Зюскинд янги аор двлоди — — цгошкёнт

8
Патрик Зюскинд
олмаган, қиёфасиз кимсалардан ҳатто Гренуй
ҳам нафратланади. Меҳр ва инсонийлик устувор
бўлмаган ж амиятда пайдо бўлган Гренуй каби
кишилардан доимо ш у ж амиятнинг ўзига хавф
бор, асар ана ш ундан инсониятни огоҳ қилади.
Романда гўзаллик ва хунуклик каби эстетик
категориялардан ҳам ўринли фойдаланилган. Бу
икки туш унчанинг контраст ҳолатда қўлланиши
асарда ички коллизияни кучайтириб, қаҳрамон-
лар қиёфасини янада ёрқинлаштиради. Гренуй-
нинг таш қи кўриниши ниҳоятда хунук тасвир-
лангани каби, унинг ички дунёси ҳам ш у қадар
хунукдир. Аммо у барчага гўзал кўрина олиш,
ўзини севдира олиш санъатини эгаллаган, гўзал-
лик дунёсининг ичида мавжуддир.
Ёзувчи худосизликка, диёнатсизликка қара-
ма-қарш и ўлароқ фикр билдиради, буни Баль-
динининг қуйидаги сўзлари орқали ифодалай-
ди: «...ш унгача бориб етдиларки, Худонинг ўзи-
ни, ш ахсан Қодир Худоницг ўзини ортиқча деб
эълон қиладилар ва ниҳоятда жиддий равиш да
ер юзидаги тартиб, ахлоқ ва бахт шунчаки
одамларнинг ўзларининг туғма ахлоқи ва ақлига
кўра Усиз мумкин деб тасдиқлайдилар...э Худо,
Худо!..» Гарчи очиқ ёзилмаса-да, ҳар бир эпи-
зодда асар қаҳрамонларининг хатти-ҳаракати-
га нисбатан, юз бераётган воқеаларга нисбатан
ёзувчининг салбий муносабатини сезиб тура-
миз. Озгина киноя, озгина иш ора орқали муал-
лиф буни бизга англатиб боради.
Асарда тасвирланган қўланса ҳид, Зю скинд
таърифича, 
«маънавий, 
сиёсий 
ва 
диний
ботқоқнинг чириш идан далолат эди». Тарихдан
биламизки, Уйғониш давригача Ғарб дунёси,