Зюскинд янги аор двлоди — — цгошкёнт

Патрик Зюскинд
Гренуй бошини чайқади ва Ришининг юзи
бахтдан алвон-қизил тус олди. «Демак, сен менга
ўғил бўлишга розисан? - енгил наф ас олди у ва
каравот четига ўтириш, Гренуйнинг иккинчи кў-
лини ҳам қисиш учун ўриндиғидан сакраб турди.
- Розимисан? Розимисан? Сенинг отанг бўлишим-
ни хоҳлайсанми? Ҳеч нарса гапирма! Гаплашма!
Сен ҳали гаплашишга жуда мадорсизсан. Фаҳат
бошингни қимирлат!»
Гренуй бош ирғади. Ва шу он бахт Ришининг
ҳамма тери тешикларидан қизил тер бўлиб чиқ-
ди, у Гренуйга эгилди ва лабларидан ўпди.
«Энди ухла, азиз ўғлим, - деди у қаддини рост-
ларкан. - Мен ухлагунингча қараб тураман. - У
яна узоқ мудцат унга сўзсиз ҳурмат билан қара-
ди. - Сен мени ж уда, жудаям бахтли қиласан».
Гренуй қулаётган одамларга ўхшатиб лабла-
рининг четини бир оз қийшайтирди. Кейин кўз-
ларини юмди. Ухлаётган одамлар каби нафаси-
ни тинчлантириб ва чуқурлаштириб бир оз вақт
кутди. У юзида Ришининг севгили нигоҳини ҳис
этди. Бир сафар у Ришининг яна бир бор ўпиш
учун устига эгилганини ва уйғотиб кўйишдан
кўрқиб бундай қила олмаганини сезди. Ниҳоят,
Риши шамни ўчириб, оёқ учида юриб ётоқдан
чиқиб кетди.
Гренуй уйда ва ш аҳарда шовқин тингунча
ётди. У ўрнидан турганда аллақачон ёруғ тушган-
ди. Кийинди, йўлакдан жимгина ўтиб, зинадан
жимгина тушди ва меҳмонхона орқали айвонга
чиқци.
Бу ердан шаҳар девори ортига боқиш ва Грасс
водийси қадаҳини, денгизгача тиниқ осмонни
кўриш мумкин эди. Ҳозир кенгликлар узра ен-
гил туман, ҳатто кўринмаслик бор эди ва пастдан

---