A zeki veliDÎ togan bugünkü TÜRKİLİ (TÜRKİstan) ve yakın

Cartasqa bardım + künde ayğay saldım, -f- orian da çıqtı caııgırıq.
îsitib önün 4- bilsem deb cönin + köb izdedim qangırıb.
Bayağı cartas bir cartas 4- qanq eter tüktü bayqamas.
Cayavı qaptı (qalıbdı) -f attısı çaptı + ayrılıb sösdi kim oqsın.
İçde dert qalın 4- avızdan calin -f- bı*rq etip közden cas çıqsın.
Küydürgen son çıdatpay •+- qoyama iken cılatpay ?
Mamıqtan tösek + tastay bob (=bolub) kesek + canbasqa batar üyqu coq.
Sıbır bob sözi + mez bob ozi + oylanar eldin sıyqı coq.
Bayağı quvlıq bir aldav + qısılgaiı çerde can caldav.
Atadan altav 4- anadan törtev + calgızdıq körer çerim coq.
Agayın bek köp 4- aytamın iptep + sözümdi ugar elim coq.
Molasınday baqsının 4* calgız qaldım, tap çınım. (1889)
Yani: Kaya taşlara gittim, her gün ay hay! diye bağırdım, ondan da bir
yankı geldi, bunu işiterek bu ses nereden geliyormuş diye arayıp sersericesine çok dolaştım, fakat kayataş yine o kayataştır, «qanq!» eder amma sözün mânasını hiç anlamaz.
Yayalar geri kalmış, atlılar ise koşarak ileri gitmişler* onlardan kim başını çevirerek benim sözümü dinleyecek ve derdimi anlıyacak ? İçimde derdim büyük, içimdeki ateşin yalınları ağzıma kadar gelmiş, dolmuş, gözden yaşlar da «burq» ederek akıyor; içimi tahammül edilmez derecede acıtarak yandırdıktan sonra bu dertler, ağlatmadan bırakır mı dersin ?
Pamuktan yapılmış yumuşak yatak, bir taş parçası gibi yanlarıma batıyor, uyuyamıyorum; (etrafımdaki adamların) sözü fısıldanmaktan ibaret, kendileri (gururlarından, cehillerinden) sermest, düşünen adamların itibarı yok, her yerde bakarsın aynı hiyle ve mekiı*, her taraftan (yani Ruslardan) tazyik gördükleri halde kendi aralarında niza (eksik değil).
Aynı babadan doğan altı, aynı anadan doğan dört kardeşiz. Demek ki, ken­dimi yalnız hissetmenin yeri değil, ağa ve inilerim pek çok, kendilerine sözlerimi de mülayim bir surette anlatmaya çalışıyorum, fakat söz anlar elim ulusum yok­tur. Baksı (yani Şaman) m kabri gibi yapyalnız kalmışımdır, işte hakikî vaziyetim budur.