„Dashtlarimizning o‘tmishi va hozirgi ahvoli” (1892) nomli
asarini chop etadi. Unda qurg‘oqchilikka
qarshi kurashda dasht
hududlarining iqlimini o 4zgartirish, tuproqning suv tartibini yax-
shilash va dasht dehqonchiligini qurog‘oqchilikka bardoshli tarzda
tashkil etishga oid tadbirlar ko‘rib chiqilgan.
V.V.Dokuchayev 1895-yilda kasallikka chalinadi, 1896-yiIda
turmush o‘rtog‘i Anna Yegorovna og4ir dardga uchraydi va 1896-
yilning 2 fevralida vafot etadi. Shularga qaramasdan salomatligi bi-
roz yaxshilanishi bilan V.V.Dokuchayev tabiat zonalari to‘g‘risidagi
ilmiy g‘oyalarini boyitish va asoslashga kirishadi. Bu davrga kelib
fanda Yer sharining iqlim va o‘simlik zonalari,
qaysiki sayyora
ekvatoridan qutblarga va tog4 vodiylaridan cho4qqilar tomon
qonuniyatli almashinishi to4g4risida tasawurlar mavjud edi. Bu
to4g4risida XX asr boshlarida A.Gumboldt ham yozgan. Biroq, hech
kim tabiiy sharoitning barcha majmualarini gorizontal (kenglik) va
vertikal (balandlik) bo4yicha o4zgarishiga e’tibor bermagan, jum-
ladan tuproqlarga ham. A.Gumboldt esa tuproqlaming zonal tarqa-
lishini umurnan tan olmagan. V.V.Dokuchayev tuproqlaming ham
da boshqa tabiat komponentlarining zonal tarqalishi to4g4risidagi
noyob materiallarini umumlashtirishi natijasida. „Tabiat zonalari
to‘g‘risidagi ta ’Iimotga” (1899) asarini nashr ettiradi. 1900-yilning
oxiriga kelib V.V.Dokuchayevning dardi og4irlashib, ishga yaroqsiz
holga tushadi va 1903-yilning 23-oktabrida bu dunyoni tark etadi.
V.V.Dokuchayevning tuproqshunoslik hamda tuproqlar geog
rafiyasi va boshqa fanlar taraqqiyotiga qo'shgan hissasi quyidagilar:
1. Tuproqning paydo bo4lishidagi
asosiy omillarni birinchi
bo4 lib ilmiy asosladi.
2. Genetik tuproqshunoslik va tuproq to4g4risidagi ta’limotni
yaratdi.
3. Tuproq to4g4risidagi ta’limot geologiya, geokimyo, minera-
logiya, geobotanika, o'rmonchilik, dehqonchilik, o4simlikshunoslik,
geografiya fanlarining rivojlanishiga katta ta’sir koersatdi.
4. Tabiat komponentlarining o4zaro ta’sir
va aloqadorligining
mohiyatini o‘z tadqiqotlari natijasida ochib berdi.
5. Tabiat zonalari to4g‘risidagi ta’limotni ishlab chiqdi.
6. Turli fan yo‘nalishlarida faoliyat olib boruvchi bo'lajak
atoqli olimlarni jipslashtirgan o‘ziga xos ilmiy maktabga asos soldi.
13
7.
V.V.Dokuchayev o‘zidan ulkan, ya’ni 225 ta nashr ishlarini
abadiy meros sifatida qoldirdi.
2.3. T uproqlar geografiyasining rivojlanish tarixi
Bundan o‘n ming yillar oldin dunyoning turli qismlari (Yaqin
Sharq, 0 ‘rta Osiyo, Xitoy, Qadimgi Misr, Eron va Yevropaning
ayrim mamlakatlari)da kishilar yerga ishlov berishni boshlaboq, o‘z
tajribalaridan kelib chiqqan holda yeming ishlov beriladigan ushbu
yuqori-yuza qatlami turlicha bo‘lishi, uning unumdorlik kuchi qator
sharoitlarga bogiiqligiga iqror bo‘lganlar. Shunday boisada tadqi
qot obyekti ajratilgan (tuproq), biroq ilmiy tadqiqot usullari bo‘l-
magan. Bundan 2-2,5 ming yillar oldin
ham tuproqqa faqat deh-
qonchilik obyekti - manbai sifatida qaralgan, unga ishlov berish,
foydalanish, o‘g‘itlash to‘g‘risida ma’lumotlar yig‘ilgan va umum-
lashtirilgan. 0 ‘rta asrda ham shu holat yuz bergan, dehqonchilik
to‘g‘risidagi fan - agronomiya rivojlangan.
Tuproq to‘g‘risidagi dastlabki
maiumotlami qadimgi xitoy-
liklar, grek va rimliklar yozib qoldirgan manbaiarda ham uchratish
mumkin1.
O'rta asrlarda yashab ijod etgan alloma Abu Rayhon Beruniy
(973-1048) o ‘zining „Kitobul jam ohir fi m a‘rifatil javohir”
(„Javohimi bilishga oid ma’lumotlar to‘pIami”) nomli asari ona jins
va tuproq mineral qismining fizik xossalarini o‘rganishda muhim
manba hisoblanadi. Undagi tog4 jinslarini yemirilishining ahamiyati,
nurashi to‘g‘risidagi xulosalar tuproqlar geografiyasi uchun katta
ahamiyatga egadir - bu fikrlar o‘sha davr uchun ilmiy kashfiyot edi.
Buyuk mutafakkir Abu Ali ibn Sino o‘zining 30 dan ortiq
asarlarini tabiiy fanlarga bag‘ishlagan. Ibn Sinoning “Kitob-ash-
shifo” („Tib qonunlari”) asarida bayon etilgan tog4 jinslari
va yer
yuzasida kechadigan nurash jarayonlari to‘g4risidagi qarashlari
tuproqshunoslikda katta ahamiyatga ega. Uning ko‘rsatishicha, „yer
yuzasi suv va shamol ta’sirida yemiriladi va bu jarayon joyning
relyefiga bog‘liq. Yer jinslari qattiq va yumshoq zarrachalardan
iborat. Suv yumshoq jinslarni yuvadi va yoki shamol ularni yalab,
1
Do'stlaringiz bilan baham: