Ҳукм. Хулоса чиқариш

Эквивалентлик ҳукмлари «агар ва фақат агар ... унда» мантиқий боғловчиси ёрдамида икки оддий ҳукмнинг ўзаро боғланишидан хосил бўлади. Табиий тилда эквивалентлик ҳукми шартли ҳукм кўринишида ифодаланади. Бундай ҳолатларда шартли ҳукмнинг эквивалент ҳукм эканлигини аниқлаш зарур бўлади. Агар шартли ҳукмнинг асоси натижада қайд этилган фикр учун зарурий ва етарли шарт ҳисобланса, унда бу ҳукм эквивалент ҳукм бўлади. Масалан, “Агар ўсмир йигит ёки қизнинг ёши 16 га етса, унда уларга фуқаролик паспорти берилади”.
Эквивалент ҳукмнинг мантиқий боғловчиси (↔) символи, яъни (моддий) эквивалентлик белгиси билан ифодаланади.


4. Воқеликни билиш жараёнида инсон янги билимларга эга бўлади. Бу билимлар абстракт тафаккур ёрдамида, мавжуд билимларга асосланган ҳолда вужудга келади. Бундай билимларни хосил қилиш мантиқ илмида хулоса чиқариш, деб аталади.

Хулоса чиқариш деб бир ва ундан ортиқ чин мулоҳазалардан маълум қоидалар ёрдамида янги билимларни келтириб чиқаришдан иборат бўлган тафаккур шаклига айтилади.

Хулоса чиқариш жараёни асослар, хулоса ва асослардан хулосага ўтишдан ташкил топади. Тўғри хулоса чиқариш учун аввало асослар чин мулоҳазалар бўлиши, ўзаро мантиқан боғланиши керак. Масалан, «Мен талабаман» ва «Нарпай тумани Самарқанд вилоятида жойлашган» деган икки чин мулоҳазадан хулоса чиқариб бўлмайди. Чунки бу мулоҳазалар ўртасида мантиқий алоқадорлик йўқ.
Хулоса асослари ва хулоса ҳам ўзаро мантиқан боғланган бўлиши шарт. Бундай алоқадорликнинг зарурлиги хулоса чиқариш қоидаларида қайд қилинган бўлади. Бу қоидалар бузилса, тўғри хулоса чиқмайди. Масалан, «Акромов – зеҳнли ўқувчи» деган мулоҳазадан «Акромов — аълочи ўқувчи», деб хулоса чиқариб бўлмайди.
Хулоса чиқариш хулосанинг чинлик даражасига кўра, аниқроғи, хулоса чиқариш қоидаларининг қатьийлигига кўра ҳамда хулоса асосларининг сонига ва фикрнинг ҳаракат йуналишига кўра бир қанча турларга бўлинади.
Мазкур классификацияда хулоса чиқаришни фикрнинг ҳаракат йўналиши бўйича турларга ажратиш нисбатан мукаммалроқ бўлиб, у хулоса чиқаришнинг бошқа турлари ҳақида ҳам маълумот бериш имконини яратади. Хусусан, (дедуктив хулоса чиқариш, зарурий хулоса чиқариш, индуктив хулоса чиқариш (тўлиқ индукцияни ҳисобга олмаганда) ва аналогия, эҳтимолий хулоса чиқариш, деб олиб қаралиши, бевосита хулоса чиқариш эса дедуктив хулоса чиқаришнинг бир тури сифатида ўрганилиши мумкин.
Дедуктив хулоса чиқаришнинг муҳим хусусияти унда умумий билимдан жузъий билимга ўтишнинг мантиқан зарурий ҳарактерга эгалигидир. Унинг турларидан бири бевосита хулоса чиқаришдир.
Фақат биргина мулоҳазага асосланган ҳолда янги билимларнинг хосил қилиниши бевосита хулоса чиқариш деб аталади. Бунда асос мулоҳазанинг структураси, яъни субъект ва предикат муносабатларининг микдор ва сифат ҳарактеристикалари муҳим аҳамиятга эга бўлади. Бевосита хулоса чиқаришнинг қуйидаги мантиқий усуллари мавжуд: