Зиѐвуддин Раҳим 2 бисмиллаҳир роҳМАНир роҳийм!

биронтангиз тунда қоим бўлганида Қуръон ўқишга тили келишмаса, нима деяѐтганини 
билмаса, бироз мизғиб олсин” (Муслим, Абу Довуд, Ибн Можа ривоят қилган). 
Одатда, киши қаттиқ чарчаса, намозда кўзи илиниб қолади, уйқу устунлик қилади. Бундай 
пайтда имкон қадар уйқуни қочиришга ҳаракат қилинади Агар шунда ҳам мудроқ кетмаса, ҳадисда 
айтилганидек, бироз ухлаб олгандан сўнг намоз ўқилади. Чунки, намоз – улуғ ибодат. Унда банда 
бевосита Аллоҳ билан боғланади, Унинг Каломини тиловат қилади. Намозда мудраб, Қуръонни хато 
ўқиш дуруст эмас. 
Бу ҳадислар нафақат тунги таҳажжуд намозига, балки фарз намозларига ҳам тегишли. Фақат 
намоз вақти чиқиб кетмаслигига амин бўлинса, шундай йўл тутилади. 
31-САБАБ. ОЛДИГА СУТРА ҚЎЙИШ, УНГА ЯҚИНРОҚ ТУРИШ 
Олдидан одамлар ўтиши эҳтимоли бор жойда намоз ўқийдиган киши бир зироъ (ярим метр) ѐки 
ундан ҳам баландроқ, камида бармоқ қалинлигида сутра қўяди. Агар биринчи сафда ѐки масжид 
устуни ортида намоз ўқиса, сутра қўйиши шарт эмас. Сутра тик қилиб қўйилади. Пойафзал, бош 
кийим, сумка кабилар сутра қилишга ярамайди. Имомнинг сутраси орқада намоз ўқиѐтганларга кифоя 
қилади. Сутрага яқинроқ туриш суннатдир. 
ّْيِرْدُْلْا ٍدهِعَس ِبَِأ ْنَع
ُىْهَع ُللا َيِضَر
َؿ َق
: 
َلَع ُىَّللا ىَّلَص ِىَّللا ُؿوُسَر َؿ َق
َ َّلَسَس ِىْه
: 
ََِإ ّْلَصُهْلَػف ْ ُكُدَحَأ ىَّلَص اَذِإ
َمْػهِم ُفْدَهْلَس ٍةَرْػتُس
. 
َر َس
ُوا
َأ ُب
َد و
ُسا َد
َس
َس َه
ُد ُو
َص
ِح
ٌحه
.
Абу Саид Худрий розияллоҳу анҳу Расулуллоҳ соллаллоҳу алайҳи ва салламдан ривоят қилади: 
“Агар биронтангиз намоз ўқиса, сутрага (қараб) ўқисин, унга яқинроқ турсин” (Абу Довуд ривоят 
қилган. Ҳадис санади саҳиҳ). 
Киши одамлар ўтадиган жойда намоз ўқийдиган бўлса, олдига сутра қўйиб, унга яқинроқ 
туради. Шунда шайтон уни намоздан чалғитмайди. 
Мавриди келганда масжидда намозхонлар олдидан кесиб ўтиш, елка ошиб олдинга интилиш 
масаласига эътиборингизни қаратмоқчимиз. 
ْنَع
ِبَِأ
ٍ ْهَمُج
َلا
ْن
َص
ِر 
ُّي
َر
ِض
َي 
ُللا
َع ْه
ُى 
: َؿ َق
َ َّلَسَس ِىْهَلَع ُىَّللا ىَّلَص ِىَّللا ُؿوُسَر َؿ َق
: 
ْيَدَي َْيَػب ُّر َمْلا ُ َلْعَػي ْوَل
يّْلَصُمْلا
ِرْضَّهلا وُبَأ َؿ َق ِىْيَدَي َْيَػب َّرَُيَ ْفَأ ْنِم ُىَل اًرْػهَخ َيِعَبْرَأ َفِوَي ْفَأ َف َكَل ِىْهَلَع اَذ َم
: 
َل 
ْسَأ ًمْوَػي َيِعَبْرَأ َؿ َقَأ يِرْدَأ
ًةَهَس ْسَأ اًرْمَش
َر .
َس ُوا
ْلا
ُب َخ
ِر 
ُّي
َس ُم
ْس ِل
ٌ
َس َأ ُب
َد و
ُسا َد
َس
ّْػتلا
ْر ِم
ِذ
ُّي
َس
َّهلا
َس
ِئ 
ُّي.
Абу Жуҳайм Ансорий розияллоҳу анҳу Расулуллоҳ соллаллоҳу алайҳи ва салламдан ривоят 
қилади: “Намоз ўқувчи олдидан кесиб ўтадиган кимса қанчалик гуноҳкор бўлишини билганида,