Зюскинд янги аор двлоди — — цгошкёнт

«Ифор>
133
ўз хазинасини, ўз билимларини эмас, балки ўзи-
дан бу жирканч сувларни чиқарарди, у бирор бир
атирнинг формуласини айтмади. Бальдини уни
бўғиб кўйгиси, калтаклагиси келди, у, агар му-
ваффақиятга кичик бир имкониятға эга бўлганда
ҳам, ҳолсиз бадандан ҳимматбаҳо сирларни юлиб
олишга тайёр эди ... ва бу унинг ўзгаларга насро-
нийлик муҳаббати ҳақидаги тасаввурига унчалик
зид келмасди.
Шундай қилиб у тун бўйи тинимсиз шивирлади
ва булбулдек нола қилди. Даҳшатли ижирғаниш-
ни енгиб бемор атрофида гирдикапалак бўлди,
уни тилга киритиш учун тер босган пешонасига
ва яраларининг яллиғланган вулқонларига ҳўл со-
чиқлар босди ҳамда қошиқчада мусаллас берди
- бари беҳуда. Тонгга яқин унинг тинкаси қури-
ди ва мағлуб бўлди. Хонанинг нариги бурчагида
ўриндиқда ўтираркан, ҳатто нафрат ҳам эмас,
балки сокин умидсизлик ҳис этар, жон бераётган
Гренуйнинг кичик лоши ётган тўш акка кўз узмай
боқар, унга на ёрдам бероларди, на талон-торож
қила оларди: ундан бошқа ҳеч нарса олиб бўл-
масди ва фақатгина унинг ҳалокатини ожиз бир
аҳволда кузатиш мумкин эДи, холос. Бальдини
ўзини бор бойлиги билан қўз ўнгида тубсизликка
ғарқ бўлаётган кема ҳалокатига учраган капитан-
дек ҳис қиларди.
Шу онда бирданига ўлим тўшагидаги бемор-
нинг лаблари очилди, у яқинлашаётган ҳалокат-
дан деярли асар бўлмаган аниқ ва қатьий овоз
билан сўради:
- Айтинг-чи, мэтр, қайсидир жисмдан яхши
ҳид олишнинг сиқиб олиш ва ҳайдашдан бошқа
йўли борми?

---

134
Патрик Зюскинд