A zeki veliDÎ togan bugünkü TÜRKİLİ (TÜRKİstan) ve yakın

Nüshası elimizde mevcut olmayan şiir mecmualarından, yalnız ticaretle meş­gul olan mollalar hakkmdaki bir iki beytini hatırlıyabiliyoruz:
« Basında şelle -\- üstünde melle -f- bersen uçmaq -f- bermesen duzaq 4- cîep öğretir khalıqtı Allanın mülkini -(- uçmaqtin kikini -f- arındağa alıp _pı ? T^Tçmnq m olda qolunda -f savda sattıq yolında.
Yani : Başına sarık sarmış, üzerine de yünden sofuların kabasını gi_yi_n..
miş, verirseniz cennet, vermezseniz cehennem diyerek halka vâz ediyor. Allahın mülkünü, cennetinin anahtarını kiraya mı almış? Cennet hocanın elinde olduk­tan sonra tabiî ki ticaret te yolundadır.
Yine bir şiirinden şu cümleyi hatırlıyorum :
Ayran içken kide^nas + minav jurttun türü onmas.
Yani : Geda (fakirler) ayran içerek mest oluyorsa, böyle bir elin hali talih­
sizlik demektir.
Şiirlerinde daha ziyade ateşin inkılâpçı olan Mir Çakıp, Kazakla- nn istiklâl aşkını terennüm etmiştir. Kazakların millî mukaddesatını Rus­ların nasıl tahkir ettiklerini acı ibarelerle söylemiş ve Kazakları isyana davet etmiştir:
Ken caylav sar. Arqa qon.s.m.z _kitti. _goy orman tugay ağamda
Khurmetti babamızdın zıyaratı + qaldın goy küçesinin arasında
Monçana molam.zdın tasın alıp + ağaçm, mujik, otqa çağasında.
Yanı: Sarı Arkadaki geniş yayla ve konuşlarımız, bütün orman ve tugay
snhalariyle beraber bizden ayrıldı (Rus malı oldu); muhterem babalarımızın ziyaretgâh mezarları mis köyleri) küçeleri arasında kaldı; sen de ey mujik! Kus!, bizim mola (mezar) taşlarımızı taşıyıp «monça» (yani hamam) yapmağa sar- fettin, molaların ağaçlarını da odun olarak kullanıyorsun.
-
Amal barmı gez keldik «Alaş» deb «uran» istilse Fehimler deb 'aytamın
t- zamannın minday tarına,