Айзек азимов коинот оқимлари

 
ХОТИМА. 
 
БИР ЙИЛДАН СЎНГ 
 
— 
Рик! Рик! — Салим Жунц кема томон интилар экан, 
қўлларини силкитарди. — Лона! Сизларни таниб ҳам бўлмайди-
я! Яхшимисизлар? Қалай яшаяпсиз? 
— 
Жуда яхши. Хатимизни олганга ўхшайсиз, — деди Рик 
жилмаяр экан. 
— 
Албатта. Хўш, охирги ишлар тўғрисида нима дейсиз?
Улар махсус машинага ўтириб, Жунцнинг ишхонаси томон 
www.ziyouz.com
 kutubxonasi 
149

---

Айзек Азимов. Коинот оқимлари (роман) 
йўл олишди. Фақат шундангина Валона маъюслик билан жавоб 
берди: 
— 
Бугун эрталаб қишлоғимизга боргандик. Ҳамма ёқ, ҳатто 
далалар ҳам бўм-бўш.
Валонанинг кийиниши ўзгарганди. У флориналик деҳқон 
қизга асло ўхшамас, энди унинг Империя аёлларидан фарқи йўқ 
эди. 
— 
Бир йил ўтар-ўтмас шунча аҳоли кўчирилибди-я! — деди 
Рик. 
— 
Иложи борича ҳаракат қиляпмиз, Рик. О, мени кечирасиз, 
энди сизни ҳақиқий исмингиз билан аташ керак-ку! 
— 
Раҳмат, шарт эмас. Эски номимга кўниколмадим. Менинг 
номим - Рик. Мен фақат шу исмни эслай оламан. 
— 
Коинот тадқиқотига қайтиш масаласини ҳал 
қилдингизми? Рик бош чайқади. 
— 
Ҳа, ҳал қилдим. Энди бу соҳада ишламайман. Эс-
ҳушимнинг бу қисми бутунлай йўқолган. Лекин афсус 
қилаётганим йўқ. Мен Ерга қайтаман. У сайёра менинг 
ватаним... Айтгандай, мен Резидент билан учрашаман деб умид 
қилгандим. 
— 
Учрашолмасангиз керак. У бугун жўнаб кетиш ниятида 
юрибди. У сизни кўришни истамаяпти. Ўзини олдингизда 
айбдор ва гуноҳкор деб билади. Сиз унга нисбатан душманлик 
кайфиятида эмасмисиз? 
— 
Йўқ. У менга яхшилик қилмоқчи бўлган, ва ҳақиқатдан 
ҳам менинг ҳаётимни яхши томонга ўзгартирди. Энг аввало, мен 
Лонани топдим. — У қизнинг елкаларидан қучди. Валона унга 
майин нигоҳ ташлади ва жилмайди. — Резидент руҳият зондини 
хавотирлик ҳиссини олишга мослаган, бироқ кучланишни тўғри 
қўймаган. Ҳа, мен энди коинот тадқиқотчиси бўлолмайман. 
Аммо мен Ерга қайтаман. У ерда ҳам одамлар керак. 
— 
Энди мен — Ер аёлиман, — деди Валона. 
www.ziyouz.com
 kutubxonasi 
150

---

Айзек Азимов. Коинот оқимлари (роман) 
Рик уфққа боқди. Юқори Шаҳар ҳар доимгидек ёрқин эди, 
лекин у ерда ҳеч ким яшамасди. 
— 
Флоринада қанча одам қолди? — сўради у. 
— 
Йигирма миллион атрофида, — жавоб берди Жунц. — 
Кўчириш бошланғич жараёнда турибди. Кўпчилик қўшни 
сайёралардаги вақтинчалик тураргоҳларда яшаяпти. Бу 
қийинчиликлардан қочиб бўлмайди. 
— 
Энг охирги одам бу ердан қачон кетади? 
— 
Ҳеч қачон. 
— 
Тушунмадим. 
— 
Резидент бу ерда қолиш учун норасмий илтимос билан 
мурожаат 
қилди. 
Унга 
норасмий 
рухсат 
берилди. 
Жамоатчиликка бу ҳақда хабар қилинмайди. 
— 
Бу ерда қолмоқчи? — ҳайратланди Рик. — Бутун 
Галактика ҳаққи, нега? 
— 
Билмадим, — жавоб берди Салим Жунц, — менимча, бу 
нарсани ўзингиз Ер ҳақида сўзлаганингизда тушунтирдингиз. 
Унда ҳам шундай ҳислар бор. "Мен Флоринанинг ёлғиз ҳалок 
бўлишига йўл қўёлмайман", деяпти у. 
 
www.ziyouz.com
 kutubxonasi 
151

---

Айзек Азимов. Коинот оқимлари (роман)