Abdulla qodiriy nomli jizzax davlat pedagogika instituti

daxlsizlik ortida yotgan millatga, Vatanga, bani basharga daxldor dardlarni ko’ra biladi, tasvirlay oladi, ko’rsatib bera oladi. Davr va zamon qancha jimjimalarga o’ramasin, uni qanchalik moddiylashtirmasin, “robotlashtirmasin” – Shukur Xolmizayev nigohi uni do’zaxiy jimjimalar, ohanjamalar ichidagi insonni, uning dardini ko’roldi, bu dardni Abdulla Qahhor uslubidan farqli ravishda ko’rsatib beroldi”¹

Adib hikoyalariga nazar solar ekanmiz, unda siyqasi chiqqan mavzular, qolipga aylanib qolgan iboralar yoxud nasihatlarni uchratmaymiz. Ijodkor hikoyalarida yangi obrazlar yaratishga intildi, asarlarida doimo biror bir g’oyani olib chiqdi, bir - birini takrorlamaydigan kompozitsion qurilishga ega bo’lgan hikoyalar yaratishga urindi va buning uddasidan ham chiqdi. Shukur Xolmirzayev yuqoridagi maqolasida shunday yozadi : “Bir zamonlar, hozirgi kunda ham ba’zan , shunday hikoyalarni o’qir edim: bir qiz bir yigitni sevadi, keyin yigit vafosiz chiqibdi, keyin qiz uning yuziga… yoki , bir yigit bir qizni seva turib , eskilik sarqiti yo’liga ko’ndalang bo’lgani uchun uni yenga olmay, boshqaga uylanibdi, keyin o’sha qizni ko’ribdi- ikkisi ham pushaymon… Yoki yomon odam bilan yaxshi odam haiqdagi hikoyalarni aytmaysizmi… Xullas, sanayversam, ado qilolmayman”

Shukur Xolmirzayevning mahorati shundaki, u asaridagi badiiy topilmani, asaridagi g’oyani va mazmunni kitobxon og’ziga “chaynab” solib bermaydi, balki hukmni kitobxonning o’ziga havola etadi,

_1.___ _{Nazar Eshonqul " Ham hayotda , ham adabiyotda shaxs edi" Yoshlik, 2012 -yil 9- son}

mushohadaga , fikr yuritishga undaydi. Bu haqida Sobir Mirvaliyev

“O’zbek adiblari” xrestomatiyasida shunday deydi “Shukur Xolmirzayev ijodining alohida xususiyati shundaki, bu adib o’zbek milliy hikoyachilik san’atini ustozi Abdulla Qahhordan keyin yangi, yuqori bosqichga ko’tardi. Uning povest va romanlari hech qolipga sig’mas , tesha tegmagan obraz , xarakterga boyligi bilan ajralib turadi”