Зюскинд янги аор двлоди — — цгошкёнт

орзулари рўёби ёнида бўлармиди? У, агар яхши
ўйласа, ҳақиқатда омадли шахс!
У ройишлик ва миннатдорлик оғушида бутун-
лай эриди. Сендан миннатдорман, - секингина
деди у, - сендан миннатдорман, Ж ан-Батист Гре-
нуй, сен қандай бўлсанг, шундайлигинг учун! У
ўз-ўзига шу қадар қойил қоларди.
Кейин кўзларини - ухлаш учун эм ас, балки бу
Муқаддас Туннинг сокинлигига тўлиқ берилиш
учун юмди. Олам унинг қалбини тўлдирди. Ле-
кин зшга атрофида ҳам олам ҳукмронлик қила-
ётгандай туюлди. У қўшни хонадаги оқсочнинг

---

«Ифор>
263
тинч уйқуси, рўпара хонадаги Антуан Ришининг
қаттиқ тинч уйқуси ҳидини олди, хўжайиннинг
ва хизматкорларнинг тинчгина мудраши, итлар,
қўралардаги ҳайвонларнинг, бутун жойнинг ва
денгизнинг ҳидини олди. Шамол тинганди. Ҳам-
ма ёқ тинч эди. Олам тинчлигини ҳеч нарса буз-
масди.
Бир марта у оёғини силжитди ва Лауранинг
оёғига жуда юмшоқ тегиб кетди. Аниқроқ айтган-
да, оёқлар эмас, уни ўраб турган, тескари томо-
нига ёғ суртилган матога, қизнинг ифорини, қиз-
нинг - ўзининг! - шоҳона ифорини шимиб олган
матога тегиб кетди.
46
Қушлар сайрай бошлаганда - тонгга ҳали анча
бор пайтда, ўрнидан турди ва ишини якунлади. У
матони очди ва уни ўликдан малҳам каби ажра-
тиб олди. Ёғ теридан яхши ажради. Фақат ботиқ
жойларда ҳали бир оз тўпланиб қолганлари бор
эди, уларни куракча билан йиғиб олишига тўғри
келди. Суртманинг қолган юқларини Лауранинг
ички кўйлаги билан артди, у билан охирида бутун
танани бошидан оёғигача шундай ҳафсала билан