Зюскинд янги аор двлоди — — цгошкёнт

ҳидлаб кўрмайсиз?
- Кейин, ҳозир синаб кўришга тайёрмасман...
унга ҳолим йўқ. Энди юр. Бу ёққа кел!
У шамдонни олиб дўконга олиб чиқадиган
эшикка борди, Гренуй эргашди. Тор йўлак бўйлаб
югурдаклар учун қўшимча йўлакка ўтдилар. Чол
шақир-шуқур қилиб пастак эшикка яқинлашди,
эшик лўкидонини сурди ва тамбани очди. Болани
ўтказиб юбориш учун четланди.
- Энди сизда ишлашим мумкин бўладими, мэтр,
мумкинми? - сўради Гренуй аллақачон остонада
тураркан, яна букчайганча ва чўчиганча.
- Билмадим, - деди Бальдини, - буни ўйлаб
кўраман. Қани жил!
Шунда Гренуй бирдан гойиб бўлди, кўздан
йўқолди, қоронғиликка сингиди. Бальдини тур-
ганча қоронғи кеча қаърига термуларди. Ўнг
қўлида шамдон, чапида - рўмолча, худди бурни
қонаётган одамдек, ҳар ҳолда фақатгина қўрқув-
ни ҳис этарди. У эшикни тезгина тамбалади. Ке-

---

110
Патрик Зюскинд
йин юзидан рўмолчани одди, чўнтагига солди ва
дўкон орқали устахонага қайтди.
Атир эсдан оғдирар даражада яхши эдики, бе-
хосдан Бальдинининг кўзларига ёш келди. Уни
синаб қўришнинг ҳожати йўқ эди, у фақат иш
столининг ёнида аралаштиргич олдида туриб на-
фас оларди. Атир беқиёс эди. «Амур ва Психея»га
қиёслаганда гўё бутун бошли симфонияни ёлғиз
скрипканинг нағмасига солиштирганга ўхшарди.
Яна нимадир ортиқлиги бор эди. Бальдини қўзла-
рини юмди ва қалбида энг олий хотиралари уйғон-
ди. Ўзини оқшомги Неаполь боғларида сайр қи-
либ юрган ёш йигит чоғида кўрди: ўзини қоп-қо-
ра сочлари жингала аёл оғушида кўрди, тунги
шамол ҳамлалари-остида токчада турган атиргул