Зюскинд янги аор двлоди — — цгошкёнт

ди ва қутаверади. Олий даражадаги кутилмаган
тасодиф қандайдир жонивор кўринишида тўғри
унинг олдига дарахт тагига қон келтирмагзшча
кутаверади. Фақат шундагина у ўз яширинлиги-
дан воз кечади, узилади ва ёпишади, ўрнашади,
бегона танага сингади.
Шундай кана эди Гренуй. У ўз қобиғига ўрал-
ганча яшарди ва яхши вақтларни кутарди. Дунёга
у ўз ифлослигидан бошқа ҳеч нарса бермасди:
на табассум, на товуш, на кўздаги ёлқин, ҳатто
ҳид ҳам. Ҳар қандай аёл уни ўзидан нари қилган
бўларди. Лекин Гайар хоним эмас. Ахир унда ҳид
билиш қобилияти йўқ эди, у боланинг ҳиди йўқли-
гини билмасди ва ундан ҳеч қандай қалбан ҳара-
катни кутмасди, чунки ўзининг қалби муҳрланган
эди.
Аммо бошқа болалар Гренуй бошқачалигини
дарҳол сезгандилар. Биринчи кунданоқянги бола
уларда англаб бўлмас қўрқув уйғотди. Унинг бе-
шигини четлаб ўтишар ва худди хона совиб кет-
гандек ўз ётоқ жойларида бир-бирларига қиси-
лишарди. Кичикроқлари баъзан кечалари йиғлаб
чиқарди: уларга ётоқда елвизак ураётгандек
туюларди. Бошқалари гўё у нафасларини олиб
қўяётганини туш қўрардилар.
Бир куни катта болалар уни бўғмоқчи бўлди-
лар. Ю зига эски-туски, адёл ва сомон ташлади-
лар. Гайар хоним эртаси тонгда латталар уюми-
дан чиқариб оларкан, у эзилган, қийналган, мо-
маталоқ бўлган, лекин ўлмаганди. Болалар буни
яна икки марта қилмоқчи бўлдилар - беҳуда.
Ишончлироқ усул бўлган шунчаки ўз қўллари б и -.
лан бўғиш ёки бурнини ё оғзини қисишга улар

---

34
Патрик Зюскинд
кўрқдилар. Унга кўл тегизишни истамасдилар. У