Зюскинд янги аор двлоди — — цгошкёнт

«Ифор>
293
уфураётган ўтларнинг, дрок ва атиргулларнинг
ҳиди тозалаб ювилган, оддий, шзгнчаки сокинлик
бағишловчи бўлиб туюлди. Гренуй боғни кесиб
ўтди ва девордан ошди.
Дю-Кур чегараси майдонида яна бир бор озод-
ликка чиқишидан олдин одам ҳидлари ораси-
дан ўтишга тўғри келди. Бутун майдон ва қир ён
бағирликлари тинган урушнинг улкан манзара-
сини эслатарди. Минглаб маст-аласт, тананинг
тунги байрами юкидан мадорсизланган одамлар
ётарди, баъзилар яланғоч эди, баъзилари ярим-
ялайғоч ва бир парча адёл остига киргандек
кийим билан чала ёпинган эди. Улардан ачиган
вино, ш напс, тер ва сийдик, ичбуруғ ва куйган
гўшт ҳиди анҳирди. У ер-бу ерда ҳали сал олдин
одамлар атрофида еб-ичиб, рақсга тушган гулхан
қолдиқлари тутаб ётарди. Унда-бунда минглаб
хириллашдан бирданига кимнингдир ғўлдираши
ёки кулгиси эшитилиб турарди. Кимдир биров
ҳали ухламаган ва ҳушининг сўнгги ёлқинларини
ўчираётганди. Лекин ҳеч ким ёйилиб ётган тана-
лар узра оҳиста ва бир вақтнинг ўзида балчиқдан
ўтаётгандек тез ўтиб бораётган Гренуйни пайқа-
мади. Пайқагани ҳам танимади. У ортиқ ҳид та-
ратмас эди. Мўъжиза ўтиб кетганди.
Майдон охиригача бораркан, у на Гренобль то-
монга, на Кабри томонга қайрилмади, лекин дала
орқали ғарбий йўналишда бир марта ҳам ортига
қарамасдан тўғри кетди. Катта ва сариқ, куйди-
рувчи қуёш чиққанида аллақачон унинг изи ҳам
йўқ эди.
Грасс аҳолиси даҳшатли бош оғриқца уйғон-
ди. Ҳатто ичмаганлар ҳам бошида қўрғошин-
дай оғирлик, ошқозонда санчиқ, кўнгил айниш
ва қўнгил озишни ҳис қиларди. Майдонда куп-

---