Ўзбекистон республикасиолий ва ўрта махсус таълим вазирлиги бухоро давлат университети

 
Интеграллашган дарсни амалга ошириш учун тақдим 
этиладиган материаллар 
“Бир хунук овозли муаззин”
Румий иймон-эътиқодни шакллантиришдаги баъзи бир 
эътиборсизликлар ҳақида 
“Бир хунук овозли муаззин” 
ҳикоятини келтиради.Бир ёмон овозли муаззин кофирлар 
шаҳрига келиб, ҳар тонг азон айтиб бонг урар экан. Унга: “Қўй, 
сен азон ўқима, уруш чиқади, душманлик кучаяди”, – деб таъна-
дашном берсалар ҳам, парво қилмай, ҳар тонг азон ўқийверар 
экан. Шунда бир кофир қўлида тўн, ҳалво, ҳадялар билан 
келибди-ю, “Хушовоз муаззин қаерда? деб уни сўрабди. Бундан 
ажабланган одамлар: “Овози қурсин, қўй, уни нима қиласан?” 
дейишибди. Ҳадялар билан келган кофир: “Менинг бир қизим 

---

89 
бор эди. У мўмин бўлиш орзусида, бошини бир савдо билан банд 
қилиб қўйди. Оиланинг ҳам тинчи бузилди. Қанчалик панд-
насиҳат қилмай, кор қилмади. Бир кун эрталаб муаззиннинг 
овозини эшитди ва “Ким куйлаяпти?” деб сўраб қолди. Синглиси 
унга: “Бу бонги азон, аҳли мўминларни намозга чорлаяпти”, – 
дебди. Бовар қилмай бошқалардан ҳам сўрабди ва шу жавобни 
олибди. Узоқ ўйга толиб, ғам-андуҳ чекиб, мусулмончиликдан 
кўнгли қолди”, – дебди. Муаззинни кўриб уни хуш овози учун 
табриклабди, тақдирлабди.
Кимки иймон топди, топди ул омон, 
Ўзгаларга қолгани – куфру гумон.
1
“
Амирнинг қули”
“Маснавий”даги “
Амирнинг қули” 
воқеаси.Бир амир 
ҳаммом боргиси келибди ва субҳидамда қулини уйғотиб: “Тез 
бўл, тосу лунги олгин, ҳаммомга кетамиз”, – дебди. Сўнқир тосу 
лунгини олибди ва амири билан ҳаммомга равона бўлибди. Йўлда 
масжиднинг ёнидан ўтишаётганларида, Сўнқирнинг қулоғига 
азон эшитилибди, шунда Сўнқир: “Эй Хожам, дўконда бир лаҳза 
ўтириб туринг мен намозимни ўқиб чиқай, намозимни қазо 
қилмай”, – дебди. Анча фурсатдан сўнг намоз тамом бўлибди. 
Одамлар масжиддан чиқиб кетишибди. Амир қулини кутар экан, 
лекин қули масжиддан чиқмабди. Амир масжид олдига бориб, 
қулини чақирибди. Қули: “Мени чиқишга қўйишмаяпти. Сабр 
қилинг, ҳозир чиқаман, амирим”, – дебди. Хожа сабр қилибди 
аммо тоқати-тоқ бўлиб, устма-уст етти бор эшикка бориб, қулини 
чақирибди. Лекин ҳар сафар бир хил жавоб олаверибди. Ахири 
жонига теккан амир: “Масжидда одам қолмаган бўлса, сенинг 
йўлингни ким тўсяпти”, – дебди. Шунда қул: 
Деди: ким тутгай сени ташқорида, 
Бас, ўшал тутгай мени ичкорида. 
Улки ул қирмоққа қўймайдир сени, 
Ул ўшал чиқмоққа қўймайдир мени... – деб жавоб 
берибди.
2
1
Румий Жалолиддин. Маснавийи маънавий. – Т., 2010. – (610-бет). 
2
Румий Жалолиддин. Маснавийи маънавий. – Т., 2010. – (292-бет). 

---

90 
“