Tarix va madaniy meros

3. Mahalliy mualliflar tomonidan yaratilgan asarlarning o’rta asrlar tarixini o’rganishdagi ahamiyati
2. “Buxoro tarixi” “Buxoro tarixi”, “Tarixi Narshaxiy” va “Tahqiq ul-viloyat” (“Buxoro viloyati tahqiqi”) nomlari bilan mashhur bo’lgan bu asarda Buxoro va quyi Zarafshon vohasida joylashgan shahar va qishloqlarning jo’g’rofiy holati, aholisining VII-X asrlardagi ijtimoiy-siyosiy hayotini aks ettirgan qimmatli tarixiy manbadir. Kitob muallifining nomi qisqacha Narshaxiy (899-959 yy.) deb ataladi. Uning to’liq ismi Abu Bakr Muhammad ibn Jaxfar ibn Zakariyo ibn Xattob ibn Shariq bo’lib, X asrda ijod qilgan buxorolik ymrmk tarixchi sifatida mashhurdir. Tarixchi Sam’oniyning ma’lumotiga qaraganda, Narshaxiy asli Buxoroning Narshax (hozirgi Vobkent yonida) qishlog’idan. Narshaxiy o’z asarini 944 yili yozib tugallagan.
“Buxoro tarixi” asarining Narshaxiy yozgan arab tilidagi asli saqlanib qolmagan. Asar 1128 yili farg’onalik (Quva shahridan) Abunasr Ahmad ibn Muhammad ibn Nasr al-Qubaviy tarafidan ilk bor qisqartirilib forsiy tilga tarjima qilingan. Oradan taxminan 50 yil o’tgach, 1178 yili kotib Muhammad ibn Zufar ibn Umar“Buxoro tarixi” tomonidan ikkinchi marta tahrir etildi. Shuni ham ko’rsatish lozimki, “Buxoro tarixi” asarining bizgacha yetib kelgan nusxalarida 1178-1220 yilgi voqealar bayoni uning tarkibiga kiritib yuborilgan. Shunga qaraganda, Narshaxiyning asari uchinchi marta noma’lum muharrir tomonidan to’ldirilgan ko’rinadi. “Buxoro tarixi” O’zbekistonning arablar tomonidan bosib olinishi, bu yerda islom dinining tarqatilishi hamda mamlakatning Somoniylar hukmronligi yillaridagi tarixini bayon etadigan noyob manbadir. Bu asarning forsiy matni 1892, 1894, 1904 va 1939 yillarda Parij, Buxoro va Tehronda chop etilgan. Kitob rus, ingliz va o’zbek tillariga (1897, 1954, 1966 yillari) tarjima qilingan.
“Hudud ul-olam” “Hudud ul-olam” fors tilida yozilgan (982 y.) birinchi jug’rofiy xarakterdagi asardir. Kitobning to’la nomi “Hudud al-olam min Mashriq ila-l Mag’rib”dir( “Sharqdan Ғarbga qarab joylashgan mamlakatlarning chegaralari”). Asar muallifi noma’lum. U Guznono (Afg’onistonning sharqi-shimoliy qismida joylashgan qadimiy viloyat) hokimlaridan (Farug’iniylar) biriga atab yozilgan. Kitobning yagona qo’lyozma nusxasi sharqshunos A.G.Tumanskiy (1861-1920 yy.) tomonidan 1892 yili Buxoroda topilgan.
“Hudud ul-olam” asari muqaddima va 59 bobdan iborat. Uning 1-7 boblarida yerning tuzilishi, dengizlar, orollar, tog’lar, daryolar, cho’lu biyobonlar hamda dunyoning inson yashaydigan to’rtdan bir qismi – rub’i maskun va unda istiqlmat qiluvchi xalqlar, rub’i maskunning mamlakat hamda viloyatlariga taqsimlanishi haqida umumiy mulohaza yuritiladi. ¹⁶ 8-59- boblarida sharqdan g’arbga qarab joylashgan mamlakatlar, ularni xalqi, o’sha mamlakatlarda ishlab chiqariladigan asosiy matolar, ayrim o’rinlarda esa savdo-sotiqning umumiy ahvoli xususida so’z boradi. “Hudud ul-olam” asarida O’zbekistonning shaharlari, aholisi va ularning mashg’uloti haqida qimmatli ma’lumotlarni uchratamiz. Asarning matni aynan (fotomatni) faksimilesi, kirish va zarur izohlar bilan birga, 1930 yili V.V.Bartold tarafidan, inglizcha tarjimasi esa (tadqiqot va izohlar bilan birga) 1937 yili V.F.Minorskiy tarafidan nashr etilgan. Uning forscha matni ikki marta (M.Sotude va sayyid Jaloluddin Tehroniy tarafidan) Eronda chop etilgan. 1983 yili asarning tojikcha nashri amalga oshirilgan.
Ushbu kitob fors tilidagi ilk tarixiy-jug’rofiy manba sifatida juda qimmatli asar hisoblanadi.
“Siyosatnoma” Bu mashhur asar muallifi Nizomulmulk laqabini olgan Saljuqiylar davlatida vazir sifatida xizmat qilgan yirik davlat arbobi va tarixchi olimdir. Uning asli ismi Abu Ali al-Hasan ibn Ali ibn Ishoq at-Tusiy (1018-1092 yy.) bo’lib, Saljuqiy hukmdorlar Sulton Alp Arslon (1063-1073) hamda Sulton Malikshoh I larning bosh vaziri bo’lgan va bu davlatning ijtimoiy-siyosiy hayotida katta rol o’ynagan. U saltanatdagi tarqoqlikka barham berish, markaziy davlat tuzumini mustahkamlash, davlatning moliyaviy ishlarini tartibga solish uchun harakat qilgan. Shuning uchun unga mamlakatni tartibga soluvchi, ya’ni Nizomulmulk nomi berilgan. Nizomulmulk Bag’dodda “Nizomiya” atalmish musulmon huquq-aqoid maktabiga asos solgan. “Siyosatnoma” asarining boshqa nomi ”Ciyar al-muluk” (“Podshohlarning turmushi”)dir. Kitob 1092 yili yozib tugallangan. U 51 bobdan iborat bo’lib, unda davlat tizimi, moliyaviy hisob-kitob ishlari, qo’shin tuzulishi, mansablar va ularga amaldorlarni tayinlash tartibi, amaldorlar faoliyati muammolari xususida fikr yuritiladi. Asarda O’zbekiston tarixiga oid muhim va qimmatli ma’lumotlar bor. Somoniylar zamonida turk g’ulomlarining davlatning ijtimoiy-siyosiy hayotida tutgan o’rni, Turkiston xonlari Qoraxoniylar saroyida xizmat qiluvchi xodimlarning maishiy ahvoli, Somoniylar xizmatida bo’lgan amirlar unvonlari, Xorazmshoh Oltintosh (1017-1032) bilan Sulton Mahmud Ғaznaviyning vaziri Ahmad ibn Hasan o’rtasidagi yozishmalar ana shular jumlasidandir. Asarda, bundan tashqari, karmatlar, botiniylar harakati, Muqanna qo’zg’oloni haqida ham ayrim diqqatga sazovor ma’lumotlar mavjud.
“Siyosatnoma”ning forschasi 1931, 1956 yillari, frantsuzchasi 1893 yili, inglizchasi 1960 yili hamda ruschasi 1949 yili B. D. Zaxoder tomonidan chop qilingan. Kitob o’zbek tiliga ham tarjima qilingan.
“Chor maqola” “Chor maqola” nomi bilan mashhur bo’lgan bu qiziqarli asar muallifi Nizomiy Aruziy Samarqandiydir. Uning o’z ismi Najmuddin Ahmad ibn Umar ibn ali bo’lib, asli Samarqandlikdir. Otasi bir vaqtlar Saljuqiy Alp Arslon xizmatida bo’lgan. Bo’lg’usi olim IX asrning 90- yillarida tug’ilgan, 1116-1119 yillari Sulton Sanjar (1118-1157) saroyida Nishopurda hayot kechirdi, so’ngra Gur va Bomiyonda (Afg’onistonning markaziy qismida joylashgan viloyatlar) hukm surgan Shansabiylar xizmatiga kirdi va umrining oxirigacha o’sha yerda yashadi.
“Chor maqola” ilmiy, etnik-didaktik mavzuda yozilgan asar bo’lib, “Majma’ ul-g’aroyib” (“Ajoyibotlar majmuasi”) nomi bilan ham ataladi. Asar 1156-1157 yillari bitilgan bo’lib, to’rt qismdan iborat:

1. 
   Dabir (kotib)lar va dabirlik haqida;
   
2. 
   She’riyat ilmi va shoirlarning qadr-qiymati haqida;
   
3. 
   Cayyoralar haqidagi ilm va munajjimlik haqida;
   
4. 
   Tib (meditsina) va tabiblik xususidadir.
   

Birinchi qismda qoraxitoylar bilan Sulton Sanjar o’rtasidagi 1141 yilning 9 sentyabrida Samarqand atrofida bo’lgan urush, Qoraxitoylar bilan Xorazm, shuningdek, Sulton Mahmud Ғaznaviy bilan Movarounnahr hukmdori Qoraxoniy Bug’raxon Muhammad (1033-1056 yillar atrofida vafot etgan) o’rtasidagi siyosiy munosabatlar, qoraxitoylar istilosi arafasida Buxoro sadrlarining umumiy ahvoli haqida qisqa, lekin qimmatli ma’lumotlar keltirilgan.

“Chor maqola”ning ikkinchi qismida ham muhim ma’oumotlarni uchratamiz. Mashhur forsiyzabon shoirlar Rudakiy (taxm.860-941 yy.), Farruhiy (1038 yili vafot etgan), Firdavsiy (taxminan 940-1020-1030 yillar orasi)larning hayotiga oid, shuningdek, Bodhizning tabiiy sharoiti, masalan u yerda bo’lgan 1000ga yaqin koriz, uzumning 120ta navi, Qoraxoniylar davrida Movarounnahrning adabiy va madaniy hayotiga oid axborotlar shular jumlasidandir.
Uchinchi qismda Abu Rayhon Beruniy va Umar Hayyomning (taxm. 1048-1123) hayoti (Nizomiy Aruziy Samarqandiy u bilan yaqindan tanish bo’lgan) bilan bog’liq ma’lumotlar berilgan.
To’rtinchi qismda o’zbekistonlik buyuk qomusiy olim Abu Ali ibn Sinoning (980-1037 yy.) Buxoro va Xoraz mdagi ilmiy faoliyati bilan bog’liq ma’lumotlarni uchratamiz.
Xullas, Nizomiy Aruziy Samarqandiyning ushbu asari O’zbekistonning X-XI asrlardagi ijtimoiy-siyosiy va madaniy hayotini o’rganishda muhim ahamiyatga ega bo’lgan manbalardan biri hisoblanadi.
“Chor maqola”ning forsiy matni 1910 va 1955-1957 yillarda eronlik sharqshunos olimlar Mirzo Muhammad Qazviniy hamda Muhammad Mu’in tomonidan chop qilingan. Asar ingliz tiliga 1921 yili va 1963 yili rus tiliga tarjima qilingan. Sharqshunos Mahmud Hasaniy uni o’zbek tiliga tarjima qilib chop ettirgan.
“Kitob al-qand fi tarixi Samarqand” “Kitob al-qand fi tarixi Samarqand” (“Samarqand tarixi haqida qand kitob”) nomli asar muallifi yirik tarixchi, tilshunos va faqih Najmuddin Abu Hifs Umar ibn Muhammad ibn Ahmad ibn Luqmon an-Nasafiy (1068-1142)dir. U musulmon qonunshunosligiga oid “Manzumot an-Nasafiya fi-l-xulofiyot” (“Kelishmovchiliklar haqida Nasafiyning she’riy asari”), “Aqoid an-Nasafiy” (“(Islom) aqidalariga an-Nasafiy sharhi”) shariat yo’l-yo’riqlari va “Qur’oni karim” sharhiga bag’ishlangan “Al-yavoqit fi-l-mavoqit” (“Qulay vaqtlar xususida yoqutlar”), “Zallat al-qoriy” (“Qorilarning xatolari haqida”) va tasavvuf xususida “Risolai Najmiya” kabi bir necha kitoblar yaratgan.
Nasafiyning tarix fani uchun eng muhim “Kitob al-qand fi tarixi Samarqand” asaridir. Uning yana bir nomi “Kitob al-qand fi ma’rifati ulamoi Samarqand” (“Samarqand olimlarini tanish borasida qand kitobi”) ham mashhurdir. Ushbu asarda O’zbekistonning islomgacha bo’lgan tarixi, uning arab istilochilari tomonidan bosib olinishi, Samarqandning diqqatga sazovor osori atiqalari haqida ma’lumot keltirilgan.
“Kitob al-qand fi tarixi Samarqand”ning arabcha asl nusxasi bizgacha yetib kelmagan. Nasafiyning shogirdi Abulfazl Muhammad ibn Abdujalil ibn Abdumalik ibn Haydar as-Samarqandiy (XII asr) ushbu asarning qisqartirilgan forscha tahririni yaratgan. V.V.Bartoldning fikricha (Asarlar, VIII jild,- M.: 1973, 257 bet) Abulfazl Muhammad as-Samarqandiy asarning forscha tahririga Abulfazl Muhammad as-Samarqandiy al-Idrisiyning (1015 yili vafot etgan) “Kitob komil al-ma’rifat ar-rijol” (“Mashhur kishilarni tanish haqida mukammal kitob”) nomli asaridan am ayrim parchalarni olib kiritgan. “Kitob al-qand fi tarixi Samarqand”ning XV asr oxiri XVI asr boshlarida Said Ahmad ibn Mir Vali qalamiga mansub forscha tahriri ham bor. “Qandiyayi xurd” (“Kichik qandiya”) nomi bilan mashhur bo’lgan bu asarning qo’lyozma nusxalari Sankt-Peterburg, Toshkent va Dushanbe shaharlarida hamda Germaniya, Hindiston va Saudiya Arabistoni kutubxonalarida saqlanmoqda.
“Qandiyayi xurd” bir necha marta toshbosma usulida Samarqand (1909 y.), Toshkent va Tehronda (1955 y.) chop etilgan; bir qismi V.L.Vyatkin (1869-1932 yy.) tarafidan rus tiliga tarjima qilingan va 1906 yili nashr etilgan.
“Tarixi Mas’udiy” An’anaviy tarixiy asarlardan yaqqol ajralib turadigan “Tarixi Mas’udiy” (“Mas’ud tarixi”) asarning muallifi Abulfazl Muhammad ibn al-Husayn al-kotib al-Bayhaqiydir (995-1077). U Nishopur viloyatiga qarashli Harisobod qishlog’ida badavlat mansabdor oilada tug’ilgan, asosan Nishopur shahrida ta’lim olib, balog’atga yetgan. Abulfazl Bayhaqiy taxminan 1021 yili Ғaznaviylar davlatining devoni rasoili - xorijiy mamlakatlar bilan aloqa yurituvchi mahkamaga dabirlik mansabiga qabul qilindi va vazir Abu Nasr Mishkon rahbarligida 19 yil ysha mansabda xizmat qildi. Abu Nasr Mishkon vafotidan so’ng 1039 yili Abulfazl Bayhaqiy uning o’rniga devon boshlig’i etib ta’yinlandi. 1041 yili Sulton Mas’ud o’ldirilgandan so’ng u saroy xizmatidan chetlatildi va faqat Sulton Abdurashid 1050 yili hokimiyat tepasiga kelgach, yana o’z o’rniga tiklandi. Abulfazl Bayhaqiy bu lavozimda 1059 yilgacha, ya’ni Sulton Farruhzod (1053-1059 yy.) saltanatining oxirigacha davlat xizmatida bo’ldi, keyin iste’foga chiqib, ilmiy ish bilan mashg’ul bo’ldi. U 1077 yili vafot etgan.
Abulfazl Bayhaqiy “Ziynat ul-kitob” (“Kitoblar ziynati”), “Tarixi oli Mahmud” (“Mahmud xonadonining tarixi”) yoki “Jomi’ fi tarixi oli Sabuqtegin” (“Sabuktegin xonadoni tarixidan hikoyalar majmuasi”) nomli asarlari bilan mashhur. “Tarixi Bayhaq” (“Bayhaq (viloyati) tarixi”) asar muallifi Abulhasan Ali Bayhaqiy, XII asrning ikkinchi yarmida o’tgan va ko’pincha ibn Funduq nomi bilan mashhur bo’lgan olimning ma’oumotiga qaraganda, Abulfazl Bayhaqiyning “Tarixi oli Mahmud” asari o’ttiz jilddan iborat bo’lgan. Lekin bu ulkan asarning faqat oltinchi jildining ikkinchi qismi, 7, 8, 9 jildlari hamda 10-jildining bir qismi yetib kelgan, xalos. Bu qismlar Sulton Mas’ud (1030-1041 yy.) davri tarixini o’z ichiga oladi va “Tarixi Mas’udiy” nomi bilan ma’lum va mashhur. “Tarixi Mas’udiy” asarida boshqa tarixiy kitoblardan farqli muallif o’zi ko’rgan va ishonchli kishidardan aniqlagan ma’lumotlarni, shuningdek, hukumat mahkamalarida saqlangan rasmiy hujjatlar asosida hamda ma’ishiy tafsilotlarga ham alohida e’tibor berilgan. Bu xususiyat asarning daliliy ma’lumotlarga boyligi, voqealarning keng va atroflicha bayon etilishi va nihoyati zo’r badiiy mahorat bilan yozilganligi, uning boshqa tarixiy asarlardan alohida ajratib turadi. Kitobda asosan Sulton Mas’ud davri Ғaznaviylar saltanati ixtimoiy-siyosiy ahvoliga keng o’rin berilgan. Bundan tashqari, asarda Safforiylar, Somoniylar, Saljuqiylar tarixiga oid muhim ma’lumotlar ham bor. Ayniqsa, Ғaznaviylar bilan Xorazm, Saljuqiylar hamja Qoraxoniylar davlati o’rtasida bo’lgan siyosiy munosabatlar haqida qimmatli ma’lumotlar ko’p. Ushbu asarda Abu Rayhon Beruniy hayoti to’g’risida tafsilotlar va uning bizgacha yetib kelmagan Xorazm tarixiga oid asaridan lavhalar biz uchun juda qimmatlidir. Chunki muarrix ulug’ vatandoshimiz bilan muloqotda bo’lgan, uni yaxshi bilgan va fikrlarini qadrlagan. “Tarixi Mas’udiy” asarining forsiy matnini U. Morley Kalkuttada 1861 yili, Tehronda esa Ahmad Peshavoriy 1886 yili, Said Nafisiy 1941-1954 yillari, Ғani va Fayoz 1945 yili chop etganlar. Uning arabcha tarjimasi Qohirada Yahyo Hashshob va Sodiq Nishot tomonidan chop etilgan.
“Tarixi Mas’udiy” asarining ruscha tarjimasi tadqiqot va zarur izohlar bilan atoqli manbashunos olim A.K.Arends tomonidan Toshkentda 1962 yili va Moskvada 1969 yili e’lon qilindi. Kitobning X-XI asr tarixini o’rganuvchilar uchun manba sifatidagi ahamiyati juda katta.
“Tarixi jahonkushoy” “Tarixi jahonkushoy” (“Jahongir (Chmngizxon) tarixi”) nomli yirik tarixiy asarni yaratgan tarixchi XIII asrda o’tgan yirik olim va davlat arbobi Juvayniydir. Uning to’la ismi Alouddin Otamalik ibn Bahouddin Muhammad al-Juvayniy. U 1226 yili Ғarbiy Xurosonning Juvayn hududiga qarashli Ozodvor qishlog’ida badavlat va nufuzli siyosiy arbob oilasida tug’ilgan. Otasi Bahouddin Muhammad Xorazmshoh Alouddin Muhammadning Xurosondagi noibi bo’lgan, mo’g’ullar xuruji vaqtida Sulton Jaloluddin bilan birga ularga qarshi danglarda qatnashgan. Mo’g’ullar 1221 yili Nishopurni ishg’ol qilgach, Bahouddin Muhammad Tusga qochib bordi va uning mustahkam qal’alaridan biriga yashirindi. Lekin qal’a hokimi uni bandga olib mo’g’ul lashkarboshilaridan Qo’lbo’lotga topshirdi. Qo’lbo’lot asirning ma’lumotli va iste’dodli shaxs ekanligini anglab, uni tirik qoldirdi. Keyincha Bahouddin Muhammad mo’g’ullar xizmatiga qabul qilindi va tovafotiga (1258 y.) qadar Xurosondagi mo’g’ul hokimlari Chintemur, Kirko’z, Arg’un og’a huzurida sohib devonlik vazifasida turdi.
Bahouddin Muhammaddan ikki o’g’il qoldi. To’ng’ichi Shamsuddin Muhammad 1262-1283 yillari Erondagi mo’g’ul hukmdorlari Elxonlardan Halokuxon (1256-1265 yy.) hamda Abaqaxon (1265-1282 yy.)ning vaziri, sohib devon bo’lgan va mamlakatning idtimoiy-siyosiy hayotida katta rol o’ynagan.
Bahouddin Muhammadning kenda o’g’li Alouddin yoshligidan yaxshi o’qidi, arab, fors, keyinchalik mo’g’ul va uyg’ur tillarini mukammal o’rgandi, o’rta asr fanining bir talay sohalarini puxta egalladi. U yoshligidayoq mo’g’ul hukmdorlari xizmatiga qabul qilindi va Kirko’z hamda Arg’un og’aning devonida xizmat qildi. Alouddin Otamalik Juvayniy Arg’un og’a bilan uch marta 1246-1247, 1249-1251, 1252-1253 yillari Mo’g’ulustonga, Qoraqo’rumga bordi. U 1256 yilning boshlarida Halokuxonning buyrug’i bilan Ismoiliylar hukmdori Rukniddin Hurshoh huzuriga Maymanduz qal’asiga elchi bo’lib bordi va unga qarshilik ko’rsatmay taslim bo’lish haqidagi talabnomani topshirdi. Juvayniy Maymanduzni mo’g’ul qo’shinlari tomonidan ishg’ol qilish chog’ida Ismoiliylarning boy kutubxonasini talon-tarojdan saqlab qoldi.
Alouddin Otamalik Juvayniy 1259 yili Iroq va Xuzistonga hokim, malik qilib tayinlandi. O’shanda u Bag’dod va uning atrofidagi joylarni obod qildi. Tarixchi Vassofning (XIII asr oxiri-XIV asrning birinchi yarmi) ma’lumotlariga qaraganda, u katta mablag’, 10000 oltin dinor sarflab Frot daryosidan Kufa va Najafga suv olib kelgan. Juvayniy bu lavozimda 20 yildan ortiq turdi. 1271 yili raqiblari qozi sayyid Tojiddin Ali ibn Muhammad, “Kitob al-faxriy” asari muallifi Abu Ja’far Jaloluddinning otasi, boshchiligida unga qarshi zimdan kurash boshladilar. Oqibatda ular Juvayniyni mansabini suiiste’mol qilib, xazinani bir qismini o’zlashtirganlikda aybladilar. Juvayniy odam yollab qozi Tojuddin Alini o’ldirtirdi, lekin bu bilan muxoliflarining ta’qibidan qutulib qololmadi. O’sha yilning o’zida Abaqaxon Bag’dod devonini taftish qilish uchun odam yubordi. Taftish natijasida 250 tuman, bir tuman 10000 kumush dinorga teng, kamomad borligi aniqlandi. Juvayniy qamab qo’yildi va kamomad undirib olingandan keyin hibsdan ozod qilindi va o’z mansabiga tiklandi. ¹⁷
Oradan o’n yil o’tgach, 1281 yili, Tojuddin ismli bir shaxs uni yana xazinaga “qo’l cho’zishda” va yashirincha Misr bilan aloqa bog’laganlikda aybladi. Bag’dodning moliyaviy xo’jaligi yana taftish qilindi va 300 tuman kamomad borligi aniqlandi. Bag’dodning moliyaviy xo’jaligi yana taftish qilindi va 300 tuman kamomad borligi aniqlandi. Juvayniy yana hibsga olindi, lekin kamomadgi to’lashga so’z bergani uchun qamoqdan ozod qilindi. Lekin, butun yer-suv va qimmatbaho buyumlarni sotsa ham kamomadning faqat 170 tumanini qopladi, xalos. Juvayniy yana qamoqqa olindi, uni qiynoqqa soldilar, Bag’dod ko’chvlari bo’ylab yalangg’och qilib olib o’tdilar. Juvayniy To’qudar Ahmad davri(1282-1284 yy.)da og’asining yordamida hibsdan ozod etildi, musodara qilingan molu mulki qaytarib berildi. Lekin oradan ko’p o’tmay, shahzoda Arg’un Bag’dod devonini qaytadan taftish qilish va Juvayniyning mol-mulkini musodara qilishni buyurdi. O’sha vaqtda Juvayniy Ozarbayjonning Arronida edi. Bu xabar fojeaga olib keldi – 1283 yili Juvayniyning .ragi yorilib vafot etdi.
Alouddin Otamalik Juvayniy Mo’g’uliston, O’zbekiston hamda Eronning XIII asrdagi ijtimoiy-siyosiy tarixidan hikoya qiluvchi asari bilan shuhrat topti. Kitob 1260 yili yozib tamomlangan.
“Tarixi jahonkushoy” asari uch qismdan iborat: 1)mo’g’ullar, ularning Chingizxon davridagi istilochilik yurishlaridan to Guyukxon (1246-1249 yy.) davrigacha, shuningdek, Jo’jixon, Chig’atoyxon va avlodlari tarixi, 2)Xorazmshohlar va Xurosonning mo’g’ul hukmdorlari davridagi (1258-yilgacha) tarixi, 3) Eronning 1256-1258 yillardagi ijtimoiy-siyosiy ahvoli, shuningdek, Ismoiliylarning diniy-harbiy uyushmasi va Ismoiliylar davlati (1090-1258 yy.) tarixi. Ismoiliylar tarixi Maymanduzdagi kutubxonada topilgan asarlar, xususan Ismoiliylarning ko’zga ko’ringan namoyandalaridan Hasan Sabohning (taxminan 1055-1124 yy.) hayoti va faoliyati haqida hikoya qiluvchi “Sarguzashti sayyidno” (“Sayidimizning sarguzashtlari”) nomli kitob asosida yozilgan.
O’rta Osiyo va O’zbekiston tarixi uchun “Tarixi jahonkushoy”ning I-II qismlari alohida qiymatga ega. Asarning Xorazm va Xorazmshohlar tarixiga oid qismi (II qism) bizgacha yetib kelmagan “Mashorib at-tajorib va g’avorib al-g’aroib” (“Imtihonni salqinlashtirish joyi va ajoyib narsalarning yuqori darajasi”), Faxriddin Roziyning (1210 yili vafot etgan) “Javome’ ul-ulum” (“Ilmlar majmuasi”) kitoblari asosida yozilgan. Movarounnahr va Sharqiy Turkiston tarixi, shuningdek, Mo’g’uliston haqidagi xabarlar asosan muallifning shu mamlakatlarga qilgan sayohatlari vaqtida to’plangan ma’lumotlar asosida yozilgan.
“Tarixi jahonkushoy”ning forsiycha matni Mirzo Muhammadxon Qazviniy tarafidan 1912, 1916 va 1937 yillari nashr etilgan. Asarning to’la inglizcha va turkcha-usmonlicha (1 jildi) tarjimalari bor.