Зюскинд янги аор двлоди — — цгошкёнт

ди. Вир неча ой ичида биринчи марта уйқуга тў-
йиб уйғонди ва одатга қарши, чорак соат тўшакда
талтайиб ётди, кейин хуррамлик ила керишди ва
чуқур нафас олди, ошхонадан келаётган ёқимли
товзпнларга қулоқ тутди. Шундан кейин у турди
ва деразани кенг очди, ҳовлида ажойиб об-ҳавони
қўрди, эрталабки ширин тоза ҳаводан нафас олди,
денгиз тўлқинлари товушини эшитди, унинг яхши
кайфияти умуман тийиқсиз бўлиб қолди ва оғзини
чўччайтириб қандайдир қувноқ оҳангни ҳуштакда
чалди.

---

«Ифор»
265
Кийинаркан, ҳуштак чалишда давом этди
ва хонадан чиқаётганда ва тез қадамлар билан
йўлакни кесиб қизининг хонаси эшигига ўтаркан,
ҳуштак чаларди. У таҳиллатди. Яна тақиллатди,
уни кўрқитиб юбормаслик учун секингина. Жавоб
бўлмади. У жилмайди. Уни ҳали ухлаяпти деб ўй-
лади.
У эҳтиётлик билан калитни тешигига солди ва
тутқични буради, секин, умуман секин, уни чў-
читмаслик учун, уни деярли ухлаётган ҳолида
кўриш учун, уни бўса билан уйғотмок, учун, яна
бир бор, сўнгги бор, уни бошқа эркакка бериб
юборишга тўғри келишидан олдин.
Эш ик очилди, у кирди ва куёш нури юзига
урилди. Хона эриган кумушга тўлатилгандек эди,
ҳамма ёк; нур сочарди ва оғриқдан бир лаҳзага
кўзларини юмишга тўғри келди.
Кўзларини қайта очганда, тўш акда ётган
яланғоч ва ўлик, боши тақир қирилган ва ниҳоят-
да оқ Ааурани кўрди. Бу ўтган кеча Грасда кўрган
даҳшатли тушидагидек эди - унутганди ҳам, энди
эса, бу даҳш ат, гўё чақмоқ ургандек, хотирасида
жонланди. Ҳамма нарса бирданига тиниқлашди,
ўш а тундагидек, фақат бир оз ёрқинроқ эди.