Зюскинд янги аор двлоди — — цгошкёнт

иккинчи қаватдан кўрсатишни буюрди.
Гренуй деразага яқинлашганда оломон тинч-
ланди. Ҳамма далага ишга кетган ёки уйларнинг
соясига ўзини урган жазирама ёз куни туш пай-
тида бўлганидек бирданига сув қуйгандек тинчи-
ди. На оёқ товуши, на шитирлаш, на нафас олиш
эшитилмасди. Роса бир дақиқа оломон кўзларини
ва оғзини очиб турди. Ҳеч ким у ерда, деразада
турган бу кучсиз кичкина, букри одам, бу чувал-
чанг, бу бир ҳовуч тупроқ, бу ярамас ўнлаб қотил-
ликлар қилганини фаҳмлаёлмасди. У шунчаки қо-
тилга ўхш амасди. Тўғри, ҳеч ким қотилни - ушбу
иблисни - ўзича шундай тасаввур қилганман, дея
олмасди, - лекин бир нарсада барча ҳамфикр эди:
бундай эмас! Гарчи қотил одамларнинг тасаввур-
ларига умуман тўғри келмаса ҳам, ва шунинг
орқасидан зши намойиш қилиш унчалик ишонар-

---

272
Патрик Зюскинд
лига ўхш амаса ҳам, - бу одамнинг деразада пай-
до бўлишининг ўзиёқ ва бошқа бировнинг эмас,
айнан унинг қотил сифатида кўрсадилиш ҳолати
ақл бовар қилмас даражада ишончли таъсир ўт-
казди. Ҳамма: бўлиши мумкин эм ас, бу ҳақиқат
эмас! - деб ўйлади, - ва шу ондаёқ бу ҳақиқат бў-
лиши кераклигини тушундилар.
Кўринадики, қоровуллар одамчани ортга, хона
ичкарисига тортишлари билан, у мавжуд ва кўри-
нарли бўлишдан тўхтаганда, лекин ҳали, қисқа
вақтга бўлса-да, сал бўлмаса одамлар миясида
жирканч қотил рамзи хотираси бўлиб қолишда да-
вом этди, - оломоннинг эсанкираши ўрнини таъ-
сирланишга ўхшаш ҳодисага бўшатиб қўйилди:
тиллар ишга тушди, минглаб кўзлар қайта жон-
ланди. Шунда барча бақир-чақирлар якка-ягона