0 ‘ т к I r h o s h I m o V

Uzun kechalar
111
soniga shapatilay boshladi. Barmogini bigiz qilib hovli- 
ning goh u, goh bu burchini ko‘rsatdi. Oxiri, guvala devorli 
pastak bostirmaga imo qilgancha, og‘zidan ko‘pik sachratib 
ayyuhannos soldi.
- Bu qandoq zulm! Qandoq bo‘hton! - Berdiyev xotin- 
ning gaplarini shosha-pisha tarjima qilishga kirishdi. - Ikki 
marta tintuv qildinglar! Xohlasang, yana yuz marta tekshir. 
Ming marta tekshir! Hech vaqo yo‘q bu xonadonda. Erim 
bolalariga harom yegizgan emas. Erimda gunoh yo‘q! Yo‘q! 
Jonimni olmoqchimisan? 01! Otib tashla! Ana, xohlagan jo- 
yingni titkilayver. Tekshirmaganing bitta xalajoy qoldi. Kav- 
lab ko‘r o‘shaniyam!
Koryagin istehzoli kulimsiradi. Ha, avvalgi tergovchi- 
lar ikki marta tintuv qilgan... Lozim bo‘lsa kavlatadi o‘sha 
tualetai ham!
Xotin hamon og‘zidan ko‘pik sachratib qo‘shqo‘llab 
tizzasiga shapatilar, ammo yigiamas edi. (Yig‘lasa yaxshi 
boiardi... Har qalay ko‘ngli eriydi... Til-zaboni ochiladi.) 
Xotin borgan sayin avjga minar, hali-veri jag‘i tinadiganga 
o‘xshamasdi. Koryaginning qulog‘i shangillab ketdi.
- Nima deydi bu, Berdiyev?
- Menga otasiz bola kerakmas, deyapti. Beshta bolam- 
ni bag‘rimga olaman-da, o‘zimga-o‘zim o‘t qo‘yaman, de­
yapti.
- Qo‘ysa-qo‘yaversin! Odati shu bulaming! Fanatichka! 
Odamga o‘xshab suhbatlashay desang... - Koryagin shahd 
bilan o‘midan turgan edi, xotin kutilmaganda bilagiga chang 
soldi. Ikkinchi q o ii bilan Berdiyevning yoqasidan ushlab, 
pastga sudray boshladi. Koryagin esankirab qoldi. Besh 
minut aw al qo‘ydek yuwosh boiib dasturxonga taklif 
qilayotgan odam... Q oii muncha qattiq bu kampiming... Bir 
tomonda Koryagin, bir tomonda Berdiyev harchand yulqi- 
nishmasin, xotinning ombirdek chayir qoiidan chiqib ketol- 
mas, ayol nuqul ,,yur, yur!“ deb chinqirardi.

---