Sine ira et studio

moris en eindigt op antiqui. Ja? Is ie binnengekomen?

964


^ het belonen van schrijvers, of beter mensen in het algemeen, die individuen of steden verheerlijkt hebben. Op de kaart gezet hebben, zouden we misschien tegenwoordig wel zeggen. De PRON demonstrativa hic deze en ille/iste die worden geregeld gebruikt als verwijzend binnen een tekst, in plaats van alleen maar aanwijzend. Van woorden als is/ea/id die, dat, hij/zij/het weten we al dat die altijd verwijzend gebruikt worden.

965


^ ja ja, we begrijpen het toch goed, Plinius? Dat goede gebruik van sponsoring bestond in jouw tijd eigenlijk niet meer, maar toch heb jij je daar niets van aan getrokken en Martialis ruimhartig van pegels (niet Nicolleke, mijn oud-collega) voorzien. Toch? En terloops kwalificeer je dit zogenaamd vervallen gebruik, dit patronus-clienssysteem, als speciosa prachtig, indrukwekkend en egregia voortreffelijk. Wat dan natuurlijk weer afstraalt op jouw bescheiden persoontje. Toch? Maar weet je, Plien heb het niet gezien, dat systeem bestond in jouw tijd nog wel degelijk. Martialis had, zoals we weten, in ieder geval zijn mede-Spanjaarden Seneca en Quintilianus en daarnaast keizer Domitianus als patronus. Trajanus, collega-Spanjaard, werd niet Martialis’ patronus. Toen die keizer werd in januari 98 ging Martialis weer terug naar Spanje. Geen oorzakelijk verband, voor zover we weten.

966


^ woorden van dezelfde stam met verschillende uitgangen gebruiken, zoals Plinius dat hier met laudanda (GRV) en laudari (INF) doet noemen we polyptoton. Een beetje “Spielerei” met woordjes. EIS suggereert dat die dan ook een anafoor is, maar dan hebben ze de definitie van een anafoor niet goed doorgelezen. Bij een anafoor wordt een tekstelement nadrukkelijk vooraan een zin of zinsdeel herhaald. Geen anafoor dus. Vroeger – sprak hij zuur - hadden we daar de term repetitio voor. Maar ja, die is eruit geflikkerd als geldig stijlmiddel. Jammer! Ik voel nog wel een antithese tussen