0 ‘ т к I r h o s h I m o V

О ‘tkir Hoshimov
turadi. „Chaqqon-chaqqon qimirlaylu, Hamidullaxon! Hali 
zamon lag‘monxo‘rlar kelido‘“.
Kontrolyor ko‘rinmaydimi? Daf bo‘lsin. Bolalarga achina- 
di-da odam. Talabada pul nima qilsin! Shunaqa-ku, yelkasiga 
magnitafon osib, chiroyli-chiroyli qizlami qo‘ltiqlab yuradi- 
gani qancha. Magnitafonga yetgan pul pattaga yetmaydimi? 
Yo‘-o‘q, olmaydi. Yuradi otasining soyayi davlatida magnita­
fon varanglatib.
Ota sho‘rlik o‘g‘lim Toshkentdek shahri azimda o‘qiyapti, 
olim bo‘lib keladi, deydi. Oftobda yelkasi yag‘ir bo‘lib ket- 
mon uradi. Nasibasidan qiyib jaraq-jaraq pul jo‘natadi. Bular 
bo‘lsa... 0 ‘rgildim obberadigan shaharingdan! Xudoga shukr, 
Rahmatillasi yaxshi bola chiqdi. Ichmaydi, chekmaydi, yomon 
yo‘lga yurmaydi. Uyam shu yerda o‘qirdi. Biofaksda. Birinchi 
kursni bitirib armiyaga ketdi. Nasib etsa, keladi, erta-indin.
Obbo! Yomg‘ir boshlandi-ku... Qamalishiga yomg‘ir sa- 
babchi bo‘lgan. Yomg‘irmas-ku, ,,Volga“ haydardi. TNO. Va- 
zirni olib yurardi. 0 ‘sha kecha xo‘jayin idorada ancha o‘tirib 
qoldi. Keyin tag‘in „bir joyga“ bordi. ,,Severo-Vostok“dagi 
to‘qqiz qavatli uy tagida Hamidulla motomi o‘chirib, uzoq 
o‘tirdi. 0 ‘rganib qolgan. Avval ham ko‘p kelishgan „Severo- 
Vostok„ka... Keyin xo‘jayinini uyiga oborib qo‘ydi. Yarim 
kechadan oshgan edi. Yomg‘ir yog‘ib turuvdi. Hamidulla 
shoshilardi. Rahmatillaning tug‘ilgan kuni edi. 0 ‘n yoshga 
chiqqan kuni. Palakatni qarang: plash kiygan odam ko‘chani 
kesib o‘tayotganini kech payqabdi... Ertasiga xo‘jayini uni 
yupatdi... ,,0‘zi stovosmoy, piyonista ekan. Oyog‘i sinibdi. 
Baloyam urmaydi. Kasalxonaga oborib yaxshi qipsiz. Sizga 
hech nima qilmaydi: men borman. Faqat, bitta iltimos, birov 
so‘rasa „anavi yoqqa“ borganimizni aytmaysiz. Ueh bolam 
bor, tirikchilik, deb qo‘ya qolasiz“.
Hamidulla xo‘jayin aytganini qildi... Ikki yilga kesishdi. 
Bir begunoh fuqaroga og‘ir tan jarohati yetkazgani uchun, 
davlat mashinasidan o‘z shaxsiy manfaati yo‘lida foydalan-

---