Зюскинд янги аор двлоди — — цгошкёнт

чондир эри ҳам ўлган залга жойлаштиришди,
ғирт бегона беш кампир ётган (улар баданлари
бир-бирларига қисилиб ётарди) умумий каравот-
га тиқишди ва уни ўш а ерда уч ҳафтага ҳам&га-
нинг кўз олдида ўлишга қолдиришди. Кейин уни
қопга солиб тикишди, тонгги соат тўртда қолган
эллик ж асад билан бирга аравага улоқтиришди
ва қўнғироқнинг паст жаранги остида Кламор-
даги шаҳар дарвозасидан бир мил узоқликдаги
янги қабристонга олиб боришди ва умумий қабр-
га сўндирилмаган оҳакнинг қалин қатлами ости-
га мангу уйқуга қўйишди.

---

«Ифор>
43
Бу 1799 йилда юз берди. Лекин хоним, Худога
шукурки, 1747 йилда, ўш а куни кичик Гренуй-
ни ва бизнинг қиссамизни ташлаб уйига қайтар
экан, ўз тақдирини олдиндан билмаганди. Акс
ҳолда, у адолатга ишончни ва шу орқали келган
бирдан-бир ҳаёт мазмунини йўқотган бўларди.
6
Жаноб Грималга биринчи қараш да, йўқ, Гри-
малнинг ҳидини олган биринчи сезгир нафасда
Гренуй тушундики, бу одам уни арзимас хато
учун ўлгудай калтаклайдиган аҳволда. Унинг
умри энди иш қанча бўлса, ўш анча эди, унинг ҳа-
ёти Грималь қанча фойда билан ўлчаса, ўшанчага
тенг эди. Гренуй хўжайиннинг оёқларига итоат-
корона ётди, бирор марта бўлсин, қад ростлаш-
га уринмади. Кундан-кунга у яна қайсарлиги ва
Зжарлигининг бутун кучини, фақатгина канага
ўхшаб чидам билан, камтарлик билан, сезилмай,
ҳаётга умид оловини энг кичик, лекин авайлан-
ган гулханга асраб, кераклигидагина қўллашга
асраб кечирмоқ учун, кутилаётган музлик даври-
ни ичида сақлади.
Энди у итоат, эътирозсизлик ва меҳнатсевар-