T. C. Bartin üNİversitesi sosyal biLİmler enstiTÜSÜ TÜrk diLİ ve edebiyati anabiLİm dali yeni TÜrk edebiyati biLİm dali 2000-2010 arasi küÇÜrek öYKÜde postmodern izler yüksek lisans tezi hazirlayan tezcan kurt danişMan prof

3.5.2.1.2. Mehmet Harmancı/ Muhtemel Menkıbeler 
Dalgın
(s. 11) başlıklı anlatının iki yerinde 
Ferdi Tayfur
’un 
Garip
adlı şarkısının 
iki dizesi alıntılanmıştır: Ancak, anlatıda yapılan bu şarkı sözlerinin birincisi
“Gülmedi 
benim yüzüm ne sevgiden ne aşktan/ Kurtar beni Allah’ım bıktım artık hayattan” 
şeklinde orijinal iken, ikincisin de “
Gülmedi benim yüzüm dırırım ne sevgiden ne 
aşktan/ Kurtar beni Allah’ım bıktım artık hayattan dı ı rı ı rırım”
şeklinde değişikliğe 
uğratılmıştır. Bu değişiklik aslında güfte ve beste sahibi olan Ferdi Tayfur’un sanat 
anlayışıyla alakalı bir durumdur. Zira sanatçı eserlerini söylerken bazen enstrümanların 
çıkardıkları sesleri taklit edebilmektedir. Mehmet Harmancı bu dizeleri montaj tekniğini 
kullanarak anlatısına monte etmiştir. 
Anlatıda “kaldırım/ lar” kelimesinin kullanılması Necip Fazıl’ın 
Kaldırımlar
şiirinden alınmış gibidir. Çünkü anlatının dört yerinde bir leitmotif olarak bu kelime 
kullanılmıştır: 
“Bakışlarını kaldırım taşlarına gömüp keşkeli cümleler kurmaya…./ 
Kaldırımlardan taşacak denli kalabalıktı ortalık./ Kaldırım taşlarını delerek daha 
derinlere dalmıştı./ Farkına varamadı artık kaldırımlara sığmayıp caddeye 
taştığının…”
Bu anlatıda ticari taksiler, korna sesleri, insan kalabalığı, kaldırım taşları 
gibi unsurlardan söz edilerek Necip Fazıl’ın şiirindeki yersiz-yurtsuzlukla paralel bir 
portre çizilmiştir. Ayrıca evi barkı, çoluğu çocuğu, parası pulu, eşi dostu, akrabası, 
tanıdığı, sevdiği, işi, aşı hiçbir şeyi olmayan insanların yalnızlığı, bir arabanın bireyin 
ölümüne sebep olması gibi bir kent karmaşası tasvir edilmektedir. Zira Necip Fazıl da 
söz konusu bu şiirini bohem dönemindeyken yazmıştır. Bohemlik sıradan serseri olmak 
değildir. Yani yalnız bir şekilde kaldırımlarda yatıp kalkan, düzensiz bir adamdır Necip 
Fazıl; ancak, onun bohemliği, bu derbederliği sanata kanalize eden tarzdadır. Necip 
Fazıl, bu yalnızlığını arabesk bir şekilde aktararak değil de, sanata dönüştürerek 
oluşturmuştur. Dolayısıyla Mehmet Harmancı, benzer bir konuyu işleyen Necip Fazıl’ın 
Kaldırımlar başlıklı şiirini bu anlatıya üslup değişikliğiyle almış bunu yaparken de 
montaj tekniğinden yararlanmıştır. 

---

122 
Kimin Annesi Kimin Çocuğu
(s. 17) başlıklı anlatıya Mehmet Harmancı 
“Meydan-ı Mahşer kurulmuştu.
” cümlesi ile başlamıştır. Meydan-ı Mahşer, kıyâmet 
olduğunda dünyada yaşamış bütün insanların Allah tarafından diriltilip bir araya 
toplanarak hesâba çekileceği yer anlamına gelmektedir. Meydan-ı Mahşer kelimesi 
Kur’an-ı Kerim’in Kaf Suresi 44. ayette 
“Yevme teşekkaku-l’ardu anhum sirââ, zâlike 
haşrun aleynâ yesirun.”
yani mealen 
“O gün arz toprak yarılıp hızla onlardan ayrılır. 
‘Onlar topraktan çıkarak yükselirler işte bu Haşr topraktan çıkarak insanları Mahşer 
Meydanında toplamak bizim için kolaydır.” 
(DİB, 2012, 519) geçmektedir. Anlatıya 
incelenen bu yönüyle bakıldığında Mehmet Harmancı’nın montaj tekniğini kullandığı 
anlaşılır. 
Neden Saçların Beyaz
(s. 19) başlıklı beş kelimeden oluşan ve dünyanın bir dert, 
çile çekme yeri olarak ifade edildiği anlatı, müzik fabrikası olarak anılan Cengiz 
Tekin’in 1975’te yazdığı 
“Deli Gibi Sevdim”
şarkısının içinde geçen 
“Neden saçların 
beyazlamış arkadaş,/ Sana da benim gibi çektiren mi var?/ Görüyorum ki her gün 
meyhanedesin,/ Yaşamaya küstürüp içtiren mi var?” 
(http://ferdifon25.blogspot.com.tr)
 
dizelerden kopyala yapıştır yapılmış gibidir. Dolayısıyla bu anlatıda montaj tekniği 
kullanılmıştır.