Зюскинд янги аор двлоди — — цгошкёнт

Бальдинига бу овоз унинг тасаввурида жаранг-
лагандек ёки нариги дунёдан келгандек бўлди ва
у беихтиёр жавоб берди:
- Ҳа, бор.
- Қанақанги? - савол яна янгради ва бу сафар
Бальдини Гренуйнинг лаблари қимирлаганини
сезди. «Мана, бўлди, - ўйлади у. - Энди бари туга-
ди, бу ўлим олди алжиш ҳолати». У ўрнидан тур-
ди, каравотга яқинлашди ва бемор устига эгилди.
У кўзларини очиб ётар ва Бальдинига худди би-
ринчи сафар учрашгандагидай шунақанги ҳушёр
ва киприк қоқмай боқарди.
- Қанақанги? - сўради у.
Бальдини ўзига келди, жаҳлини босди - ахир
ўлим тўшагидаги одамнинг сўнгги илтимосини
рад этиб бўлмайди-ку - у жавоб берди: - Учта шун-
дай усул бор, ўғлим: епҒеигабе асЬоиб, епГеигабе
а 
Ғ
го
1(1 
апё епҒеигабе а 
Г
ЬиИеГ. Булар кўп жиҳат-
дан буғлашдан аъло ва уларни энг нозик ҳидлар-
ни: ёсуман, атиргул ва пўртахол гулидан олишда
фойдаланилади.
- Қаерда? - сўради Гренуй.
- Ж анубда, - жавоб берди Бальдини, - аниқ-
роғи, Грас шаҳрида.
- Яхши, - деди Гренуй.
Ва шу сўзлар билан қўзларини юмди. Бальдини
секин ўрнидан турди. У ўз қайдлар варақларини
олди, уларга бир сатр ҳам ёзилмаганди ва шамни
пуфлаб ўчирди. Кўча эса ёришиб қолганди. Баль-
дини чарчаганидан оёғида зўрға турарди. Роҳиб-
ни чақириш керак эди, ўйлади у. Сўнг беихтиёр
чўқинди ва чиқди.
Аммо Гренуй ўлмади. У фақатгина орзулари-
га кўмилганча ва ўз шираларини қайтиб ичига 1
1
 Христианларда ўз-ўзига азоб-уқубат етказиш орқали ибо-
дат қилувчилар.

---