Sine ira et studio

amicissime en in r14 amicissimum herhaalt Plinius die terminologie.

958


^ let op de stilistische middelen die Plinius hier toepast. De anafoor dederam is niet te missen en het parallellisme van dederam (a) amicitiae (b) dederam (a) versiculis (b) eigenlijk ook niet. Twee persoonsvormen en tweemaal een bij die persoonsvorm niet geheel onverwachte DAT. Plinius was bevriend met Martialis en hij is hem dankbaar voor de gedichten die Martialis voor, eh over hem geschreven heeft. Gedichten? Versus? Nou, eerder rijmpjes, gedichtjes: versiculis is een verkleinwoord. Die zijn soms liefkozend bedoeld en soms neerbuigend. Wat het hier is? Ach, doet dat er toe?

959


^ zou Plinius dat geld ook aan Martialis gegeven hebben, als die zich wat minder positief over Plinius uitgelaten had? We zullen het niet weten.

960


^ Plinius voegt nog een motief toe aan de twee die hij zelf al had toegelicht, waarom hij Martialis geld had toegestopt. Het is ook een goede Romeinse traditie mensen te eren met o.a. geld, wanneer die zich voor Rome verdienstelijk gemaakt hadden. We leiden daaruit maar af dat Plinius dat dus inderdaad vond. Daarnaast paste zijn gift aan Martialis naadloos in het Romeinse systeem van patronus en cliens, zoals we dat her en der gezien hebben. FF grammatica doen: de GEN moris antiqui is een zogenaamde GEN qualitatis. Die geeft een eigenschap, een kwaliteit aan. Zo, ook weer klaar.

961


^ als je nu aanneemt dat scripserant er maar één keer staat maar er evengoed twee keer had kunnen staan, bijvoorbeeld achter laudes (ellips) en dat dat omgekeerd ook geldt voor