Шапка комедия Қатнашувчилар

Содиқ. Э секинроқ нега бақирасиз она. Жинни бўлганим йўқ отамдан қолган шапкани сўраяпман.
Гулзор. Кўзимга қара бола. (ўғлининг ёнига яқинроқ бориб) Ростдан жиннимасмисан?
Содиқ. Нега тушунмайсиз она. Жиннимасман. Отамнинг шапкаси керак.
Гулзор. (Содиққа хотинини кўрсатиб) Бу ким?
Содиқ. Хотиним.
Гулзор. (набирасини кўрсатиб) Бу - чи?
Содиқ. Ўғлим.
Гулзор. Мен - чи?
Содиқ. Онам.
Гулзор. (Ўғлини бошини ушлаб пешонасидан ўпиб) Қайтганинг рост бўлсин, болам.
Содиқ. Энди айтинг. Шапка қаерда?
Гулзор. Ётгандир сандиқнинг у - бу бурчагида.
Содиқ. (хотинига қараб) бор, қара ўзимизни сандиқни излаб кўр. (онасига қараб) Сиз эса она отам билан ўзингизни сандиғингизни излаб кўринг. Оролбой сен омборхонани излаб кўр.
Оролбой. Қайси шапкани дада.
Содиқ. Э, борай (ўзи омборхонага қараб кетади).
Ўша пайт эшик таққиллаб қолади. Эшикни бориб хотини очади.
Барно. Содиқ Ҳасановнинг уйи шуми? (Уйга кириб келади).
Санам. Ҳа, шу. Хўш… хизмат.
Барно. Чақириб юборсангиз.
Санам. (жаҳли чиқади) Эримда нима ишингиз бор.
Барно. (бақиради) Эрингиз қилган ишига жавоб берсин.
Санам. (қўли билан оғзини беркитиб) Вой ўлай! Ўзи билгандим. Кўнглим сезганди - я шу кунларда ўзгариб қолишидан (бақиради бу овоздан эри ва боласи югуриб чиқади).
Содиқ. (кулиб) Келинг, Барнохон тинчликми?
Санам. Барнохон?
Барно. Ортингдан изма – из келдим, лайча.
Санам. Лайча!
Барно. Қани эни тилингни чиқар - чи.
Санам. Тилини! Бошқа чидаб тура олмайман. Онамникига кетаман. (Уйга йиғлаб кириб кетади).
Содиқ. Санам. Санам…
Санам. (орқасига бурилиб эрига қараб) Бевафо (уйга кириб кетади).
Содиқ. Барнохон, нима бўлди тушунтириб беринг.
Барно. Тушунтириб беринг! Сизни деб мен бу ишдан ҳам қувиламан. Айтманг дейишимга қарамай ҳаммасини бошлиққа айтиб бердингиз – а (саҳна бурчагида турган супурги билан Содиқни қува кетади).
Содиқ. (ҳовли бўйлаб қочади) мен ҳаммасини тушунтириб бераман. Тушунтириб бераман, шошманг. Барнохон, Барнохон.
Эшик очилиб, Кимсанбоев кириб келади. Ҳовлидаги чув – чувни кўриб