S a m a r q a n d d a V l a t u n I v e r s I t e t I r a h m o n q u L o r z I b e k o V

parvarishlab etishtiigan hosili, bunyodkorliklari oshirajagiga ishora
qilingan. Huvaydo real sevgi, oshiqu ma’shuqalarning orzu-
maqsadlari, visol ishtiyoqi va hijron iztirobi tasvirini ifodalovchi
she’rlar ham yaratgan:
Qolmas erdi zarracha ko‘nglumda armonim mening,
О‘Isam erdi oldida guldek jamolig'a qarab...

---

Hur ila jannating netay anda yuz ingni ко ‘rmasam,
Hasta Huvaydo ohiga havz ila kavsaring quyar...
Dardi yo 'q bedard kishilar dard qadrin na bilur,
Dunyoda nomard ко ‘pdir, mard qadrin na bilur.
Fahmi yo‘q befahmlar payvand qadrin na bilur...
Uning ruboiy-to'rtliklarida ham yashamoqqa, umrni xush
o‘tkazmakka bo'lgan navoiyona, boburona kuchli istaklar jo‘sh urib
turadi:
Bazm etmakka bog ‘ila bahoron yaxshi,
May ichmakka mavsimi guliston yaxshi.
Bulbulsifat oldida fig ‘on etmakka,
Bir orazi gul, lablari xandon yaxshi.
Demak, u doimo samoda yurmaydi, ba’zan zaminga tushib hayot
ne’matlaridan bahra olishga harakat qiladi, boshqalarni ham shunga
da’vat etadi. Bu holat uning hayotbaxshlik ruhi bilan sug'orilgan
ishqiy she’rlarining asosiy mazmuni va mohiyatini tashkil etadi. Ularda
qalbi pok insonga bo'lgan ulug' hurmat namoyon:
Bir g ‘aribni ko'nglini shod aylasang,
Yo‘l bosib Ka’ba sari bormoq abas...
G‘aribni ko'nglini buzmak gunohi beadad ermish,
Kaforat bo'lmag'ay yuz Ka’bani qaytib bino qilsang.
kabi mashrabona baytlarga ko'zimiz tushadi. Shu tarzda u hayot
kishisiga xos kayfiyatlami madh etadi:
Yigitlikda may ichmaklik na xush baxtu saodatdur,
Qarilik mavsimi mehnat, yigitlik vaqti rohatdur.
Tiriklikni g ‘animat bil, may ich, umringni xush o ‘tkaz,
Tepib o ‘t dunyo molin hama ranju falokatdur...