Зюскинд янги аор двлоди — — цгошкёнт

6
Патрик Зюскинд
эди. Қизлар образи аслида Франциянинг кела-
ж аги тимсоли эди, чунки бу давр ёш , навраста
туйғуларни поймол қилар эди, ум ум ан, инсон
ҳис-туйғулари, унинг моҳияти бу ж амиятда пой-
мол эди. Романда бунга гулларнинг ёғда қайнаш
жараёнини тасвирлаш орқали иш ора қилинади:
«...уларнинг ўлими ш у қадар тез келардики, ол-
диларида ўзларининг сўнгги муаттар нафасла-
рини ўзлари чўкаётган муҳитга бермоқдан ўзга
йўл қолмасди...Уш бу барча гуллардан аслроқ
гуллар ўз қалбларини шунчаки юлиб олишлари-
га йўл қўймасди, уларни тўғридан-тўғри айёр-
лик билан алдашга тўғри келарди». Б у ўзликни,
ш ахсни йўқотишга қарши айтилган фикрдир.
Ўлик хуллар ҳид таратмасди, дейилади романда,
ҳис-туйғусиз, ш ахс сифатида ўзлигини йўқот-
ган кимсалар ҳам ҳеч қандай фикр билдирмай-
дилар, уларни бош қариш, улардан фойдаланиш
осон кечади.
Ҳар қандай ж амиятда ҳам меҳр, инсоний
ҳис-туйғулар барқарор бўлмоғи керак, ёзувчи
меҳрсиз, тубан кишиларни тасвирлаш орқали
ана ш у ғояни илгари суради. Б у мажозий ҳикоя
баландпарвоз, сунъий ғояларни эм ас, ҳақиқатда
мавж уд бўлган инсонларнинг, улар муносабат-
ларининг қиёфасини очиб беради. «Ифор»нинг
асосйй қаҳрамонлари етук характерлар дараж а-
сида тасвирланган. Ҳар бир қаҳрамон эсда қо-
ларли. Кекса аттор Ж узеппе Бальдини ҳам , «ти-
рик ўлик» Гайар хоним ҳам, маркиз де Ла Тайад
Эспи насс ҳам , Иккинчи элчи Антуан Риши ҳам
ёрқин фигуралардир.
Гренуйнинг ўзи учун яратган атирлари уни
турли қиёфаларда кўрсата оларди. Асарда атир
бир восита сиф атида қўлланилади, холос. Аслида

---