Зюскинд янги аор двлоди — — цгошкёнт

132
Патрик Зюскинд
тин эшак каби тубигача симириб олмок, мумкин
бўларди. Ж имгина ўлиб кетаверар эканми? Бу-
нақаси кетмайди! У энди, уч карра расво бўлмай-
дими, қирк, саккиз соатдан кейин ўлади!
Қандайдир қисқа вақт ичида Бальдини дарё
ортига зиёратга боришни, Нотр-Дамда шам ёқиш
ва Биби Марьям қошида Гренуйнинг соғлиги учун
дуо қилишни ўйлади. Лекин у кейин бу фикридан
қайтди, чунки вақт тиғиз эди. У сиёҳ ва қоғоз учун
югурди ва хотинини бемор хонасидан қайдади.
Унга ўзи навбатчилик қилишини айтди. Кейин
каравот ёнидаги стулга тиззасида ёзув учун тахт
варақлар ва қўлида сиёҳга ботирилган қалам би-
лан ўтирди ва Гренуйни атторлик иқрорига келти-
ришга уринди. Худо ҳаққи, у жим ётмасин, ўзида-
ги хазинани гўрига олиб кетмасин! Жим ётмасин.
Эндиликда, сўнгги соатларда, у ишончли қўллар-
га васият қолдириши, зинҳор авлодларни барча
даврларнинг-да энг аъло атирларидан бебаҳра
қолдирмаслиги керак! У, Бальдини, бу васиятни,
қачондир дунёда мавжуд бўлган барча энг юксак
ифорларнинг формулалари қонунларини ишонч
билан идора этади, уларнинг гуллаб-яшнашига
эришади. У Гренуйнинг номига ўлмас шуҳрат кел-
тиради, у барча муқаддас нарсалар билан қасамёд
қиладики, бу ифорлардан энг аълосини «Париж-
лик аттор Ж ан-Батист Гренуйдан» деб бағишлов
ўйиб ёзилган олтин нақшли агат шишачада қирол
оёқларининг тагига қўяди. Бальдини Гренуйнинг
қулоқларига тинмай ёлвориш, ялиниш ва тилёғла-
малик билан шундай сўзларни айтарди, аниқроғи,
пичирларди.
Лекин бари беҳуда эди. Гренуй оқиш ажралма
ва қонли йирингдан бошқа ҳеч нарса чиқармас-
ди. У ипак чойшабда жим ётар ва лекин зинҳор

---