Зюскинд янги аор двлоди — — цгошкёнт

томчилаб қуяди, токи бу ярамас ўлгунича...
Кейинчи? У кейин нима қилади? У буни бил-
масди. Балки, у одатий ҳаётга қайтар, балки уй-
ланар, балки ўғилга-қаракат қилар, балки ҳеч нар-
са қилмас, балки ўлар. Бу умуман фарқсиз эди.
Бу ҳақда ўйлаш унга ўлимдан кейин нима қилиш
ҳақида ўйлаш каби шу қадар бемаъни туюларди:
маълумки, эндиликда у билиши мумкин бўлгани
- ҳеч нарса.
49
Қатл туш дан кейин соат бешга белгиланган
эди. Эрталабданоқ биринчи томошага ўч ки-
шилар келиб олган ва ўзларига жой олгандилар.
Улар ўзлари билан стул ва ўтирғичлар, ўтирга-
ни ёстиқча, егулик, мусаллас ҳамда болаларини
ҳам олиб келгандилар. Тушга яқин ҳар томондан
ш аҳарга қишлоқ одамлари оқиб кела бошлади-
лар, Дю -Кур қопқаси ёнидаги майдон аллақачон
шундай тирбанд эдики, янги келганлар далалар-
да ва пасттекислик ён бағирларидаги тепаликлар
билан бўлинган боғларда ва Гренобль йўли бўйлаб
жойлашишларига тўғри келди. Саёқ сотувчилар
аллақачон ҳаммаёққа ёйилиб олгандилар, одам-
лар еб-ичар, атрофда шовқин-сурон ва ярмар-
кадаги каби қўланса ҳид анқир эди. Тез орада
Қиролича Ж асмин байрамидагидан ҳам кўп, энг
катта хоч остида юришдан ҳам кўп, умуман қа-
чондир Грасда йиғилганидан ҳам кўп ўн минглаб

---

«Ифор»
279
халк, йиғилди. Одамлар ҳамма ёнбағирликларга
ёйилдилар. Улар дарахтларга чиқиб олган, девор
ва томларга тармаш ган эди, улар ўн-ўн бештадан
бўлиб дераза кўзларидан тиқилиб қарардилар.
Майдон зфтасидагина, тўсиқнинг ортида, худди
оломон хамиридан пичоқ билан кесиб олгандек