gaplashganingni eshitdim, — dedi shamol. — 

U har kimning oʻz Yoʻli bor, dedi. Odam shamolga aylanmasligi kerak. 

— Bir necha lahzaga boʻlsa-da senga aylanishni oʻrgat. Oʻshanda odamning va 

shamolning cheksiz imkoniyatlarini muhokama qilamiz. 

 

Shamol qiziquvchan edi — bunaqasini hali uchratmagandi. Uning ana shu masalada 

tortishgisi keldi, biroq u chindan ham odamni shamolga aylantirishni bilmasdi. Aslida esa 

juda koʻp narsaga qodir! Sahroni paydo qila olardi, kemalarni choʻktirardi, asrlik 

daraxtlarni va hatto butun bir oʻrmonni qulatardi, musiqa yangrab turgan, tushunarsiz 

tovushlar taralib turgan shaharlar uzra yelib oʻtardi. Olamda hamma narsaga qurbim 

yetadi, deb hisoblagan shamolga endi bu bolakay oʻz xohishini roʻkach qilib, buni ham 

amalga oshirishga qobilsan, deb qistayotir. 

— Bu «sevgi» deyiladi, — dedi Santyago, shamol oʻzining iltimosini bajarishiga ishonib. 

— Agar sevsang, xohlagan narsaga aylana olasan. Agar sevsang, nimalar boʻlayotganini 

tushunishga mutlaqo hojat yoʻq, zero, hamma narsa bizning botinimizda kechadi, demak, 

odam shamolga bemalol aylana oladi. Albatta, shamol unga yordam bersa. 

 

Shamol magʻrur edi, shu bois Santyagoning gaplari uni ranjitdi. U kuchli esa boshladi, 

sahro qumlarini toʻzitdi. Biroq oxir-oqibat, garchi butun dunyoni kezgan esa-da, odamni 

shamolga aylantira olmasligini tan olishga majbur boʻldi. Sevgini ham bilmasligiga iqror 

boʻldi. 

— Men odamlarning sevgi haqida gapira turib, osmonga tikilishlariga koʻp bor guvoh 

boʻlganman, — dedi shamol, oʻz ojizligini tan olganidan jazavasi qoʻzib. — Ehtimol, sen 

ham osmonga murojaat qilarsan, a? 

— Bu ham bir fikr, — ma’qulladi Santyago. — Faqat sen menga yordamlash: chang-

toʻzon koʻtargin, men quyoshga qaray olay va koʻzlarim qamashmasin. 

 

---