S h a n t a r a m

Nasıl ölür,
diye düşündüm. Ben bilmeden, ben hissetmeden nasıl olabilirdi?
“Maalesef dostum,” diye mırıldandı Didier.
Bütün kayıp zamanlar bir bıçak olup etime saplandı. Lisa ya söyleyemedi­
ğim ve onun için yapamadığım onca şey. Ölmüştü ve ben yanında değildim.
“Hayır,” diye söylendim.
Lın...
Bacaklarım karıncalanıyordu. Hem kaçmak hem de şuracığa yığılmak isti­
yordum. Lisa’nın var olmadığı bir dünya. Didier kolunu omzuma attı. Kıyının 
duvarına yaslandık.

---

Canım çekildi ve havaya karıştı sanki. Bütün sevgi tohumları evrene saçıldı 
çünkü dünya onları içinde barındıramayacak kadar hızlı dönüyordu. Gökyüzü 
kara bulutların ardına saklanmıştı ve suyun üzerine vuran şehrin ışıkları okya­
nusun gözyaşlarıydı. İçimde bir şey ölürken, bir hayalet zincirlerimden kur­
tulmaya çalışıyordu. Kalbim o kadar hızlı çarpıyordu ki, bir an boğulacağımı 
sanarak nefes almaya çalıştım. Arkadaşıma baktım.
“Ailesi?”
“Buradaydılar. Çok iyi insanlar.”
“Konuştunuz mu?”
“Evet. Ama sonra Lisa kadar seninle de samimi olduğumu öğrendiler. 
Üzgünüm ama kızlarının ölümünden seni sorumlu tutuyorlar, Lin.”
“Beni mi?”
“Onlara sizi anlattım ama söylediklerimin hiçbirine inanmadılar. Seni ta­
nımıyorlar ve gerçeği kabullenmektense bir yabancıyı suçlamak daha kolaydır. 
Dün şehirden ayrıldılar. Sevgili, tatlı Lisa’mızı da yanlarında götürdüler.”
“Gitti mi yani? Onu eve mi götürdüler?”
“Evet, Lin. Ne kadar üzgünüm bilemezsin.”
Trafik ışıkları arasında arabalar birikiyordu. Geniş caddenin trafiği bazen sı­
kışıyor, bazen de dakikalarca tek tük araba geçiyordu. Kıyıdaki duvar insanlarla 
doluydu. Ailelerin yanı sıra birkaç da çift vardı. Herkes suyun üzerinde yüzen 
Hacı Ali mabedini izliyordu.
“Neler oldu, anlat,” dedim.
“Hazır olduğundan emin misin, dostum? Önce bir iki tek atsak?”
“Anlat.”
“Bari ben içeyim.”
“Didier.”
Cep şişesinden bir fırt aldı. “Bilirsin, onu ben de severdim. Şu son birkaç 
gün kâbus gibiydi.”
Şişeyi kaldırıp cebinden pirinç tablasını çıkardı ve bir esrarlı sigara yaktı. 
Birkaç nefesten sonra bana uzattı.
“İstemiyorum,” dedim.
“Emin misin?”
“Didier, anlat.”
“Sen gittikten sonraki geceydi. Ben...”
“Yani beş gün önce,” dedim. “Bana neden haber vermedin?”
“Bulsam söyleyecektim ama Sanjay Şirketi’ndekiler tek kelime etmedi. 
Abdullah’ı da bulamadım. Her neredeyse, henüz haberi almadı galiba.”

---

Abdullah, neredesin,
dedi kalbim.
“Duyunca çok üzülecek. Lisa’yı severdi. Lisa da onu severdi.”
“Hem de çok. Lisa, Abdullah’ın Rakhi kardeşiydi.”
“Öyle mi? Lisa bundan hiç bahsetmemişti. Abdullah da öyle.”
Rakhi, bir kızın bir erkeğin bileğine bağladığı basit bir bileklikti. Bundan 
sonra o erkeğin, o kızın ağabeyi gibi davranacağını ve onu her koşulda koru­
yacağını simgelerdi.
“Ben de onun Rakhi kardeşiydim, Lin.”
“Ne zaman oldu bu?”
Lisa’nın bir Rakhi törenine katıldığından ve Didier’yle Abdullah’ı kardeşle­
ri olarak seçtiğinden hiç haberim yoktu.
“Benim yüzümden öldü,” dedi Didier. “Sen yokken onu koruyamadım.”
Gözyaşlarını güçlükle engelleyerek sigarasını içti. Bana sadece bir kere baktı 
ve göz göze geldiğimizde başım çevirdi. İkimiz de bunun doğru olduğunu bili­
yorduk. Lisa’yı ona emanet etmiştim ve görevini layığıyla yapamamıştı.
Bir çöpçü sokağı süpürüyordu. Bana bakıp selam verdi. Onun kaldırımı 
süpüre süpüre uzaklaşmasını izledim.
“Bana hayatının kazığını attı,” dedi Didier. “Ona güvenirdim. Bunu nasıl 
yaptır
“Nasıl olduğunu anlatıyordun. Devam et.”
“Onun için özel olarak seçtiğim Fransız filmlerini seyrediyorduk. Sonra 
birden başım ağrıyor dedi. Erkenden yattı ve benden bir ilaç istedi. Eczaneden 
döndüğümde, notunu buldum. Bir partiye gideceğini yazmış. Sabaha ancak 
dönermiş.”
Başını iki yana sallayarak derin bir iç çekti.
“Nereye gitmiş?”
“Bandra’da Bollywood yıldızlarının katıldığı bir partiye. Bilirsin, Juhu ve 
Bandra’da her gece parti veriliyor. Sabahın ilk ışıklarına kadar sürüyorlar. Gün 
ağarana kadar gelmeyeceğini tahmin ettiğim için gidip İkizlerle takılayım de­
dim. Beni ararsa bulmasını istiyordum. Evin her yerine notlar bıraktım. Senin 
bekçiye de tembihledim.”
“Anlamıyorum, Didier. Onu korumaya söz vermiştin. Bu anlattıkların be­
nim için hiçbir anlam ifade etmiyor.”
“Beni suçlamakta haklısın, Lin.”