Зюскинд янги аор двлоди — — цгошкёнт

бири ҳақиқатда оқсоқлик бахтсизлигига дучор
эди. Уни кўплаб гувоҳлар шоҳидлик берган айб-
сизлигига қарамай, қийноқларга солишга тайёр
эдилар, бироқ шу пайт, қотилликнинг ўнинчи ку-
нида ҳокимликка шаҳар соқчиларидан бир киши
мурожаат қилди ва судьяларга қуйидагиларни
арз қилди: у, Габриэль Тальеско, соқчилар капи-
тани, одатдагидек Дю -Кур чегарасида хизматни
бажараётган куннинг туш пайти зшга ҳозир тез-
кор варақада ёзилган белгиларга гўё тўғри кела-
ётгандек туюлган бир кимса мурожаат қилган; бу
кимса Иккинчи Элчи ўз карвони билан шаҳардан
қайси йўл билан чиқиб кетганини қайта-қайта
сўраган. Капитан бу воқеага ўш анда ҳам, кейин

---

270
Патрик Зюскинд
ҳам ҳеч қандай маъно бермаган ва бу кимсани - у
ж уда кўримсиз эди - агар уни тасодифан бу ерда,
Грасда, де-ла-Лув кўчасида мэтр Дрюо ва Арнуль-
фи хонимнинг ательеси олдида учратиб қолмага-
нида умуман эсламаган ҳам бўларди; ва бу сафар
устахонага кираркан, бу одам сезиларли даража-
да оқсоқланаётгани қўзга ташланди.
Вир соатдан кейин Гренуй қамоққа олинди.
Олдинроқ Грасга бошқа тутқунларни таниш учун
чақирилган Ла Напулдаги карвонсарой ҳўжайи-
ни ва унинг отбоқари уларда тунаган кўнчининг
шогирдини дарҳол танидилар; бу ўш а, бошқа би-
ров эмас, дейишди улар, бу ўш а қидирилаётган
қотилнинг ўзи.
Устахонани тинтув қилдилар, Францисканс
ибодатхонаси ортида зайтунзордаги кулбани
тинтув қилдилар. Бурчакда, деярли юзада Лаура
Ришининг қийилган тунги кўйлаги, ички кийими
ва малла сочлари ётарди. Ерни кавлаганларида