Зюскинд янги аор двлоди — — цгошкёнт

эса, бирин-кетин қолган йигирма тўрт қурбон-
нинг кўйлаклари ва сочлари топилди. Таёқ - жи-
ноят қуроли ва бўз хуржун топилди. Далиллар
жунбишга келтирадиган эди. Қўнғироқда бонг
Зфишга буюрилди. Суд раиси эълонлар ёпишти-
риш ва бир йилдан бери тутилмаган Қизлар Қо-
тили ва ниҳоят тутилгани ва турмага қаттиқ на-
зорат остида ўтирғизилганидан жарчилар орқали
халқни хабардор қилишни буюрди.
Аввалига одамлар бу хабарга ишонмадилар.
Улар бу ҳокимиятнинг ўз ожизлигини яшириш
мақсадида халқда етилган қўзғолишни тинчлан-
тириш учун ўйини деб ҳисобладилар. Ҳамма қо-
тил Греноблга йўқолди, деб гапирган пайтларини
ҳали жуда яхши эсларди. Бу сафар қўрқув одам-
лар қалбига ж уда чуқур сингиганди.

---

«Ифор»
271
Фақат эртасигагина, суд биноси олдидаги собор
майдонида барчага намойиш қилиш учун далил-
ашёлар кўргазмага қўйилгандагина - қўриқчидек
таёққа 
5
фнатилган ва қатор қўйилган бу йигирма
беш кийим ва йигирма беш соч тутамига қараш
қўрқинчли эди - фақат шундагина жамоатчилик
фикри ўзгара бошлади.
Кўп минглаб одамлар ушбу даҳшатли галерея
ёнидан оҳиста юриб борардилар. Қурбонларнинг
қариндошлари, кўйлакларни танигач, қичқириб
ўзларидан кетардилар. Қолган оломон, бир қисми
шов-шувни яхши кўрганидан, бир қисми икки-
ланишларни йўқотишни истаб қотилни кўрса-
тишни талаб қиларди. Тез орада бақир-чақирлар
шундай баландлашдики, одамлар оқими қуйилиб
келаётган кичик майдондаги қўзғолиш шундай
хавфли тус олдики, суд раиси қарор қилди: у Гре-
нуйни бўлмадан олиб чиқишни ва уни оломонга