Зюскинд янги аор двлоди — — цгошкёнт

ва юкламаларга келсак, Гренуйда улар ундан-да
кам эди. «Ҳа» ва «йўқ»дан ташқари - уларни, айт-
ганча, биринчи марта жуда кеч айтди - у фақат
асосий сўзларни талаффуз қиларди, моҳиятан,
шахс оти ва аниқ нарсалар, ўсимликлар, ҳайвон-
лар ва одамларнинг номинигина, шунда ҳам бу
нарсалар, ўсимликлар, ҳайвонлар ёки одамлар-
нинг ҳиди бурнига киргандагина айтарди.
Март қуёши остида, илиқликдан ёрилган қо-
рақайин саржинлари устида ўтирар экан, у би-
ринчи марта «ўтин» сўзини талаффуз қилди. Бун-
гача аллақачон юзлаб марта ўтинларни кўрган,
бу сўзни юз марта эшитган. Уни тушунарди ҳам:
ахир қишда уни тез-тез ўтин келтиришга жўна-
тардилар. Лекин предметнинг ўзи - ўтин - унинг
номини айтиш учун етарли дараж ада қизиқ ту-
юлмаган. Бу ф аҳат ўш а март ойининг бир қуни-
да, ўтин боғламлари устида ўтирганда юз берди.
Боғламлар ўриндиқ шаклида Гайар хоним бостир-
масининг жанубий девори томонда айвон ҳосил
қилган том остида тахланганди. Ю за қисмидан
иссиқ ва ширин ҳид, тахлам орасидан моғорнинг
енгил ҳиди, бостирманинг қарағай деворидан
қатрон буғланишининг илиқ оқими келарди.
Гренуй оёқларини кериб ва бостирма деворига
суяниб ўтинлар устида ўтирар, кўзларини юмган-
ча қимирламасди. У ҳеч нарсани кўрмас, ҳеч нар-
сани эшитмас ва ҳис этмасди. У шунчаки атро-
фида бурқсиган, қалпоқ остидаги каби том ости-
га тўпланган дарахт ҳидини оларди. У бу ҳидни
симирарди, унга ғарқ бўларди, энг сўнгги ички
қаватларигача қониб, ўзи дарахтга айланарди, у
ёғоч қўғирчоқ каби, пиноккио каби, ж асад каби,

---

36