Savaş günlərində eşq hekayələri Qarabağ Dekameronu

Sərdarın hekayəti
Onunla  yeni  il  karnavalında  tanış  olmuşdum, 
işlədiyim  Bünyad  Sərdarov  adına  maşınqayırma 
zavodunda.  Burada  yeməkxana  bayramsayağı 
bəzədilmişdi.  Qabaqcıl  gənc  fəhlələr  seçilərək 
dəvət edilmişdilər. Eşitmişdim, internat məktəbin 
yuxarı sinif qızları bizimlə görüşə gələcəkdi. Biz 
fəhlələr  sırayla  düzülmüş  masalarda  oturub  qar
-
şımızdakı boş yerlərdə kimin oturacağını maraq
-
la  gözləyirdik.  Qəfəsdəki  meymunlar  kimi  sağa 
sola döyükürdük. Bəxtimizə kim çıxacaqdı, bir an 
öncə bilmək istəyirdik.
Hər zaman olduğu kimi bu səfər də bəxtim gə
-
tirmədi.  Buxalterimiz  Roza  gəlib  düz  qarşımda 
oturdu. Sağ-sol gənc qızlarla qaynaşır, mənim də 

---

80
qismətimə bu çıxdı. Lənət sənə kor şeytan. Bəlkə 
də  belə  olması  yaxşıydı,  çox  utancaq  idim,  rəqs 
eləməyi bacarmırdım.  Elə bu da bəhanə olar mənə, 
deyə  düşündüm.  Ancaq  sonra  necə  oldusa  Roza 
başqa  masaya  keçdi,  vodka  məclisində  gərək  öz 
tay-tuşunla oturasan, yerinə keçdiyi qızı da bizim 
masamıza oturtdu. İndi hər kəsin parası vardı, bu 
qız  da  mənim  qismətimə  düşmüşdü. Adı  Svetla
-
na idi. Azərbaycanlı qızlarda da Svetlana adı olur. 
Arıq-tarıq bir qızdı. Gözlərinin altı kölgə salmışdı. 
Sanki işıq və kölgələrdən yaranmış bir varlıqdı. 
- Neçənci sinifdə oxuyursan?
- Bu il 10-u bitirəcəm.
- Məktəbi qurtarıb nə edəcəksən?
- Bilmirəm... Bəs sən, nə iş görürsən.
- Fəhləyəm. Raskladuşka düzəldirik. 
Nədənsə dodaqları qaçdı, üzünə təbəssüm qon
-
du.  Belə-belə  danışmağa  başladıq.  Bir  neçə  dəfə 
rəqs partiyalarını buraxdıq. Onu rəqsə dəvət etməyə 
cəsarətim çatmadı. Aparıcı, indi isə damalar kava
-
lerləri rəqsə dəvət edir deyəndə, Sveta üzümə baxıb 
gülümsədi, başının xəfif işarəsiylə məni dəvət etdi. 
Bu ana qədər bir qədəh şampan içmiş, nəşələnmiş
-
dim. Oynadıq, danışdıq, güldük. Svetlana da əməl
-
li  başlı  açılmışdı,  qəh-qəhə  çəkib  gülürdü.  Sonra 
mən  onu  bir  neçə  dəfə  rəqsə  durğuzdum.  Oyna
-
yır, atılıb-düşürdük, bir saatın içində artıq hər şeyi 
danışıb  qurtardıq,  indisə  sadəcə  gülürdük.  Şərab, 
sevgi, yoxsa gənclik – başımıza vurmuşdu. İşıqlar 

---

81
sönəndə isə qəribə bir şey oldu. Svetlana cinsiyyət 
nahiyəsini ehtirasla mənə yapışdırdı. Sanki elektrik 
kəsilən  kimi  maqnit  işə  düşmüşdü,  işıqlar  yanan 
andaca avtomatik olaraq aralandıq. Ancaq, bu ki
-
çik hadisə elə bil Svetanın sirrini açdı. Birdən-birə 
məsafələr  yox  oldu.  Sveta  artıq  mənim  olmuşdu, 
özünü mənə təslim etmişdi. Heç vaxt yaşamadığım 
bir sevinc idi bu. 
Ayrılarkən ona yaşadığım yataqxananın telefo
-
nunu verdim. Ondan da mənə bir telefon nömrəsi 
verməsini istədim, ancaq razı olmadı. Hər halda İn
-
ternatdan taparam deyə, çox da israr etmədim. 
O görüşdən günlər keçdi, Svetlana zəng etmədi. 
Səbrim  tükənirdi,  gecə-gendüz  onu  düşünürdüm, 
deyəsən  aşiq  olmuşdum.  Svetlana  bilinməz  bir 
güclə məni özünə çəkirdi. Necə olursa olsun, onu 
tapmalıydım. Sorğu bürosundan onun yaşadığı in
-
ternatın  nömrəsini  öyrəndim,  zəng  etdim,  eşitdi
-
yim cavaba çox sarsıldım. Artıq Svetlana burada 
yaşamır, İnternatdan ayrılıb, dedilər. Beynim heç 
zaman olmamış bir gərginliklə işləyirdi, onu tap
-
maqdan  ötrü  yollar  arayırdım.  Zavod  komsomol 
komitəsinin sədri Fizuli müəllimdən soruşa bilər
-
dim,  Yeni  il  karnavalını  o  təşkil  etmişdi. Ancaq 
əvvəlcədən bilirdim ki deməyəcək, sözümün yerə 
düşməsini istəmirdim.
Yataqxanaya  gəldiyim  ilk  günlərdə  Fizuliylə 
eyni  otaqda  qalırdım.  Çox  təkəbbürlü  birisiydi. 
Özünü  oxumuş  adam  kimi  göstərirdi,  gec  saatla
-

---

82
radək kitab oxuyurdu. Mənsə, işim ağır olduğuna 
görə  çox  yorulurdum,  otaqdakı  işığın  yanılı  qal
-
ması sinirlərimə toxunurdu, uyuya bilmirdim. Bir 
müddət  buna  dözdüm,  amma  günlərin  bir  günü 
dillənməli oldum, işığı söndürməsini xahiş etdim. 
Sözümə məhəl qoymadan oxumağa davam edirdi. 
İkinci  xahişimi  də  eşitməyəndə  yataqdan  qalxıb 
onun ayaq ucunda olan elektrik düyməsini basdım. 
Yerimə  girəndən  sonra  təkrar  işığı  yandırdı. Ara
-
mızda  beləcə  səssiz  mübarizə  gedirdi.  Bu  səfər, 
eləmədim tənbəllik, yemək masasının üstünə çıxıb 
lampanı  açdım,  açıq  pəncərədən  qolum  getdikcə 
həyətə  fırlatdım.  Beləliklə  Fizuli  müəllimin  üzə
-
rində 1:0 qələbə qazandım. Elə o vaxtdan məndən 
yanıqlıydı. Hə, yadıma düşmüşkən bir şey də danı
-
şım. Komsomol katibi olduğu üçün tez-tez xaricə 
gedərdi  bu  adam.  Bizim  əlimizə  düşməyən  çox
-
lu rəngli jurnalları vardı tumbuçkasında. Bir dəfə 
otaqda olmayanda fürsətdən istifadə edib kitabla
-
rını eşələməyə başladım. Hamısı rusca kitablardı. 
Kitabların lap arxasında, gözlə görünməyəcək yer
-
də bir albom sataşdı gözümə. Götürüb vərəqlədim 
və heyrətdən donub qaldım. Bu günə qədər çılpaq 
qız  şəkilləri  görmüşdüm,  ancaq  beləsini  yox. Al
-
bom başdan-ayağa pornoqrafik şəkillərdən ibarət
-
di. Qadın vajinaları açıq şəkildə, son dərəcə key
-
fiyyətli rəngli fotolarda əks olunmuşdu. Bu albomu 
görəndən sonra Fizuli müəllimə olan nifrətim hör
-
mətə çevrilmişdi. 

---

83
Nə başınızı ağrıdım, Karnavalı təşkil edən, Svet
-
lananı  və  başqa  məktəbliləri  oraya  çağıran  Fizuli 
müəllim idi. Bütün düşüncələrim sonunda gəlib bu 
adamın  üzərində  dayanırdı.  Sirrimi  açıb  ona  söy
-
ləmək və yardım etməsini xahiş etmək istəyirdim, 
ancaq çox götür-qoydan sonra bundan vaz keçirdim. 
Artıq  Svetlananı  unutmaq  üzrəydim,  günlərin 
bir  günü  zəng  çaldı.  Mərtəbələrdəki  mikrafonlar
-
dan  növbətçi  Əjdər  dayının  nəşəxor  səsi  eşidildi: 
"76-cı otaqdan Səradr, telefona gəl!" Quş kimi uça
-
raq  gəldim.  Ürəyimə  damdı,  bu  Svetlana  olacaq. 
Özüydü ki vardı. 
Həmin gün bulvarda görüşdük. Hər zaman bul
-
varda qol-boyun olan sevgililərə həsədlə baxardım. 
Bu gün artıq mən özüm də onlardan biriydim. Sev
-
gilimlə görüşdük, elə ilk andaca öpüşməyə başladıq. 
Nəyə görəsə bütün məsafələri keçmişdik, heç bir söz 
danışmadan biri-birimizə sarılır, doymaq bilmədən 
öpüşürdük.  Uşaq  anasının  döşündən  ayrılmayan 
kimi, mən də Svetlananın dodaqlarından ayrıla bil
-
mirdim. Yaşam qaynağım bu doyumsuz dodaqlardı. 
Özü  haqqında  çoxlu  yalanlar  uydururdu  Svet
-
lana, atasından, anasından, bacı və qardaşlarından 
danışırdı. Atasının yüksək vəzifəli bir dövlət qul
-
luqçusu olduğunu deyirdi. Əlbəttə, bu yalan deyil
-
di, atası yüksək rütbəli milis işçisiydi. Ancaq, onları 
atmışdı. Anasını başqa bir kişi saxlayırdı. Svetlana 
analı-atalı yetimdi. Tezliklə öyrəndim, Svetlana 4 
nömrəli vərəm dispanserində yatırdı. 

---

84
Ancaq,  ona  olan  sevgim  heç  bir  maneə  tanı
-
mırdı. Özü haqqında mənə danışdığı bu gerçəklər 
mənə adi görünürdü, o qədər də dəhşətə gəlmirdim. 
Əksinə onu daha artıq sevirdim, Svetlanayla birlik
-
də olmaq istəyirdim. 
Artıq dispanserin yolunu tanımışdım. Metronun 
Avrora stansiyasından çıxıb xəstəxanaya tərəf şü
-
tüdüyüm  günlər  qışın  zalov-zalovuna  düşmüşdü. 
Qar, boran, çovğun, acı Bakı küləyi sanki yolumu 
kəsib  mənə  deyirdi;  getmə  ora,  burax  bu  sevda
-
nın daşını. Ancaq mən heç nəyə məhəl qoymadan, 
bəzən işimi buraxaraq, bəzən də həyatımı riskə ata
-
raq Svetlananın arxasınca qaçırdım. Dünyada mə
-
nim tək təsəlli qaynağımdı o, mənim üçün Tanrının 
ayırdığı bir damlacıq nektardı, ona tərəf uçurdum, 
uçacaqdım, nə olursa olsun.   
Bir gün şiddətli leysana düşdüm, bütün bədə
-
nim  curumbur  su  oldu.  Gec  saat  olduğuna  görə 
dispanserin  qapıları  bağlanmışdı.  Pəncərəni  dö
-
yüb xəstələrdən birinə Svetlananı çağırmasını xa
-
hiş etdim. Bir az sonra Svetlana qaçaraq gəldi, əy
-
nində nazik xəstəxana xalatı vardı. İsti yatağından 
qalxıb gəlmişdi. Besedkada, yağışın tutmadığı bir 
yerdə  dayandıq.  Üşütdü,  tit-tir  əsməyə  başaldı. 
Qucaqlayıb özümə nə qədər sıxsam da titrəməsi
-
ni kəsə bilmirdim. Əksinə daha da bərk titrəyirdi. 
Dişləri  biri-birinə  dəyib  çaq-çaq  çaqqıldayırdı. 
Yalvardım, qayıdıb getməsini istədim, ancaq get
-
mədi, titrətmə içində dayanıb durdu, çənəsi əsə-

---

85
əsə danışırdı: "Yaxşı ki sən varsan, mənim Sərda
-
rım" deyirdi.  
Hələ 17 yaşı tamam olmamışdı. Ancaq böyüklər 
kimi düşünürdü. Gələcəyimizi qururdu, övladları
-
mıza ad qoyurdu. Zavodda 150 manat maaş aldı
-
ğımı ona deyəndə, "hər ay yüz manatını xərclərik, 
qalan 50 manata da bir ay sən özünə bir şey alarsan, 
o biri ay mən" deyirdi. Evlənmək sözü mənə gül
-
məli görünürdü. Yəqin elə belə də olmalıdır deyə 
düşünürdüm. Ancaq bir qorxu vardı canımda, sanki 
böyük, fəlakətli bir oyunun içinə girmişdim, irəli
-
də nələr olacağını bilmirdim. Get-gedə Svetlananın 
xəstəliyi haqqında biliklərim artdıqca daha da təla
-
şa düşürdüm. Xəstəliyin mənə də keçəcəyi vecimə 
deyildi.  Ancaq  Svetlananın  danışdıqları  insanın 
qanını  dondururdu.  Mənə  məlum  olmayan  çoxlu 
dərman adı bilirdi, qan qusan xəstələrdən danışırdı. 
Ağ ciyərinə qaz vurulmasından, bunun ciyərində iz 
buraxmasından söz açırdı. Məndən, əgər uşaq doğa 
bilməzsə onu atıb-atmayacağımı soruşurdu.  
Sevgi varsa var, yoxsa yoxdur. İnsanın ona ad qoy
-
masıyla ya da özünü məcbur etməsiylə deyil. Sevgi 
heç bir borc hissi tanımır. Bir insanın kölgəsinə belə 
baxaraq onun səni sevib-sevmədiyini bilmək müm
-
kündür. Soyuq aylarda Svetlananın sevgisiylə alışıb 
yanırdım,  havalar  istiləşməyə  başlayanda  isə  mən 
əksinə, soyumağa başladım. Svetlana evə yazılmış
-
dı, Sabunçu tərəflərdə, Raboçiy Posyolok deyilən bir 
yerdə gecəqondu evləri vardı. Burada tək-tənha ya
-

---

86
şayırdı.  Svetlana  məni  avtobus  dayanacağında  qar
-
şıladı,  ilk  dəfə  onun  evinə  yollanacaqdım.  Məhəllə 
aralıqlarından  keçdikcə  qarşıma  çıxan  ən  yaraşıqlı 
evlərdən  birinin  onun  olacağını  düşündükcə  axırda 
gəlib  tayı-bərabəri  olmayan  miskin  bir  mənzərəylə 
qarşılaşdım. Gəlişimin səbəbi vardı. Bu gün Novruz 
bayramıydı.  Maaşımızı  vermişdilər,  çoxlu  bayram 
şirniyyatı, Svetlanaya hədiyyə almışdım. Bayram ol
-
duğuna görə Sveta internatdan balaca qardaşını - Əli
-
ni də gətirmişdi. Üzü çapıqlarla dolu 10 yaşlarında bir 
uşaqdı. Süfrə hazırladıq. Qızcığaz özü də bir şeylər 
almışdı, stolun üstünü əlindən gəldiyi qədər gözəlcə 
bəzəmişdi. Hər şey hazır idi, uşağı süfrəyə çağıranda 
qəribə bir şey oldu: bir anda süfrədəki yeməklərdən 
qaparaq ağzına doldurdu, ovurdları şişdi, barmağıyla 
üstündən basaraq bir-iki dəfə çeynəyib uddu və süfrə
-
dən  çəkildi.  Svetlana  uşağın  bu  hərəkətindən  çox 
utandı, internatdakı müəllimləri söyüb-yamanlamağa 
başladı. Bu hadisə internatdakı mənzərəni çox aydın 
şəkildə göstərirdi. Süfrəyə oturan uşaqlar əlli tərpənib 
bir şey qapmasalar demək ki ac qalardılar. Svetlana 
qardaşını öpdü, oxşadı, ağladı. İmkanı olan kimi uşa
-
ğı internatdan çıxaracağına söz verdi. 
-  Sərdar,  sən  etiraz  eləmirsən  Əli  də  bizimlə 
qalsın?
Yalandan başımı yellətdim. Heç bilmirdim nə de
-
yim. Özümə görə arzularım vardı, gələcək haqqında 
başqa  şeylər  düşünürdüm.  Hələlik  başqa  bir  evim 
yoxdu, belə bir daxmada yaşamağısa qüruruma sı
-

---

87
ğışdıra bilməzdim. Ancaq avaragor şüuraltım öz-öz
-
lüyündə başqa hesablar aparırdı: bu daxma Svetla
-
nayla sevişmək üçün çox əlverişliydi. Əlini internata 
aparmalıydıq,  birlikdə  yola  düşdük,  iki  saat  sonra 
evə qayıdanda artıq hava qaralmışdı. İlk görüşdə ol
-
duğu kimi, sanki hər şeyi öncədən danışıb qərarlaş
-
mış kimi, otağa girər-girməz soyunub paltarlarımızı 
bir tərəfə atdıq. Sanki elə belə də olmalı idi - Svet
-
lanayla  birlikdə  olanda  bu  cümləni  tez-tez  işlədir
-
dik. Açığı, ilk günlər cinsi yaxınlıqdan heç bir zövq 
almırdım.  Belə  götürəndə  maraqlıydı,  ancaq  həzz 
adlı  bir  şey  yoxdu.  Svetlananın  vajinası  qup-qu
-
ruydu,  çox  çətin,  ağrılı,  xoşagəlməyən  bir  proses 
idi bu. Yalnız 4-5 gün sonra əsl həzzi hiss etməyə 
başladım.  Üstəlik  prezervativdən  istifadə  etməliy
-
dim. Xarici prezervativlər bahalıydı, sovet istehsalı 
olanlarsa keyfiyyətsizdi, tez cırılırdı. Aptekə gedib 
prezervativ almağa utanırdıq, satıcılar məzəmmətlə 
baxırdı. Qiyməti 10 qəpikdi. Bir dəfə də qadın məs
-
ləhətxanasına yollandıq. Svetlana uşağa qaldığından 
şübhələnirdi. "Jenskaya Konsultasiya" - klinikanın 
qapısında  yazılmışdı.  Həkim  erməni  bir  qadındı. 
Svetlananı yoxladı, qorxulu heç bir şey yoxdur, dedi. 
Zəhmət haqqı olaraq 5 manat pul verdim. Gülümsü
-
nüb, azərbaycan dilində, şirin bir ləhcəylə: 
- Toy  nə  zaman  olacaq?  -  dedi.  Mən  də  rusca 
cavab verdim: 
- Skoro budet. 
Gülərüz, xoşsifət bir qadındı. 

---

88
Ancaq,  Svetlanayla  yaşamağımın  başqa  təh
-
lükələri də vardı. Anasını aşna kimi saxlayan Meh
-
di adlı bir qədeşdi. Altında 06 marka Jiqulisi vardı. 
Svetanın deməsinə görə, Mehdi hər an gəlib çıxa 
bilərdi və bu hər ikimiz üçün ölüm demək olardı. 
Günlərin bir günü elə belə də oldu. Gecə Svetanın 
yanında qalmışdım, səhər erkəndən geyinib evdən 
çıxanda birdən Mehdi gəldi. Yaxşı ki evin içində 
deyil,  həyətin  ortasındaydım.  Zəhmli,  əzazil  bir 
adamdı.  Sorğu-sual  başlandı:  kimsən,  nəçisən  və 
mənim həyətimdə nə işin var? Mən də dərsini əz
-
bərləmiş məktəbli kimi, bütün suallara doğru-dü
-
rüst cavab verdim. İlişəcək bir məqam yox idi. Ya
-
taqda deyil, həyətin ortasındaydım, hətta o içəriyə 
girəndə ayaqqabımı geyinmiş, iplərini də bağlayıb 
qurtarmışdım. Sağollaşıb küçə qapısına yönəldim, 
getmədim, demək olar ki aradan əkildim. 21 yaşın
-
da cavan oğlan üçün, razılaşarsınız, böyük sınaqdı. 
Svetlanadan bir az da sındım. Ondan uzaqlaşmağın 
zamanı gəlmişdir, deyə düşünürdüm. 
Məndən  əvvəl  kiminləsə  görüşməsi  haqqında 
böyük şübhələrim vardı. Ustalıqla öpüşürdü, minet 
götürməyin nə olduğunu bilirdi, hansı prezervati
-
vin yaxşı olduğundan başı çıxırdı, sevişərkən də o 
qədər təcrübəsiz görünmürdü. Hər dəfə qəsəbənin 
avtobus  dayanacağında  marşrut  taksi  sürücüləri 
cavan oğlanlar onu görəndə siqnal verirdilər, qızıl 
dişlərini parıldadıb gülürdülər. 
Bütün bunlar məni Svetlanadan soyutdu. Özümə 
başqa bir sevgili axtarmağa başladım.  

---

89
8
FILM KIMI HƏYAT