S a m a r q a n d d a V l a t u n I v e r s I t e t I r a h m o n q u L o r z I b e k o V

ma’nolami, badiiylikni singdira oladi.
Shoir bu boradagi har bir pandini noyob hayotiy-badiiy
tashbehlar orqali tushuntirishga intiladi:
Kulub mehmon qoshig‘a chiqqan, ey qul,
Shajar mevadin oldin ко ‘rsatur gul.
Mehmon kutar ekansan, awal unga peshvoz chiqib, tabassum
hadya et. Zotan, tabiatdan o‘mak oladigan bo‘lsak, daraxt ham meva
berishdan awal gul ochadi. Mehmonni nozu ne’matlar bilan
siylashdan awal unga tabassum hadya qilish kerak.
U xushmuomalalikka doir yana shunday hikmatni keltiradi:
Yamon til shumlig‘iki, jonga urg‘ay,
Gahe jondin о ‘tub imong‘a urg‘ay.
Musulmon o ‘g ‘liga yaxshi qiliq qil,
Tilingni xush, chiroyingni iliq qil.
So‘fi Olloyorda bunday hikmatomuz shoh baytlar juda ko‘pdir.
Ular sharqona insonparvarlik va qadriyatlaming go‘zal ifodalaridir.
Asarda, ayniqsa, tilimizda shaklan o ‘xshash, lekin ko‘p
ma’nolami anglatuvchi tajnis — omonim so‘zlar juda ko‘p ishlatiladi.
U ko‘p m a’noli tajnis so‘zlardan nihoyatda ustalik bilan
foydalangan ijodkordir.
Dilozorlik bayonida:
Dema, harfiki bo‘lsa be“mani,
Agar til zaharlik bo *Isa til ani.

---

Eshitmak naf“i yo ‘q so % ey, пеки zot,
Ani ham goisha olma goisha chiq, yot.
Bu tunda tut butun iymonimizni,
Sabo qutqar bu tundin jonimizni.
Yugurma jifa ko‘p yig'lamoqqa yil, oy,
Bo‘lay deb boy bisoting bermagil boy.
Qo ‘noqmiz bir kecha dunyoi hecha,
Na ishlar keckadir bizdin bu kecha.
Ta’madin qochmoq bayonida:
Qidirg‘on birla rizqing qadri toshmas,
Ketar qadring qadardin hargiz oshmas.
Ta’ma noniga lab ochguncha bo‘I och,
Ta’ma bo‘yi ko'rinmay bo‘yidin qoch.