S a m a r q a n d d a V l a t u n I v e r s I t e t I r a h m o n q u L o r z I b e k o V

Shuning uchun shoir riyozat tuprog‘iga har kun bosh qo‘yishga —
ibodat qilishga chorlaydi:
Riyozat xokiga har kecha ur bosh,
Yurak qon bog'lasa, la “I otanur tosh.
Zotan, muhabbat dardida riyozat chekkan yurak qon bog‘lab,
la’l toshidekqip-qizil tus oladi.
So‘fi Olloyoming masnaviy o ‘gitlarining aksariyati sermag‘iz
yong‘oqqa o'xshaydi. Uning-cha, kerak joyda ko‘p so‘zlashdan
saqlanish nutq odobidir:
Kalidi ganji ma"nikim, «zabondur»,
Anga bir nuqta ko‘b bo'lsa, ziyondur.
Badmuomalalilik, sanchib-sanchib gapirish esa, kishini
yaxshilar nazaridan qoldiradi, el undan ranjiydi:
Kishi sanchiq so'z aytsa. San chiq ondin,
Yomondin qoch, yomondin qoch, yomondin.
(Fikmi kuchaytiruvchi ritorik takror, tajnis.)
S o‘fi Olloyor sabog‘icha xushmuomalalik inson nomini
ulug'lovchi eng muhim fazilatlardandir.
«Sabot ul-ojizin»dagi axloq-odobga doir har bir faol ma’vizada
biror bayt, she’riy lavha yo‘qki, unda shoir o‘z fikrlariga, pandu
o‘gitlariga sayqal bermasin, o‘zbek tilining boy imkoniyatlaridan,
nozildiklaridan mahorat bilan foydalangan bo‘lmasin. So‘fi Olloyor
she’riy nutqning imkoniyat va ta’sirini teran tushungan, unga xos

---

boyliklardan o ‘z ijodida mohirlik bilan foydalana olgan iste’dod
sohibidir. Shoir talqinicha, so‘z mulki ma’no xazinasining kalitidir.
Undan o‘ta noziklik, e’tibor bilan foydalanish har bir komil inson
uchun hayotiy zarurat hisoblanadi. Biz So'fi Olloyor ijodida uning
shu e’tiqodga to4a amal qilganligini ko‘ramiz. Shoir o ‘z misralariga
hayot saboqlaridan kelib chiqadigan, odamlarga kuchli ta’sir ko'rsata
oladigan, ulami fikrlashga, o ‘ylab ish tutishga undaydigan