S a m a r q a n d d a V l a t u n I v e r s I t e t I r a h m o n q u L o r z I b e k o V

Huvaydo xiyonat girdobiga og'ib ketuvchi ayrim din vakillari,
hatto eshonu shayxlaming qiyofasini ham fosh etadi. Siyratining
tashqi ko'rinishi-suratiga mos emasligidan, ulaming riyokorligidan
kuladi. U sodda dillarni aldab, ko'p gunohlarga botgan bunday
shaxsning ma’naviy jihatdan puch ekanligini, ishi riyo va hiylayu

---

talbisdan iboratligini uqtiradi. «O'zum» radifida yozilgan quyidagi
monolog-g'azal ana o'sha badkirdorlaming qilg‘iliklariga shoir
nafratidan iboratdir:
Типи kun aylabon gunoh, hech qilmag ‘on savob о ‘zum,
Parvarish aylabon badan, qilguchi xo‘rdu xob o‘zum.
Dunyo ishiga sustman, toat ishiga ko‘p lavand,
Jurm ishiga dalir о ‘lub, ко ‘p qilaman shitob о ‘zum.
Elning ко ‘zicha zuhd yetib, eb~ichibon kanorada,
Zarra haromu shubhadan qilmag‘on ijtinob о‘zum.
Suratim avliyo qilib, kashfu karomatim o'qub,
Sodda dilon aro kirib, qilguchi ko‘p hubob о‘zum.
So'zida zarra lutfi yo‘q, surati bir quruq yog‘och,
Boshida mag‘zi m a’ni yo'q, gumbazi bo‘sh mozor о ‘zum,
El ko‘zida namoz o ‘qib, taqvii bo riyo qilib,
Ko‘zga maloyika bo'lib, soddai surx abyyor о‘zum.
Yaqin bilib Huvaydoni, qilmangiz e ’tiqod ko‘b,
Berguvchi elga ко ‘p firib, fosiqu nobakor о ‘zum.
Shoir ko'pdan-ko'p she’rlarida kishini kamtar bo'lishga da’vat
etganidek, quyidagi baytida bu fikr nozik poetik o'xshatishlar asosida
g'oyatda go'zal va xotirda tez saqlanib qoladigan tarzda ifodalagan:
G'uncha ko‘p og'zini ochqach bog‘da qymay uzdilar,
Og‘zini ochmasligida bildi bog‘bon qadrini.
Bu o'rinda «og'zini ochmaslik» kamgap bo'lish, 
harzago‘y
bo'lmaslik mazmunida keltirilib, «bog'bon qadrini» esa uning