Тузувчилар: Икромова Мақсуда Джалиловна Тошкент иқтисодиёт коллежи психологи Абдурахмонова Камола Абдунабиевна Тошкент Темир йўл транспорти коллежи психологи Тақризчи

(ШУ САБАБ УЛАРНИНГ ЭРКАГИ ҲАМ АЁЛИ ҲАМ ҚАРИГАНДА ҲОР БЎЛАДИ)


Ислом аёллар ҳақида нима дейди?
“Ва яхшилик ила уларнинг бурчлари муқобилида ҳақлари ҳам бордир”
(Бақара: 228 оят).
“Улар ила яхшиликда яшанг” (Нисо: 197 оят).
“Аёлларга доимо яхшилик қилинг! Улар сизнинг ҳузурингизда омонатдирлар!” (Абу Довуд ривояти) “Аёллар эркакларнинг (тўлдирувчи) парчасидир” (Аҳмад ривояти).
МУСУЛМОН АЁЛЛАРИ ДОИМ ҲУРМАТДА, ОНАЛАРНИНГ ОЁҒИ ОСТИДАДИР ЖАННАТ
Ислом аёлларни жуда улуғласада, ғайридинлар улар ҳақида юқоридагидек фикр юритиб туриб, яна “Ислом аёлларга зулм қилди. Ғарб уларга эркинлик берди” деб даъво қиладилар. Сиз бунга нима дейсиз?


Етмиш ҳажнинг савоби
Абдуллоҳ ибн Муборак раҳдодтуллоҳи алайҳ ҳаж тараддудини кўриб, дўст-биродарлари билан йўлга чиқдилар. Кеч кириб, қоронғулик тушаётганида бир манзилга етдилар. Қарасалар, бир аёл энгашиб, ахлат уюми орасидан ўлакса товуқни олиб кетаётир.
- Аҳволлар қалай, эй Аллоҳнинг бандаси, - деб сўрадилар. Шунда аёл:
- Сўрама, эй йўловчи, халқни Холиққа қолдирдим. Аллоҳ таолонинг бандалари устига юклаган ишлари бор, - деди.
- Аллоҳ номи билан онт ичаманки, аҳволинг қандайлигини билмагунимча бу ердан бир қадам ҳам жилмайман.
- Аллоҳнинг номи билан қасам ичдингиз, энди айтмасам бўлмас. Мен отаси ёш ўлиб кетган тўрт етим қизнинг онасиман. Кўп эшикларни қоқиб кўрдим. Бироқ ҳеч биридан ёрдам топа олмадим. Охири шундай қилишга мажбур бўлдим.
Аллоҳ таоло Қуръони каримда марҳамат қилади:
«Кимки очарчиликда гуноҳ томонга оғмаган (ҳаром қилинган нарсаларни ейишга) мажбур бўлса, Аллоҳ кечирар. Зеро, Аллоҳ мағфиратли ва меҳрибондир». (Моида, 3)
Шунда Абдуллоҳ ибн Муборак ҳаж ибодатини адо қилиш учун олган юз динор пулларини чиқариб, аёлга бердилар. Бу йил ҳаж қилмайман, дедилар. Сўнгра уйларига қайтиб келдилар. Ҳайит ўтгунча фақат намоз ўқиш учунгина масжидга чиқардилар, холос. Бошқа пайтлари оила қошида бўлдилар.
Биродарлари эса, бошқа ҳожилар қатори ҳаж ибодатини адо этиб қайтишди. Буни қарангки, улар ҳар бир мажлисда: «Аллоҳ таоло Абдуллоҳ ибн Муборакка ажр-мукофот берсин. Ҳажни ўташ кунлари ҳеч бир даврада ўтирмадикки, у ерда Абдуллоҳ ибн Муборак Аллоҳ таолонинг китоби ва Расулуллоҳ (с.а.в.) суннатларидан ҳикмат айтмаган бўлсалар», деб унинг ҳақига дуо қилишар эди.
- Эй Раббим! Бу не ҳол, ахир мен ҳаж қилганим йўқ-ку? Аллоҳим, менга ҳақиқатни англатгин, буларнинг бу сўзлари қандай бўлди? Мен жуда ҳайронман, - деганча таажжубда қолдилар.
Ўша кечаси ётиб ухладилар. Тушларида Пайғамбаримизни (с.а.в.) юзларидан нур балқиган ҳолда кўрдилар. Расулуллоҳ (с.а.в.):
“Ассалому алайкум, эй Абдуллоҳ. Мени танидингми? Мен Муҳаммад Расулуллоҳман. Бу дунёда дўсту ҳабибинг, охиратда шафоат қилгувчингман. Эй Абдуллоҳ! Етим қизларимни қутқарганингдек Аллоҳ таоло сени ҳамма қийинчиликлардан қутқазсин”.
“Қизларим?”
“Ҳар бир муслима қиз Расулуллоҳнинг ҳам қизларидир. Ҳар бир муслима Расулуллоҳнинг ҳам ор-номусидир. Аллоҳ сени барча зулм-азоб-лардан сақласин. Эй Абдуллоҳ! Ўша куни бир бева аёлга яхшилик қилиб, уйга қайтганингда Аллоҳ таоло сенинг суратингда бир фариштани яратди. Биродарларинг қаерда бўлсалар, қаерга кўчсалар, улар билан бирга юриб, бирга ўтирди. Асло ажабланма. Ҳар бир ҳожига битта ҳажнинг савобиёзилса, сенга етмиш ҳажнинг савоби берилди”, деб Абдуллоҳ ибн Муборакни севинтирдилар.